อัตตทีปสูตร ว่าด้วยการพึ่งตนพึ่งธรรม   ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้: สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิก เศรษฐี ใก

กามในสังโยชน์เบื้องต่ำ๕ที่พระอนาคามีละได้แล้วมันคือกามวิตกมิใช่กามตัณหาอย่างที่ปุถุชนส่วนใหญ่เข้าใจกัน!!? ในโพสต์ที่แล้วอาตมาได้กล่าวถึงผู้ละกามตัณหาได้แล้วอย่างอุจาดตาในแบบฉบับของชีเปลือยในศาสนาเชน..

เคยสนทนาไว้หลายปีก่อน​ แต่ขอกลับมาปัดฝุนวิวาทกันอีก​(วิ-แจ้ง/วาทะ-คุยสนทนา)​ เพื่อช่วยเกื้อกูลในธรรมระหว่างกัน​ พอดีเห็นเพื่อนสมาชิกในกระทู้หนึ่งอ้างถึงในปฐมฌานยังพูดได้หรือไม่เมื่อเร็วๆนี้ ดูกรภิกษ

วิตก คือ ความตริตรึกในสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่ โดยมีจิตดำริถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่ คิดถึงสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่ และมีใจฝังลงไปในสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่ สิ่งนั้นย่อมเป็นอารมณ์เพื่อการตั้งอยู่แห่งวิญญาณ(จิต) จิตที่เ

พระพุทธเจ้าสอนให้ ฝึกสมาธิจนได้ฌาน นำกำลังฌานมาวิปัสนาให้จิตเบื่อหน่าย คลายกำหนัดจากขันธ์ 5 ในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จิตวิมุติหลุดพ้นจากกิเลส-อวิชา ครั้นแล้วน้อมจิตลงในอมตธาตุ อันสงบประณีตจากสั