เคยเรียนคณะวารสารศาสตร ธรรมศาสตร์ ตอนที่ยังอยู่ท่าพระจันทร์ เรียนเอกภาพยนตร์  ตอนที่เรียนส่วนใหญ่จะเป็นทฤษฎี และอาจารย์ที่สอนปฎิบัติจริงๆมีแค่คนเดียวคืออ.บรรจง โกศัลวัฒน์ และอ.ก็แก่มากแล้วใกล้เกษียณ อ.สอนจัดแสงแค่อย่างเดียว คือถจัดแสงถ่ายบุคคลที่นั่งอยู่ตรงกลาง เหมือนถ่ายรู้ติดบัตรยังไงยังงั้น  ไฟแบบอื่นๆ หรือการเคบื่อนไหวกล้อง การใช้รางดอลลิ่ง ไม่ได้สอน  ขนาดว่าตอนสอนตัดต่อที่เป็นเครื่องพีซี  อ.ยังให้ผู้ช่วย คือธนบดีมาสอน แล้วสอนในห้องเล็กๆมืดๆ มีเครื่องเดียว คนอยู่ข้างหลังไม่เห็น พวกเทคโนโลยีหลายแหล่จะเป็นหน้าที่ของธนบดี ไม่ว่าจะสอนการใช้กล้องถ่ายภาพยนตร์ทีไม่ใช่กล้องฟิล์ม ธนบดีก็สอน แล้วตอนที่มีเครื่องแมคอินทอชที่มีโปรแกรมตัดต่อ avid มาใหม่ คนที่มาสอนคือพนักงานที่ขายเครื่อง คือคุณครูแทบจะไม่ได้สอนเองเกี่ยวกับเทคโนโลยีเลย  ตอนจบมาเห็นคนจบราชมงคลมาทำงานตัดต่อยังตัดต่อคล่องมากกว่าเราอีก  กราฟฟิคที่เก่งๆก็จบศรีนครินทร์วิโรฒ  จบเพาะช่าง  เพราะเขาจะทำแฟรชได้เก่ง ทำการ์ตูนเคลื่อนไหวได้เลย แล้ววาดการ์ตูนได้ด้วย ตัดต่อก็เก่ง คือเทคนิคนี่ดีเลิศ  แต่ที่วารสารไม่ได้สอนแฟลช โฟโต้ช้อป illustratie   3dmax หรือ after effect เลย ซึ่งเด็กจบจากม.รังสิต ยังทำ3 มิติเคลื่อนไหวได้  จบศรีนครินที่อยู่ถ.อโศก ทำได้ทั้ง 3 มิติ after effect. ซึ่งถ้าเลอกได้ไม่อยากมาเรียนที่นี่เลย เพราะเวลาทำงานในวงการบันเทิงเวลาเลิกงานไม่แน่นอน เพราะทีวีต้องออกอากาศตลอดเวลา บางงานเป็นงานด่วนก็ต้องอยู่ต่อ  ต้องรอลูกค้ามาดูทั้งกราฟฟิคทั้งตัดต่อ ไปเรียนราม กฎหมายดีกว่า หรือเรียนม.เอกชน ดีกว่า เพราะเรียนที่นี่โดนครูติเยอะมาก แล้วครูก็ไม่ได้มีผลงานทางภาพยนตร์ฯเป็นตัวเป็นตนให้เห็น คือผลงานที่ฉายมีแต่จองอ.บรรจง เท่านั้น  ขยันติแต่คำแนะนำที่ใช้ได้จริงไม่บอกเหมือนกันทำไง ไม่ค่อยสนับสนุนให้กำลังใจผู้เรียนเลย เช่นเรียนประกาศข่าว เชื่อไหม ได้ไปนั่งหน้ากล้องเอาเหมือนจริงแค่วันเดียวเอง แล้วจะให้มันดีเลยหรอ เออ เรียน เกือบ 3 เดือน ถ้า 3เดือนมี 90วัน 89วันนั้นเรียนแต่ห้องบรรยาย จดเอาอย่างเดียว ถึงว่าสรยุทธุ์หรือคนมีชื่อเสียงถึงไปเรียน ม เอกชน   ฝากไว้ให้คิด