โสตถิเสนเด่นดังทั้งลูกจ้าว
ฉันเป็นบ่าวบำเรอเธอเสมอ
สัมพุลาฉายา นางบำเรอ
มัวเลินเล่อเล่นน้ำตามสบาย

ข้าแต่ท่าน อสูรปูนเทวา
สัมพุลาน้อมนพจบถวาย
สวัสดีจงมีแด่พี่ชาย
ผู้สหายจงรู้อยู่อย่างนี้

ข้าแต่ยักข์ ศักดิ์สิทธิฤทธา
กรุณาแผ่สุขผู้ทุกขี
องค์โอรสรันทดรสโรคี
สวามีข้าน้อยคอยพยาบาล

ท้าวเธอนั้นทุกวันฉันดูแล
ยังยักแย่ยักยันน่าสงสาร
คงเดือดร้อนนอนทุกข์ทรมาน
ขาดอาหารหิวโหยแรงโรยรา

สัมพุลา เธอจะได้อะไร
จะเยื่อใยยอมเขานักเล่าหนา
คนอมโรคโชคร้ายชายนั้นนา
เป็นภรรยาของพี่จะดีมาก

ข้าแต่ท่าน ขานไขกระไรหวา
ภัสดาน้องน้อยพลอยลำบาก
ไม่มีใครคอยดูคงอยู่ยาก
ไม่เหลือซากถ้าสิ้นไร้ใครคอยดู

ทั้งตัวข้าหามีความดีไม่
หากหนีไปคนเห็นเป็นอดสู
ตายเสียนี่ดีกว่ามารับรู้
หากเป็นอยู่คงเห็นเช่นคนตาย

แม่โฉมยงคงสิ้นสวยด้วยเศร้าโศก
คงอมโรคราศีหนีหน้าหาย
คงเดือดร้อนใจจนทุรนทุราย
แม้ไม่ตายแต่เห็นเป็นคนตาย

ยักข์ผู้เจริญ เชิญมองปองหญิงอื่น
จะระรื่นเริงร่ากว่ามากหลาย
ทั้งงดงามน้ำใจดีมีมากมาย
จงขวนขวายน้อยลงจงปล่อยน้อง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คนทั้งหลายรู้จักโอรสของพระเจ้ากาสีมีนามว่าโสตถิเสนกุมาร
เราชื่อสัมพุลา เป็นชายาของโสตถิเสนกุมารนั้น ดูก่อนอสูร ท่านจงรู้อย่างนี้
ดูก่อนท่านผู้เจริญ เราชื่อสัมพุลา ขอไหว้ท่าน ขอความนอบน้อมจงมีแก่ท่าน.

ดูก่อนท่านผู้เจริญ พระโอรสของพระเจ้าวิเทหราชเดือดร้อนอยู่ในป่า
เรามาพยาบาลพระองค์ผู้ถูกโรคเบียดเบียนอยู่ตัวต่อตัว.

อนึ่ง เรามาเที่ยวแสวงหารวงผึ้งและเนื้อมฤค เราหาอาหารอย่างใดไป
พระสวามีของเราก็ได้เสวยอาหารอย่างนั้น วันนี้เมื่อไม่ได้อาหาร
เธอคงจะหิวโหยเป็นแน่.

(อสูรกล่าวว่า) ดูก่อนนางสัมพุลา เธอจะทำอะไรได้กับราชบุตรผู้เดือดร้อนอมโรคอยู่ในป่า
เราจะเป็นภัสดาของเธอ.

(นางสัมพุลาตอบว่า) ดูก่อนอสูรผู้เจริญ รูปร่างของเราผู้อาดูรด้วยความโศก
เป็นอัตภาพยากไร้จะงดงามอะไร ขอท่านจงแสวงหาหญิงอื่นที่มีรูปร่างงามกว่าเราเถิด.

: ยังมีต่อ