เราเป็นแพนิค มีเรื่องฝังใจ อะไรที่เราเคยทำพลาดหรือทำออกมาไม่ดีเท่าที่เราหวัง รู้สึกผิดหวัง เสียใจ เรื่องเหล่านี้มันยังฝังใจทำให้หยุดคิดไม่ได้สักที ไปแนวธรรมะก็แล้ว พยายามไม่คิดก็แล้ว กินยาก็แล้ว พยายา

ก็คือหนูมีเรื่องหนึ่งจะมาเล่าให้ฟังค่ะตอนนี้หนูอยู่โรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง เพิ่งมาอยู่ครั้งแรกเพราะตอนม. ต้นอยู่โรงเรียนประจำอีกแห่งหนึ่งพอขึ้นม. ปลายก็เลยตัดสินใจย้ายโรงเรียนและมาอยู่โรงเรียนประจำอีกแ

สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าปัญหาชีวิตที่เฮงซวยของหนูให้ทุกคนได้อ่าน ปัจจุบันหนูอายุ16ค่ะ ใช่ค่ะ16หลายคนอาจจะคิดว่าเป็นเด็กอาจจะตัดพ้อหรือต่างๆนาๆไร้สาระแต่ขอให้ได้อ่านก่อนนะคะ อยากระบายมากมันไม่ไหว ตั้งแต

สวัสดีค่ะ เรามีข้อสงสัยที่อยากถาม เพื่อนๆ พี่ๆ ค่ะ      เราเป็นคนที่ ชอบให้กำลังใจ คนรอบข้างค่ะ ไม่ว่า ปัญหา คนรอบข้างจะเล็ก 

อิจฉาคนที่ถูกโอบกอดไม่ว่าจะสถานการณ์อะไร เลวร้ายน้อยหรือไม่น้อย อยากถูกกอดแบบที่ไม่ต้องถามอะไรก็ได้แค่ตอนนี้เหนื่อยมากแล้ว

รับสมัครแฟน ผู้ชาย 1 คน ขอเป็นคนที่รับได้ว่าเราอ้วน แต่คุณไม่ต้องอายนะคะ ตอนนี้กำลังลดน้ำหนักถ้าเป็นแฟนตอนนี้ เราจะทำให้ทุกคนอิจฉาที่คุณเป็นแฟนเราคะ เป็นคนอบอุ่น คุยกันได้ทุกเรื่อง อยู่ กทม. ได้ก็ยิ่ง

แย่มาก ความรู้สึกโดดเดี่ยว อยากคุยเรื่องงานกับแฟน แล้วกอดเขา ยังทำไม่ได้ หมดกำลังใจ เหนื่อย ใจหดหู่มากกกกกกกกกกกกกก

สวัสดีค่ะทุกคน เราอายุ19ปีนะคะ เราเป็นโรคซึมเศร้ามา 3-4 ปีแล้วค่ะ เราจะเล่าประสบการณ์ของเราค่ะ ก่อนที่เราจะรู้ตัวว่าเป็น เรามีอาการ เหนื่อย ท้อแท้ เศร้าใจ หดหู่ ความรู้สึกทุกอย่างมันเศร้ามากกว่าเศร้าค

เราเป็นเด็กคนนึงที่โตมาแบบไม่เคยได้รับกำลังใจหรือคำพูดดีๆเลยชีวิตของเราคือเด็กที่ไม่ค่อยแข็งแรงแต่ก็ทนใช้ชีวิตจนรอดมาได้ครอบครัวเป็นอะไรที่เราไม่อยากจะมีเลยพวกเขาใช้เเต่คำพูดแรงและชอบไล่เราไปตายทั่งๆท