พอดีอาตมาพึ่งรู้ที่มาของ บทสวดอังคุลิมาละปะริตตัง จึงคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อโยม และพระพุทธศาสนา เลยเอามาเล่าให้ฟัง
บทสวดอังคุลิมาละปะริตตัง
"ยะโตหัง ภะคินิ อะริยายะ ชาติยา ชาโต นาภิชานามิ สัญจิจจะ ปาณัง ชีวิตา โวโรเปตา ฯ เตนะ สัจเจนะ โสตถิ เต โหตุ โสตถิ คัพภัสสะ"
ที่มาของบทสวด : ครั้งหนึ่งพระองคุลีมาลไปพบ หญิงตั้งครรภ์จวนกำลังจะคลอดอยู่ในป่า ท่านไม่รู้จะช่วยหญิงนั้นให้คลอดได้อย่างปลอดภัยได้อย่างไร จึงรีบวิ่งไปกราบทูลพระพุทธองค์ พระพุทธองค์จึงตรัสว่า
"ถ้าอย่างนั้นเธอจงกลับไปหาหญิงผู้นั้นแล้วกล่าวกับหญิงผู้นั้นว่า
ยะโตหัง ภะคินิ ชาโต นาภิชานามิ สัญจิจจะ ปาณัง ชีวิตา โวโรเปตา เตนะ สัจเจนะ โสตถิ เต โหตุ โสตถิ คัพภัสสะ"
ซึ่งแปลว่า
"ดูก่อนน้องหญิงจำเดิมแต่อาตมาเกิดแล้ว มิได้รู้สึกว่าจงใจทำลายชีวิตสัตว์เลย ด้วยความจริงนั้น ขอความสวัสดีจงมีแก่เจ้า ขอความสวัสดีจงมีแก่ครรภ์ของเจ้า"
พระองคุลีมาลฟังพระดำรัสแล้ว มีความข้องใจจึงกราบทูลว่า
"จะมิเป็นมุสาวาทหรือพระเจ้าข้า ข้าพระองค์ตั้งแต่เกิดมานี้ ฆ่าสัตว์มากมายนัก"
พระพุทธองค์จึงรับสั่งว่า
"ถ้าอย่างนั้นจงกล่าวเสียใหม่ว่า
อริยายะ ชาติยาชาโต"
ซึ่งแปลว่า "เกิดใหม่เป็นพระอริยะ"
พระองคุลีมาลจึงกลับไปพบหญิงตั้งครรภ์ที่จวนกำลังจะคลอดนั้น และนำคำกล่าวนั้นมากล่าวกับนางว่า
"ยะโตหัง ภะคินิ อะริยายะ ชาติยา ชาโต นาภิชานามิ สัญจิจจะ ปาณัง ชีวิตา โวโรเปตา ฯ เตนะ สัจเจนะ โสตถิ เต โหตุ โสตถิ คัพภัสสะ"
ซึ่งแปลว่า
"ดูก่อนน้องหญิง ตั้งแต่เราเกิดมาแล้วโดยชาติอริยะในร่มเงาของพระอริยเจ้า ยังไม่เคยรู้จักแกล้งปลงชีวิตสัตว์ให้ตายเลย ด้วยคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่ท่าน ขอความสวัสดีจงมีแก่ครรภ์ของท่าน ฯ"
หลังจากนั้นหญิงตั้งครรภ์จากที่คลอดยาก ก็คลอดบุตรออกมาได้โดยง่าย
หลังจากนั้นคำกล่าวนั้นจึงกลายมาเป็นบทสวดหนึ่งของศาสนาพุทธ ชื่อบทสวด "อังคุลิมาละปะริตตัง"
ที่มาของบทสวด อังคุลิมาละปะริตตัง
บทสวดอังคุลิมาละปะริตตัง
"ยะโตหัง ภะคินิ อะริยายะ ชาติยา ชาโต นาภิชานามิ สัญจิจจะ ปาณัง ชีวิตา โวโรเปตา ฯ เตนะ สัจเจนะ โสตถิ เต โหตุ โสตถิ คัพภัสสะ"
ที่มาของบทสวด : ครั้งหนึ่งพระองคุลีมาลไปพบ หญิงตั้งครรภ์จวนกำลังจะคลอดอยู่ในป่า ท่านไม่รู้จะช่วยหญิงนั้นให้คลอดได้อย่างปลอดภัยได้อย่างไร จึงรีบวิ่งไปกราบทูลพระพุทธองค์ พระพุทธองค์จึงตรัสว่า
"ถ้าอย่างนั้นเธอจงกลับไปหาหญิงผู้นั้นแล้วกล่าวกับหญิงผู้นั้นว่า
ยะโตหัง ภะคินิ ชาโต นาภิชานามิ สัญจิจจะ ปาณัง ชีวิตา โวโรเปตา เตนะ สัจเจนะ โสตถิ เต โหตุ โสตถิ คัพภัสสะ"
ซึ่งแปลว่า
"ดูก่อนน้องหญิงจำเดิมแต่อาตมาเกิดแล้ว มิได้รู้สึกว่าจงใจทำลายชีวิตสัตว์เลย ด้วยความจริงนั้น ขอความสวัสดีจงมีแก่เจ้า ขอความสวัสดีจงมีแก่ครรภ์ของเจ้า"
พระองคุลีมาลฟังพระดำรัสแล้ว มีความข้องใจจึงกราบทูลว่า
"จะมิเป็นมุสาวาทหรือพระเจ้าข้า ข้าพระองค์ตั้งแต่เกิดมานี้ ฆ่าสัตว์มากมายนัก"
พระพุทธองค์จึงรับสั่งว่า
"ถ้าอย่างนั้นจงกล่าวเสียใหม่ว่า
อริยายะ ชาติยาชาโต"
ซึ่งแปลว่า "เกิดใหม่เป็นพระอริยะ"
พระองคุลีมาลจึงกลับไปพบหญิงตั้งครรภ์ที่จวนกำลังจะคลอดนั้น และนำคำกล่าวนั้นมากล่าวกับนางว่า
"ยะโตหัง ภะคินิ อะริยายะ ชาติยา ชาโต นาภิชานามิ สัญจิจจะ ปาณัง ชีวิตา โวโรเปตา ฯ เตนะ สัจเจนะ โสตถิ เต โหตุ โสตถิ คัพภัสสะ"
ซึ่งแปลว่า
"ดูก่อนน้องหญิง ตั้งแต่เราเกิดมาแล้วโดยชาติอริยะในร่มเงาของพระอริยเจ้า ยังไม่เคยรู้จักแกล้งปลงชีวิตสัตว์ให้ตายเลย ด้วยคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่ท่าน ขอความสวัสดีจงมีแก่ครรภ์ของท่าน ฯ"
หลังจากนั้นหญิงตั้งครรภ์จากที่คลอดยาก ก็คลอดบุตรออกมาได้โดยง่าย
หลังจากนั้นคำกล่าวนั้นจึงกลายมาเป็นบทสวดหนึ่งของศาสนาพุทธ ชื่อบทสวด "อังคุลิมาละปะริตตัง"