สวัสดีครับ ปัจจุบันผมมีแฟนที่อยู่ด้วยกันประมาณ 6-7 ปีแล้ว แต่ต้องใช้ชีวิตแบบกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก
ผมอายุ 23
แฟนคนนี้ผมรู้จักมาตั้งแต่ตอนเรียนครับ อายุเยอะกว่าผม 2 ปี (25) ปกติก็ใช้ชีวิตเหมือนแฟนแบบคู่ปกติครับ พออยู่ด้วยกันนานเข้า สภาพแวดล้อมที่แฟนผมเจอเหมือนค่อนข้างทำให้เปลี่ยนคนไปหมด ยุ่งเหยิงไปหมด คิดว่าน่าจะเป็นเพราะผม Spoil มากเกินไป ครับ ยังไงลองอ่านดูก่อนนะครับ
แฟนผมเป็นคนที่ทำงานไม่ได้เลย ทำงานหลายที่ แล้วจะชอบลาออกครับ จะชอบมีเหตุผลส่วนตัวของเขาตลอด เคยชวนไปทำงานด้วยกัน สูงสุด2เดือน ก็ออกเหมือนเดิม (พาผมออกเหมือนกัน แล้วหันมาทำธุรกิจตัวเอง ละก็อยู่ด้วยกัน)
แฟนผมเป็นคนที่ขี้โวยวายมาก (แต่ก่อนไม่เป็น) งี่เง่ามาก ชอบพูดคำหยาบเวลาโมโห กู ยังไงต้องมี ผมเองก็เป็นที่พูดคำหยาบนะ แต่ไม่ใช่กับแฟน ทะเลาะกัน ผมก็ไม่พยายามพูดคำหยาบ เพราะมันจะไปกันใหญ่ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน นางจะชอบทำท่าเหมือนเก็บข้าวเก็บของ กลับบ้านไปหาครอบครัว
อะไรนิดหน่อยก็จะเริ่มงอแง ปกติผมต้องออกไปซื้อข้าว ถ้าวันนั้นปฏิเสธ ก็จะเริ่มวีนแล้ว ผมไม่ซื้ออันนั้นอันนี้ให้ ประชดนิดหน่อย หรือความเห็นไม่ตรงกัน ก็วีนและโมโหเหมือนกัน ทำร้ายข้าวของ ทำร้ายร่างกาย เป็นเรื่องปกติไปแล้วเวลาทะเลาะกัน
ต้องบอกสถานะของผม ณ ตอนนี้ก่อนนะครับ ปัจจุบันผมมีงานประจำครับ + มีธุรกิจส่วนตัว ที่ได้รายได้เยอะกว่างานประจำ
ผมเหมือนเป็นชาวต่างชาติ ไม่ได้เป็นคนสัญชาติไทย ผมจะถือบัตรสีชมพู (กำลังจะได้บัตรประชาชน) แฟนผมเป็นคนไทย เวลาเปิดร้านขายออนไลน์ทำธุรกิจ ก็จะตกลงกันว่า ใช้ข้อมูลนางไปเปิดร้านออนไลน์ แล้วผมก็จะเป็นคนดูแลทุกอย่างเอง (ปัจจุบันผมก็ยังทำหน้าที่ดูแลร้านออนไลน์ที่เปิดทุกอย่างเหมือนเดิม ดีลของมาขายเอง ตอบแชทเอง แก้ไขปัญหาเอง)
ผมออกมาทำงานหาเงิน + ขายของออนไลน์ตรงนี้ ได้กำไรและรายได้ต่อเดือน ค่อนข้างมีกินระดับนึงในช่วงเวลานี้ของผมครับ ซื้อนู้นซื้อนี่ได้ ซื้อของที่ต้องการได้ มีเงินเก็บไว้ให้ครอบครัว ส่งเงินให้ได้
แต่สิ่งที่แย่ที่สุดคือเวลาที่เราทะเลาะกัน แฟนจะชอบขู่ว่า จะบอมร้านทิ้ง ไม่ให้ขาย แล้วจะกลับบ้านหาครอบครัวเลย
ทำให้ล่มจมกันไปข้างนึง โดยที่ผมทำอะไรไม่ได้เลย เพราะตัวเองก็กลัวเหมือนกันว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
ทุกวันนี้ที่คือนางก็ไม่ได้ทำงานเหมือนเดิมครับ อยู่กินกับผม ให้ค่าขนมเดือน 3500 ที่เหลือกินข้าวซื้อนู่นซื้อนี่ ผมออกเอง 80-90%
ออกไปซื้อข้าว ไม่ทำ ต้องให้ผมไปเท่านั้น
(ที่ทำงานกับที่พักห่างกันไม่ถึง 30เมตร ผมต้องออกมาเอาข้าว ที่สั่งจากแก๊ปฟู๊ด ไปส่งให้ถึงที่ห้อง ขณะที่กำลังทำงาน)
ออกไปเที่ยวยังไงก็ต้องได้เสียเงิน พอหงุดหงิดก็จะทำการกระทำอย่างที่กล่าวข้างต้นเลยครับ พยายามคุยด้วยเหตุผล ทุกครั้ง ไม่เคยสำเร็จสักครั้ง
mindset การใช้เงินก็ต้างกันสุดขั้วครับ ผมได้เงิน ผมต้องการเก็บเงิน ภาระไม่ได้มีมากในตอนนี้ ต้องเก็บเงิน ถ้าอยากได้จริงๆก็ซื้อ แต่กับแฟนผมคือ ยังไงก็จะไม่เก็บ ใช้ๆไป เก็บทำไม กินข้าวต้องพิซซ่า ต้องร้านมีแบรนด์ หรือพวกอาหารที่ตามสั่งก็กินได้ แต่เลือกไม่กิน อะไรทำนองนั้นครับ บางทีเลยไม่มีเงินเก็บต่อเดือนก็มี
ผมไม่รู้จะเรียบเรียงพิมพ์ยังไงต่อครับ เพราะอันนี้ก็เพิ่งทะเลาะกันสดๆร้อนๆเลย ตอนนี้คือเครียดมาก ทุกอย่างมันรุมเล้าไปหมด ถ้าผมตัดใจเลิกไปเลย สิ่งที่กลัวคือสิ่งที่ยังผูดมัดอยู่กับผม สิ่งที่ทำให้ทุกวันนี้มีอนาคตที่ดี ลู่ทางการหาเงิน ที่ผูดมัดอยู่กับเขา มันจะหายไปทันทีถ้าวันนั้นมาถึง เหมือนเป็นโซ่อันใหญ่ที่มันล่ามไว้เลยครับ
จริงๆผมมีความคิดในใจว่าอนาคตจะเอายังไง แบบแผน 3-4-5 อย่างเลย เพียงแต่มันเครียดจริงๆ แล้วผมไม่เคยคิดว่าแต่ละวันมันแย่ขนาดนี้ ผมรู้ว่าสักวันก็ต้องเลิกกันแน่นอน แต่ยังหาทางไปต่อกับอนาคตให้กับตัวเองที่ดีที่สุดยังไม่ได้เลยครับ กระทู้นี้เลยเหมือนอยากมาระบายครับ ขอบคุณมากครับ
มาระบายครับ มีใครเจอแฟนแย่กว่าผมอีกไหมครับตอนนี้เครียดมากๆ
ผมอายุ 23
แฟนคนนี้ผมรู้จักมาตั้งแต่ตอนเรียนครับ อายุเยอะกว่าผม 2 ปี (25) ปกติก็ใช้ชีวิตเหมือนแฟนแบบคู่ปกติครับ พออยู่ด้วยกันนานเข้า สภาพแวดล้อมที่แฟนผมเจอเหมือนค่อนข้างทำให้เปลี่ยนคนไปหมด ยุ่งเหยิงไปหมด คิดว่าน่าจะเป็นเพราะผม Spoil มากเกินไป ครับ ยังไงลองอ่านดูก่อนนะครับ
แฟนผมเป็นคนที่ทำงานไม่ได้เลย ทำงานหลายที่ แล้วจะชอบลาออกครับ จะชอบมีเหตุผลส่วนตัวของเขาตลอด เคยชวนไปทำงานด้วยกัน สูงสุด2เดือน ก็ออกเหมือนเดิม (พาผมออกเหมือนกัน แล้วหันมาทำธุรกิจตัวเอง ละก็อยู่ด้วยกัน)
แฟนผมเป็นคนที่ขี้โวยวายมาก (แต่ก่อนไม่เป็น) งี่เง่ามาก ชอบพูดคำหยาบเวลาโมโห กู ยังไงต้องมี ผมเองก็เป็นที่พูดคำหยาบนะ แต่ไม่ใช่กับแฟน ทะเลาะกัน ผมก็ไม่พยายามพูดคำหยาบ เพราะมันจะไปกันใหญ่ ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน นางจะชอบทำท่าเหมือนเก็บข้าวเก็บของ กลับบ้านไปหาครอบครัว
อะไรนิดหน่อยก็จะเริ่มงอแง ปกติผมต้องออกไปซื้อข้าว ถ้าวันนั้นปฏิเสธ ก็จะเริ่มวีนแล้ว ผมไม่ซื้ออันนั้นอันนี้ให้ ประชดนิดหน่อย หรือความเห็นไม่ตรงกัน ก็วีนและโมโหเหมือนกัน ทำร้ายข้าวของ ทำร้ายร่างกาย เป็นเรื่องปกติไปแล้วเวลาทะเลาะกัน
ต้องบอกสถานะของผม ณ ตอนนี้ก่อนนะครับ ปัจจุบันผมมีงานประจำครับ + มีธุรกิจส่วนตัว ที่ได้รายได้เยอะกว่างานประจำ
ผมเหมือนเป็นชาวต่างชาติ ไม่ได้เป็นคนสัญชาติไทย ผมจะถือบัตรสีชมพู (กำลังจะได้บัตรประชาชน) แฟนผมเป็นคนไทย เวลาเปิดร้านขายออนไลน์ทำธุรกิจ ก็จะตกลงกันว่า ใช้ข้อมูลนางไปเปิดร้านออนไลน์ แล้วผมก็จะเป็นคนดูแลทุกอย่างเอง (ปัจจุบันผมก็ยังทำหน้าที่ดูแลร้านออนไลน์ที่เปิดทุกอย่างเหมือนเดิม ดีลของมาขายเอง ตอบแชทเอง แก้ไขปัญหาเอง)
ผมออกมาทำงานหาเงิน + ขายของออนไลน์ตรงนี้ ได้กำไรและรายได้ต่อเดือน ค่อนข้างมีกินระดับนึงในช่วงเวลานี้ของผมครับ ซื้อนู้นซื้อนี่ได้ ซื้อของที่ต้องการได้ มีเงินเก็บไว้ให้ครอบครัว ส่งเงินให้ได้
แต่สิ่งที่แย่ที่สุดคือเวลาที่เราทะเลาะกัน แฟนจะชอบขู่ว่า จะบอมร้านทิ้ง ไม่ให้ขาย แล้วจะกลับบ้านหาครอบครัวเลย
ทำให้ล่มจมกันไปข้างนึง โดยที่ผมทำอะไรไม่ได้เลย เพราะตัวเองก็กลัวเหมือนกันว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
ทุกวันนี้ที่คือนางก็ไม่ได้ทำงานเหมือนเดิมครับ อยู่กินกับผม ให้ค่าขนมเดือน 3500 ที่เหลือกินข้าวซื้อนู่นซื้อนี่ ผมออกเอง 80-90%
ออกไปซื้อข้าว ไม่ทำ ต้องให้ผมไปเท่านั้น
(ที่ทำงานกับที่พักห่างกันไม่ถึง 30เมตร ผมต้องออกมาเอาข้าว ที่สั่งจากแก๊ปฟู๊ด ไปส่งให้ถึงที่ห้อง ขณะที่กำลังทำงาน)
ออกไปเที่ยวยังไงก็ต้องได้เสียเงิน พอหงุดหงิดก็จะทำการกระทำอย่างที่กล่าวข้างต้นเลยครับ พยายามคุยด้วยเหตุผล ทุกครั้ง ไม่เคยสำเร็จสักครั้ง
mindset การใช้เงินก็ต้างกันสุดขั้วครับ ผมได้เงิน ผมต้องการเก็บเงิน ภาระไม่ได้มีมากในตอนนี้ ต้องเก็บเงิน ถ้าอยากได้จริงๆก็ซื้อ แต่กับแฟนผมคือ ยังไงก็จะไม่เก็บ ใช้ๆไป เก็บทำไม กินข้าวต้องพิซซ่า ต้องร้านมีแบรนด์ หรือพวกอาหารที่ตามสั่งก็กินได้ แต่เลือกไม่กิน อะไรทำนองนั้นครับ บางทีเลยไม่มีเงินเก็บต่อเดือนก็มี
ผมไม่รู้จะเรียบเรียงพิมพ์ยังไงต่อครับ เพราะอันนี้ก็เพิ่งทะเลาะกันสดๆร้อนๆเลย ตอนนี้คือเครียดมาก ทุกอย่างมันรุมเล้าไปหมด ถ้าผมตัดใจเลิกไปเลย สิ่งที่กลัวคือสิ่งที่ยังผูดมัดอยู่กับผม สิ่งที่ทำให้ทุกวันนี้มีอนาคตที่ดี ลู่ทางการหาเงิน ที่ผูดมัดอยู่กับเขา มันจะหายไปทันทีถ้าวันนั้นมาถึง เหมือนเป็นโซ่อันใหญ่ที่มันล่ามไว้เลยครับ
จริงๆผมมีความคิดในใจว่าอนาคตจะเอายังไง แบบแผน 3-4-5 อย่างเลย เพียงแต่มันเครียดจริงๆ แล้วผมไม่เคยคิดว่าแต่ละวันมันแย่ขนาดนี้ ผมรู้ว่าสักวันก็ต้องเลิกกันแน่นอน แต่ยังหาทางไปต่อกับอนาคตให้กับตัวเองที่ดีที่สุดยังไม่ได้เลยครับ กระทู้นี้เลยเหมือนอยากมาระบายครับ ขอบคุณมากครับ