จากซีรีสืเรื่อง 《美人香》The beauty

ภาพจากซีรีส์เรื่อง《钱塘传奇》

รัชศกคังซีปีที่ 37 (ค.ศ.1698) ได้รับสถาปนาจากพระราชบิดาขึ้นเป็น องค์ชายเป้ยเล่อ (贝勒) ปีที่ 48 (ค.ศ.1709) จึงเป็น เหอซั่วยงชินอ๋อง (和硕雍亲王) หลังจากเหตุการณ์ปลดองค์ชายรัชทายาทอิ้นเหริง (胤礽) พระองค์กับอยู่ในวังวนแก่งแย่งราชสมบัติ จนรัชศกคังซีปีที่ 61 (ค.ศ.1722) พระราชบิดาสวรรคต พระองค์จึงครองราชย์สมบัติ และประกาศใช้รัชศกยงเจิ้งปีที่ 1 ในปีถัดมา

ตลอดรัชสมัย จักรพรรดิยงเจิ้งได้ปฏิรูปสิ่งต่างๆ มากมาย จวบจนรัชศกยงเจิ้งปีที่ 13 (ค.ศ.1735) พระองค์ก็สวรรคตด้วยพระชนมายุ 58 พรรษา ได้รับขนานพระนามว่า "ซื่อจง" (世宗) พระนามเต็ม "สมเด็จพระจักรพรรดิจิ้งเทียนชางอวิ้นเจี้ยนจงเปี่ยวเจิ้งเหวินอู่อิงหมิงควานเหรินซิ่นอี้รุ่ยเซิ่งต้าเซี่ยวจื้อเฉิงเซี่ยน" (敬天昌运建中表正文武英明宽仁信毅睿圣大孝至诚宪皇帝)

ราชสำนักฝ่ายใน

ในรัชกาลจักรพรรดิคังซี ซึ่งเป็นรัชกาลก่อนหน้านั้น ได้มีการกำหนดลำดับชั้นของฝ่ายในไว้ในลำดับต่างกัน สามารถอ่านดูได้ในกระทู้ https://ppantip.com/topic/38160182

โดยในรัชกาลจักรพรรดิคังซี มีพระบรมวงศานุวงศ์ในรัชกาลก่อนที่ยังทรงพระชนม์ชีพ ได้แก่

สมเด็จพระพันปีเหรินโซ่ว ตระกูลอูหย่า (仁寿皇太后乌雅氏) ประสูติเมื่อวันที่ 28 เมษายน ค.ศ.1660 เข้าวังเมื่อรัชศกคังซีปีที่ 12 เป็นนางกำนัลฝ่ายใน ถัดมา 5 ปี ประสูติองค์ชายสี่ในรัชกาล คือ องค์ชายอิ้นเจิน (胤禛) ปีที่ 18 จึงได้เลื่อนขึ้นเป็น พระสนมเต๋อผิน (德嫔) ถัดมาอีกปี ก็ประสูติองค์ชายหก คือ องค์ชายอิ้นจั้ว (胤祚) ปีที่ 20 จึงได้เลื่อนเป็นพระสนมเต๋อเฟย (德妃) และด้วยความโปรดปราน จึงประสูติโอรสธิดาอีกหลายองค์ เมื่อจักรพรรดิคังซีสวรรคต องค์ชายอิ้นเจินขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิยงเจิ้ง จึงสถาปนาพระนางขึ้นเป็น สมเด็จพระราชชนนีพันปีเหรินโซ่ว (仁寿圣母皇太后) แต่ถัดมาได้เพียงปีเดียวก็สิ้นพระชนม์ จักรพรรดิยงเจิ้งจึงสถาปนาพระอิสริยยศย้อนหลังให้ขึ้นเป็น “สมเด็จพระมเหสีเซี่ยวกงเหริน” และมีพระนามเต็มว่า “สมเด็จพระมเหสีเซี่ยวกงเซวียนฮุ่ยเวินซู่ติ้งอวี้ฉือฉุนชินมู่จ้านเทียนเฉิงเซิ่งเหริน” (孝恭宣惠温肃定裕慈纯钦穆赞天承圣仁皇后) สิริพระชนมายุได้ 64 ชันษา