เปิดตัวเกมถุงมือกวีไปแล้ว คราวนี้ก็เป็น "เรื่องสั้น" บ้างครับ

ลักษณะการเล่นเกมถุงมือเรื่องสั้นนี้ ก็จะคล้ายกับเกมถุงมือกวี คือ จะมีลักษณะต่างๆ ดังนี้

(1) กรรมการ แต่งเรื่องลงมา ครึ่งหนึ่ง ยังไม่จบ ให้นักเขียนท่านใดก็ได้ แต่งต่อจนจบ แล้วส่งเรื่องที่แต่งต่อนั้นถึงกรมการทางหลังไมค์ และ แน่นอน คนแต่งต่อ มีมากกว่า 1 คน ก็ได้

(2) "โชว์เดี่ยว" คือ นักเขียนท่านใดก็ได้ เขียนเรื่องส่งมาให้กรรมการตั้งกระทู้ให้ทายกัน

(3) "ร่วมกันเขียน" ใครสักคนหนึ่งเริ่มเขียนเรื่องมา แล้วหาอาสาสมัคร แต่งต่อ แบบเดียวกับข้อ 1

ทั้ง 3 กรณี กำหนดให้ผู้แต่ง หรือแต่งต่อ เขียนเรื่องโดยนับ "จำนวนอักษร" (เปิดกรอบ "ตั้งกระทู้" ของพันทิป เพื่อให้ระบบพันทิปช่วยนับให้ดูขณะที่กำลังพิมพ์) ขั้นต่ำสุด 2,000 ตัวอักษร...ไม่เยอะหรอกครับ สำหรับคนที่พอจะเขียนได้บ้างแล้วจะพบว่าไม่ได้มากเกินไปเลย ส่วนจะยาวกว่าเท่าไรก็ได้ไม่จำกัด

ข้อ 2 และ 3 ใครเขียนเสร็จแล้วส่งหลังไมค์ถึงกรรมการได้เลย

ส่วน ข้อ 1 โปรดอ่านเรื่องต่อไปนี้ก่อนครับ......

ร้านอาหาร ฝั่งตรงข้าม ใกล้กับมหาวิทยาลัย

ชัยยุทธ และนิคม สองเกลอผู้มาจากคนละจังหวัดแต่เรียนคณะเดียวกัน จับคู่กันร้องและเล่นโฟล์คซองประจำตั้งแต่เวลาหนึ่งทุ่มถึงสามทุ่ม นิคมนั้นเล่นอยู่ก่อนแล้วหลายเดือน แต่ชัยยุทธนั้นมาทีหลัง เขาจึงได้ค่าจ้างน้อยกว่านิคม  แต่ว่า ตั้งแต่ทั้งสองเล่นจับคู่กัน จำนวนแขกที่เข้าร้านก็เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สร้างความปลาบปลื้มยินดีให้แก่เฮียและอาเจ๊เจ้าของร้านเป็นอย่างยิ่ง

ทั้งสองเกลอเล่นดนตรีด้วยกัน หากินด้วยกันจนถึงตอนเรียนปี 4 ปีสุดท้าย

ในร้านนั้น ชัยยุทธต้องใจสาวเสริฟคนหนึ่งในร้าน เธอชื่ออ้อม ผิวขาว สวย เขาหลงรักเธอมากขึ้นทุกวันๆ และพยายามหาโอกาสพูดคุยด้วย ซึ่งเธอก็ไม่ข้องขัด ตอบรับไมตรีของเขาเป็นอย่างดี

จนกระทั่งวันหนึ่ง เธอลาออกจากร้านไป และไม่มีใครรู้ว่าเธอไปไหน ทำอะไร นานๆ จึงกลับมาเยี่ยมเพื่อนๆ ที่ร้าน และพบกับชัยยุทธ

"เมิงเอาจริงหรือวะไอ้ยุทธ สาวเสริฟในร้านอาหารขายเหล้าขายเบียร์เนี่ยนะ" นิคมทักท้วงเพื่อนในคืนหนึ่งซึ่งดื่มอยู่ด้วยกันในร้านหลังจากเลิกเล่นดนตรีแล้ว และเป็นการคุยลับหลังในขณะที่อ้อมซึ่งกลับมาเยี่ยมร้านและนั่งร่วมโต๊ะพร้อมกับทำหน้าที่ผสมเหล้าและเสริฟเหมือนอย่างที่เธอเคยทำ ได้ขอตัวเข้าห้องน้ำอยู่

"อืม...ทำไมวะไอ้คม ?" ฃัยยุทธย้อนถามขณะยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ

"สาวเสริฟเองนะเว้ย! แถมตอนนี้ลาออกไปทำอะไรก็ไม่รู้ เมิงกำลังจะจบปริญญานะ สาวๆ ในมหาลัยมีตั้งเยอะแยะ ทำไมไม่หาจีบวะ ?"

"สาวเสริฟแล้วไงวะ ลาออกไปทำอะไรก็เรื่องของเค้า เค้าไม่ใช่คนหรือไง ?" ชัยยุทธสวนกลับ "คนอย่างกู ไม่สนใจ ไม่แคร์หรอกว่าคนรักของกูจะเป็นคนยากดีมีจนยังไง หรือว่าการศึกษาแค่ไหน พ่อกูจบจากโรงเรียนประจำจังหวัด จบแล้วเป็นโฟร์แมน ยังแต่งกับแม่กูซึ่งจบแค่ ป.4 ได้เลย!"

"โอเคๆ...แล้วแต่เมิงเลยเพื่อน" นิคมพยักหน้าและยิ้มในขณะที่ยื่นแก้วเหล้ามาชน แล้วถามต่อ "ทำไมเมิงไม่สนใจสาวๆ ในมอเลยวะ ?"

"กูก็เคยสนใจ..." ชัยยุทธพูดตอบโดยลากเสียงยาวในคำสุดท้าย

"แล้วไงวะ เค้าไม่เล่นด้วยหรือไง ?"

"เออ!" ชัยยุทธตอบเสียงดังจนเกือบเหมือนตะคอกใส่เพื่อนเพราะเริ่มเมา "ใครที่ไหนก็ไม่สนใจ ไม่เล่นด้วยกะกูหรอก กูมันลูกคนจนนี่หว่า สอบเข้ามอได้ก็นับว่าบุญแล้ว เรียนหนังสืออยู่มอนี่ก็ได้เงินจากพ่อเดือนละแค่ไม่กี่ร้อย ไม่เหมือนไอ้พวกที่มีแฟนพาแฟนไปเที่ยวโน่นนี่ประจำ ต้องเป็นลูกคนรวยเท่านั้นถึงจะทำยังงั้นได้"

"ไม่จำเป็นเลยว่ะ!" นิคมค้าน "กูก็มีแฟน และกูก็ไม่ใช่คนรวย ก็ลูกคนจนเหมือนเมิงนั่นแหละ ไม่เห็นมีปัญหาเลย"

"เมิงโชคดีกว่ากูน่ะสิไอ้คม!" ชัยยุทธเถียง "หน้าตาเมิงก็หล่อด้วย กูเห็นสาวๆ หลายคนเหล่เมิงนะเว้ย!"

"เหล่ก็เหล่ไป กูก็บอกกับทุกคนว่ากูมีแฟนแล้ว อยากเหล่ก็ช่วยไม่ได้ หรืออยากให้ช่วยแก้เหงาก็บอกมา!" นิคมพูดแล้วหัวเราะ

"เมิงก็พูดแบบนั้นได้ แต่กูไม่มีทางเป็นเหมือนเมิงหรอก"

"เฮ่ย....คิดอะไรมากวะ เอ้า! ไหนๆ ตอนนี้ก็มีอ้อมเป็นแฟนแล้ว เมิงก็มีความสุขได้แล้วน่ะ อย่าทำเป็นคนอมทุกข์อยู่เลย" ว่าแล้วนิคมก็ยื่นแก้วเหล้าเข้าหาเพื่อน ชวนชนอีกเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่อาจทราบได้

"แต่กูสงสัย..." นิคมชวนคุยต่อ "ว่ายายอ้อมมันออกจากร้านไปแล้ว ไปทำอะไรอยู่ที่ไหน นานๆ ถึงกลับมาหาเมิงที เมิงเคยถามเค้าไหม"

"ไม่เคยว่ะ" ชัยยุทธส่ายหน้า "แต่กูไม่สนใจหรอก คงได้งานดีแหละ เห็นกลับมาทีไรก็แต่งตัวสวยทุกที"

"อืม...ก็คงงั้นมั้ง" นิคมพยักหน่าให้เพื่อน แล้วกระดกเหล้าอีกแก้วเมื่อเห็นอ้อมเดินกลับมา

คืนนั้น หลังจากร้านปิดเวลาเที่ยงคืน นิคมกลับไปนอนที่หอพักในมอ ส่วนชัยยุทธพาอ้อมซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไปส่งที่หอพักสตรีแห่งหนึ่งซึ่งเธอเช่าอยู่ และค้างคืนด้วยกัน

อ้อมอยู่ในอาการมึนเมาเหมือนกัน ส่วนชัยยุทธก็ทั้งเมาและตื่นเต้น เพราะนี่เป็นครั้งแรกสุดในชีวิตที่ตนได้อยู่สองต่อสองกับผู้หญิง แน่นอนความต้องการแห่งสรีระของชายนั้นเคร่งเครียดแทบจะระเบิด แต่เพราะความไม่เคยจึงทำให้ไม่กล้าทำอะไรที่ลึกล้ำ ได้แต่กอดจูบลูบไล้อ้อมเรื่อยไปเท่านั้น! บางครั้ง เธอเอามือหรือแขนกระทบเข้ากับความเป็นชายของเขาเข้า ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเธอแกล้งทำหรือเปล่า มันทำให้เขาแทบคลั่ง แต่พอเอื้อมมือจะถอดกระโปรงของเธอ ก็ถูกเธอเอ่ยถาม "จะทำอะไร" ทุกครั้งไป และก็ทำให้เขาต้องหยุดมือไว้แค่นั้น!

สภาพการณ์เป็นไปอยู่อย่างนี้...และถึงตอนหนึ่งซึ่งใกล้สว่าง เธอเปิดปากเผยความจริงออกมา ทำให้ชัยยุทธตะลึง!

"พี่ยุทธ....พี่มาหลงรักอ้อมทำไม...จะบอกอะไรให้ อ้อม เป็นหมอนวดนะ พี่ยุทธ อย่ามารักอ้อมเลย !!!"

**********************************************************************************************************************************************************

เชิญนักเขียน ท่านใดก็ได้ เขียนต่อ แล้วส่งส่หลังไมค์ถึงกรรมการได้เลยครับ ^^