ยาวไปก็ขอโทดนะคะ........... . .............. .  . 😊😊เกริ่นก่อนเลยนะคะว่าเราเบื่อกับผู้คนมากๆเลยค่ะ ทั้งคนใกล้ตัว ญาติ เพื่อนฝูง เคยถามความฝันของคนอื่นซึ่งต่างกับเรา ทุกวันนี้มองอนาคตตัวเองอีก5 ปี10 ปี ไปอยู่ในป่า อยู่คนเดียว ไร้ผู้คนทั้งที่คนอื่นๆอยากมีบ้านมีรถมีเงินรวยๆ แต่เรากับเบื่อไม่ต้องการของพวกนี้ เราไม่ได้มีชีวิตที่ดีอะไร และถ้าบวชได้ก็จะไปบวช แต่ทุกวันนี้ก็พยายามหาอะไรทำให้สนุก ดูหนังกินของอร่อยหลอกตัวเองไปวันๆ เราจะชอบมีคำถามในหัวเสมอและมีความคิดที่แปลกไปจากคนอื่นชอบมองชีวิตเป็นปรัชญาและศาสนา เราอยากไปอยู่คนเดียว ซึ้งการขออะไรแบบนี้ดูยากยิ่งกว่าไปเป็นดารา หรือตามความฝันอื่นๆอีก อาจเป็นเพราะโรคซึมเศร้าหรือเปล่าก็ไม่รู้เหมือนกันแต่เรามาวิเคราะห์ตนเองก็อาจจะเป็นไปได้หรืออาจจะไม่
และที่คนเช่นพ่อและแม่ เพื่อนสนิทญาติพี่น้อง ทุกวันนี้ก็ออกมา สันโดษ แต่ก็ไม่100% ที่เป็นอย่างนี้อาจเป็นเพราะเราเจอเหตุการณ์กระทบจิตใจเรา หรือผิดหวัง เห็นในสิ่งที่ไม่ควรเห็น พอเรื่องแย่ๆสักสิบอย่างก็พอไหวนะแต่พอครั้งที่11 หรือ 12 เราจึงบอกกับตัวเองว่า"แกฉันเหนื่อยฉันไม่อยากอยู่จุดนี้ "เราพบเห็น ด้านมืดต่างๆบนโลกใบนี้จึงทำให้เราเหนื่อยเหลือเกินกับผู้คน ทำให้เรากลายเป็นคนไม่อดทนต่องานอาชีพ และภายในครอบครัว ก็พยายามเข้าใจแต่ทุกๆครั้งที่มีเรื่องอื่นมามันทำให้เราแย่ขึ้น เรารักตัวเองเราสงสารตัวเองค่ะ  เราอยากทำให้ตัวเองดีขึ้นจึงมาตั้งกระทู้ระบายความรู้สึก อยากจะเล่าทุกอย่างแต่ก็ไม่สามารถเล่าได้อย่างเต็มที่ ...ก็เลยอยากจะถามพี่ๆในพันทิปที่น่ารักและขอบคุณล่วงหน้า ขอบคุณจริงๆจากใจ😍
.....................?....................
1.มีใครเคยรู้สึกแบบนี้ไหมค่ะ
2.เราจะเปลี่ยนความคิดแบบไหนให้มีภูมิคุ้มกันทางใจและใช้ชีวิตต่อไปในแต่ละวันบ้างค่ะ
3.อยากใช้ชีวิตสันโดษสำหรับผู้หญิง มันน่ากลัวและอันตรายหรือเปล่าและมีใครทำไมมีวิธีแบบไหน
4.อายุ20มีความคิดแบบนี้แปลกหรือเปล่า
5.การที่เราเหนื่อยท้อเบื่อหน่ายในชีวิต ต้องทำอย่างไรให้รุ้สึกดีขึ้น
6.อยากบอกอะไรเราก็ได้นะ