ก็คือหนูมีเรื่องหนึ่งจะมาเล่าให้ฟังค่ะตอนนี้หนูอยู่โรงเรียนประจำแห่งหนึ่ง เพิ่งมาอยู่ครั้งแรกเพราะตอนม. ต้นอยู่โรงเรียนประจำอีกแห่งหนึ่งพอขึ้นม. ปลายก็เลยตัดสินใจย้ายโรงเรียนและมาอยู่โรงเรียนประจำอีกแห่งหนึ่งซึ่งมันก็ห่างไกลจากบ้านมากสาเหตุที่ตั้งกระทู้นี้ก็เพราะว่ามีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังค่ะ คือตอนแรกโรงเรียนประจำแห่งนี้มันจะมีหอพักแบ่งออกเป็น 2 ประเภทค่ะประเภทแรกคือหอพักของธรรมดาค่ะหอพักของคนธรรมดาก็คือเป็นเด็กนักเรียนที่ไม่ได้อยู่ห้องพิเศษค่ะเด็กนักเรียนที่ไม่ได้เรียนห้องพิเศษทุกคนเขาก็จะให้ไปอยู่ที่หอธรรมดาส่วนนักเรียนเที่ยวเป็นห้องพิเศษเขาก็จะให้ไปอยู่ที่หอพิเศษค่ะซึ่งตอนแรกหนูก็ไม่รู้เลยค่ะเพราะว่าเราเป็นนักเรียนใหม่กฎโรงเรียนอันนี้ทราบนะคะตอนสมัครแต่กฎของลูกค้าไม่รู้เลยจริงๆ หนูมากับเพื่อนรวมเป็น 2 คนค่ะเพื่อนเขาตัดสินใจที่จะเรียนห้องพิเศษค่ะส่วนหนูหนูรู้ว่าหนูเรียนไม่ไหวหนูเลยตัดสินใจที่จะเรียนห้องธรรมดาค่ะตอนแรกพวกเราไม่รู้ว่าเขาไม่ให้เด็กห้องธรรมดาและเด็กห้องพิเศษอยู่หอเดียวกันค่ะด้วยความที่พวกเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มต้นก็เลยตัดสินใจที่จะอยู่หอเดียวกันค่ะตอนแรกก็ได้สอบถามคุณครูหอพักก็ได้ใส่ชื่อรายละเอียดลงไปทั้งสองคนแล้วก็ได้บอกครูหอพักไว้ค่ะว่าจะอยู่หอเดียวกันเพราะว่าอย่างที่บอกไปพวกหนูไม่รู้ว่ามันไม่สามารถอยู่หอเดียวกันได้พอได้มาอยู่โรงเรียนจริงๆตอนแรกก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นแต่พอจู่ๆซักพักมีคนมาถามหนูว่าเธออยู่หอไหนทำไมไม่เห็นเลยหนูก็เลยบอกเขาไปว่าหนูอยู่หออีกฝั่งนึงเพราะว่าเขาไม่ให้อยู่เลยประมาณนั้นตอนนั้นหนูก็ไม่รู้ค่ะหนูคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็กมันไม่ใช่เรื่องใหญ่แต่พอผ่านไปนานๆหนูก็เพิ่งจะรับรู้ได้ว่าเคสที่นี่เคสที่หนูเป็นเด็กธรรมดาแล้วไปอยู่หอพิเศษมันหนักหนามากจริงๆค่ะหนูก็เพิ่งรู้ด้วยซ้ำว่าต่างก็มีคนเอาหนูไปนินทาไปหาว่าอะไรหนูสารพัดอย่างเพียงเพราะว่าหนูเป็นเด็กห้องธรรมดาที่ไปอยู่ห้องพิเศษทำให้หนูเครียดมากๆค่ะหนูไม่รู้จะอธิบายให้คนอื่นฟังยังไงเพราะเราเองก็ไม่รู้จักพวกเขาบางคนหนูไม่รู้จักพวกเขาด้วยซ้ำไปแต่พอเขากลับรู้จักหนูถ้าไม่ใช่แค่คุณหอพักธรรมดาที่ไม่ได้ชอบหนูแต่หนูคิดว่าเด็กห้องพิเศษที่อยู่หอพิเศษเขาก็อาจจะไม่ชอบหนูด้วยตอนแรกนึกว่ากลับมาคิดนะคะหรือเพราะเราทำตัวไม่ดีหรือเปล่าคนก็ถึงได้ไม่ชอบเราแต่หนูก็หาสาเหตุไม่เจอจริงๆค่ะหนูไปทำอะไรเพราะตอนไหนทำไมว่าเขาจะไม่ชอบหนูหนูไม่เคยคุยกับเขาด้วยซ้ำทำไมก็เขาถึงไม่ชอบหนูล่ะหนูคิดแบบนี้จนหนูนอนไม่หลับหนูร้องไห้กระวนกระวายหนักมากค่ะหนูหาคำตอบไม่ได้เลยจริงๆจนพอมาถึงวันนี้หนูก็ได้คำตอบที่ยืนยันได้แล้วค่ะว่าเพราะอะไรพวกเขาถึงไม่ชอบหนูเพราะว่าเขาอาจจะไม่ชอบเด็กที่ไม่ได้พิเศษอะไรแต่กลับได้ไปอยู่หอพิเศษที่ได้รับความสะดวกสบายมากมายพวกเขาอาจจะแค่อิจฉาหนูแต่หนูไม่เคยอิจฉาตัวเองเลยค่ะเพราะหนูรู้ว่าสิ่งที่หนูได้รับมันเป็นสิ่งที่มีแต่คนไม่ชอบและเกลียดในตัวของหนูหนูโดนกระทำมาเยอะมากค่ะแต่หนูมีความสุขในช่วงที่หนูได้อยู่โรงเรียนเท่านั้นตอนที่หนูได้อยู่โรงเรียนหนูเจอเพื่อนที่ดีเจอคนที่เข้าใจหนูแต่พอหนูกลับมาหอหนูก็ต้องกดดันตัวเองมันแทบจะไม่มีเพื่อนเลยค่ะแต่พอเราลืมตาตื่นขึ้นมาอีกวันได้ไปโรงเรียนเรากลับเจอเพื่อนเจอเพื่อนมากมายที่เข้ามารายล้อมเราเต็มไปด้วยความรักแต่พอตกเย็นเราก็ต้องทนทุกข์ได้แต่คิดว่าพรุ่งนี้จะมาถึงเมื่อไหร่ และสิ่งที่หนูอยากจะเอามาเล่าคือพี่ในหอหนูและชอบว่าหนูมากค่ะชอบแซะชอบด่าบางครั้งเขายังไม่ทำอะไรเลยค่ะก็ด่าหนูไปซะแล้ว พี่ๆในหอหนูชอบด่าชอบแซะมากค่ะแต่เขาไม่ได้เอ่ยถึงชื่อหนูแต่คนที่โดนแซะโดนด่าเขารู้ค่ะว่าที่กำลังแซะกำลังด่าอยู่นั่นหมายถึงใครปกติตอนนี้พวกพี่ๆเขาจะแซะหรือจะด่าหนูหนูได้ยินนะคะแต่ทำเป็นเมินเฉยมันไม่ได้ยิน เพราะพวกเขาแซะกันเสร็จหนูก็ชอบเก็บเอามาคิดค่ะหนูก็เลยอยากจะหาวิธี วิธีที่จะทำให้เราสบายใจขึ้นและไม่เครียดค่ะ