สวัสดีครับ ผมมีปัญหาชีวิตที่คิดว่ามันรุนแรงสำหรับคนอายุ19ปีอย่างผม คือผมจะขอเล่าเรื่องราวในชีวิตก่อนจะมาถึงตอยที่มีปัญหาให้ฟังนะครับ
คือผมอาศัยอยู่ในจังหวัดแห่งหนึ่ง
ซึ่งบ้านผมที่อาศัยอยู่ก็ออกจะแนวบ้านนอก
ผมอาศัยอยู่กับ ปู่ ย่า พ่อ แม่ ผม
ตอนผมเรียนอยู่ม.2แม่ผมย้ายไปทำงานที่บ้านยาย(อีกจังหวัดนึง) ผมอาศัยอยู่พ่อ ปู่และย่าจนผมเรียนจบม.3แล้วย้ายไปเรียนปวช.ที่จังหวัดที่แม่ผมย้ายมาทำงาน ผมเรียนมา3ปีจนผมจะจบแต่มันมีปัญหาเกิดขึ้นเมื่อ2เดือนที่ผ่านมา คือผมไม่สามรถจบพร้อมเพื่อนได้(ผมต้องจบช้ากว่าเพื่อนอีก1ปี)ตอนนั้นผมเครียมาก ไม่กล้าบอกใครก็โดนด่าเลยโทรไปปลึกษาอา ว่าจะไม่ให้ ปู่กับย่ารู้เพราะกลัวเขาผิดหวัง กลัวเขาด่า(ปู่เป็นคนที่ด่าแรงมาก จนบางครั้งตอนเด็กๆผมแอบร้องให้คนเดียว) อาเลยช่วยไม่ยอมบอกเขา แต่ปัญหานี่ยังไม่ทันจบ ก็มีปัญหาไหม่เข้ามา พ่อกับแม่เราทะเลาะกันพ่อชอบโทรมาเล่าให้ฟัง วันๆเป็นสิบสิบสาย จนบางครั้งเราก็เครียด แต่ไม่รู้จะทำไง(พ่อก็ร่างกายไม่แข็งแรง)น้าที่อยู่ที่นี้ก็เรียกผมไปด่าๆ(คือผมมองแล้วมันด่าแบบไม่มีเหตุผลเลย)พอเมื่ออาทิตย์ที่แล้วกับไปบ้านพ่อมา คือผมนอนร้องให้ทุกคืนเลย ด้วยความที่สงสาร พ่อ  ปู่ย่า ที่ทำงานส่งผมเรียนแต่ผมเรียนไม่จบ คือพ่อก็เรียกผมไปคุย บอกผมว่าเรื่องแม่ไม่ต้องคิกมากนะ ส่วนพ่อก็คงอยู่ได้อีกไม่นานหรอก
ทุกครั้งที่ผมคิดจะฆ่าตัวตายผมก็สงสารคนทางบ้านตลอด ว่าทำไหมผมเห็นแก่ตัวที่จะทิ้งครอบครัวไว้ข้างหลัง ทำไหมถึงเรียนไม่จบ ผมนอนร้องให้บ่อยมากช่วงนี้ผมไม่ค่อยอยากเจอใคร ผมควรจะทำยังไงดีครับกับชีวิต ผมคิดว่าถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ผมคงสู้กับปัญหาชีวิตไม่ไหวแน่ๆ