คือเรามีน้องสาวที่มีอายุห่างกัน 9 ปี แล้ว ตอนเเรกที่รู้ว่าจะมีน้องคือดีใจมากเลย เพราะมีลูกพี่ลูกน้องเขาเป็นพี่น้องกันเเล้วมันสนุกดูอบอุ่นดี เราก็อยากมีมั่ง
ตอนนั้นเราก็อยู่ได้ประมาณประถม เราก็ยังเด็กอะ เราก็ตื่นเต้นอยากมีน้องมากๆ แต่พอมีขึ้นมาเเล้วมันรู้สึกเเย่มากอะ ไม่เหมือนที่คิดสักนิดเดี่ยวเลย ตอนมันเป็นเด็กเข้าใจนะว่าเด็กเเต่ตอนมันโตนี้เเหละ ถึงเข้าขั้นที่ใช้คำว่าเกลียดกับมันเลยก็ว่าได้ ตอนเราขึ้นมัธยมต้น น้องมันก็เหมือนรู้ความมากยิ่งขึ้น แล้วแบบมันน่ารำคาญมันแบบ เอาง่ายๆคือ มันเหมือนตัวร้ายในละครที่ต่อหน้าทำดีลับหลังทำชั่วอะ เราก็เคยคิด ดีกับน้องแล้วนะเเต่พอทำดีด้วยมันก็ไม่ดีกลับก็เลยไม่รู้ว่าทำไปทำไม มีหลายครั้งมากที่น้องมันทำอะไรลับๆกับของๆเราที่ห่วงมากๆ หลายรอบมากๆอะ พอมันเป็นของๆเราเราก็ห่วง ไม่ชอบให้ยุ่งใช่ไหมละ น้องมันก็บอกแม่อยากได้ๆ จนเเม่ต้องเเอบให้มันตอนเราไม่รู้ เราเคยด่าน้องไปเเรงมากๆครั้งนึง แล้วมันไปฟ้องแม่ แม่ก็เดินเข้ามากระชากเสื้อเราเเล้ว ตบหน้าเราหลายครั้งมาก เเล้วพูดกับเราว่าแบบ นี้น้องแกนะ คลานออกมาตามๆกัน ทำไมไม่รักน้องแกบ้าง ทำไมแกไม่รักน้องมัน มันทำอะไรให้แกหนักหนาหรอ เเละอื่นๆอีกเยอะเลย (คำหยาบนะ หยาบมากๆ)เราก็โมโหมากเลย ต่อปากต่อคำกับแม่ไปว่า ก็หนูเกลียดมัน หนูไม่เคยคิดมันเป็นน้องหนู และไม่คิดที่จะรักมันด้วย แม่ก็ตบหน้าเราอีก เราก็เกือบจะต่อยแม่เราเเล้วเเหละแต่โชคดีพ่อเรามาพอดี เลยลากมาอยู่คนละมุมกับแม่ ที่นี้พ่อก็ถามว่าไปพูดเเบบนั้นกับน้องทำไม เราก็บอกว่าหนูเกลียดมัน พ่อก็ไม่ได้พูดอะไรแต่บอกเราว่า พ่อรู้เเหละเรื่องอย่างนี้มันต้องเกิดขึ้น เราก็ยังร้องไห้อยู่นะ ปากก็บ่นอยู่เบาๆ พ่อก็ถามว่าอยากให้ทำยังไง เราก็ตอบไปเสียงดังเเละหันไปมองน้อง ว่า หนูอยากให้มันตาย หนูไม่อยากเห็นมันเป็นน้องหนู แม่ก็เดินเข้ามาหาอีก แต่พ่อห้ามไว้ก่อน แล้วก็ถามอีกว่าจะให้พ่อกับแม่ทำยังไง เราก็ตอบไปเบาๆว่า อยากให้น้องมันตาย พ่อเลยไล่ให้ไปอาบนำ้ เเล้วคุณกับแม่ให้ ตอนนั้นน้องก็อยู่นะมันเห็นทุกๆอย่าง เเล้วหลังจากพ่อเคลียร์กับแม่จบ เราก็เกลียดน้องมากๆ มันทำไว้กับเราเยอะมาก เเต่แม่ก็ไม่เคยโทษมันเลย โทษเเต่พี่โทษเเต่พี่ ชมแต่น้อง ทั้งๆที่มันไม่เคยทำอะไรเลย เรานี้ก็ช่วยทำงานบ้าน งานเสริม หาเงินช่วยแม่ เหนื่อยจะตายอยู่เเล้ว เเม่ก็ไม่เคยเห็นใจเลย เเล้วนิสัยมันเสียมากๆ มันด่าแบบหน้าด้านมาก คำพูดกริยาท่าทางมันคือแบบ น่าเกลียดมากอะ เราเหนื่อยกับมันมากๆเลย อยากให้หายๆไปไม่อยากให้อยู่ด้วย เคยคิดนะ ถ้าเรามีการมีงานทำ เราหาเงินเลี้ยงตัวเองได้เราจะปล่อยมันจริงๆ ลำบากแค่ไหนคือจะไม่ช่วย ไม่คิดเพื่อไม่เห็นใจมัน จะช่วยพ่อแม่อย่างเดี่ยว เคยเพลอตัวบีบคอน้องบ่อยมาก เเบบมันโมโหจนทนไม่ไหวแล้วอะ เรารู้สึกกับน้องมันเเค่เด็กในบ้านเท่านั้น แล้วคือมันชอบท้าท้ายมาก มันต้องได้ดีกว่าเรา มันต้องชนะเราทุกอย่างอะ เราเคยเก็บเงินซื้อของมาเองแล้วแบบมันก็โมโหอยากได้เหมือนกัน แม่เราขอเรานะเเต่เราบอกว่าเป็นเงินตัวเองเก็บมาตั้งนานเราไม่ยอมจริงๆอันนี้ น้องมันก็ไม่พอใจมากๆไปฟ้องพ่อ จนต้องหามาให้มันให้ได้อะ เราเบื่อนิสัยมันมาก ทำไงดีคะ เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว เราเป็นพี่ที่ไม่ดีเรารู้ตัว เเต่คือไม่ชอบมันจริงๆ