เราเป็นเด็กคนนึงที่โตมาแบบไม่เคยได้รับกำลังใจหรือคำพูดดีๆเลยชีวิตของเราคือเด็กที่ไม่ค่อยแข็งแรงแต่ก็ทนใช้ชีวิตจนรอดมาได้ครอบครัวเป็นอะไรที่เราไม่อยากจะมีเลยพวกเขาใช้เเต่คำพูดแรงและชอบไล่เราไปตายทั่งๆที่เราก็ไม่ได้ทำอะไรเลยอยู่แต่บ้านวันๆโดนใช้อย่างกับทาสเหนื่อยมากเลยแต่ล่ะวันแต่คำพูดของทุกคนก็ไม่มีใครพูดดีๆด้วยเอาแต่บอกว่าไปทำงานมาเหนื่อยน่ะแต่คนคอยรับอารมณ์ล่ะคิดว่าไม่เหนื่อยบ้างหรอมีแค่พ่ออ่ะที่เราสามารถคุยและขอคำปรึกษาได้คนอื่นใจร้ายมากๆเราไม่มีแม่พ่อไปทำงานไกลเราเป็เด็กผู้หญิงแต่ทำงานหนักได้บางงานเพราะกระดูกค่อนข้างจะไม่เเข็งแรงตอนนี้เราอดทนกับชีวิตมากๆทนเรียนจบเพื่อที่จะได้ไปจากทีนี่แต่ดูสิพอเราจะทำอะไรสักอย่างหรือทำอะไรผิดนิดหน่อยก็ต้องโดนด่าโดนตะคอกใส่บางครั้งก็ไล่ออกจากบ้านบ้างไล่ไปตายบ้างไม่เคยถามเลยว่ามีความสุขไหมไม่เคยถามว่าโอเคไหมมีแต่ด่าเราไม่เข้าใจเลยคนๆนึงผ่านเรื่องแย่ๆแล้วผ่านอีกจนเหนื่อยที่จะรับอ่ะท้อมากเหนื่อยมากจริงๆไม่เคยได้กำลังใจเลยมันทำให้เกิดความอิจฉาที่คนอื่นมีพ่อแม่คอยให้กอดแต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ได้แต่เงียบได้แต่นั่งคิดคนเดียวชีวิตคนๆนึงต้องผ่านอะไรมากมายละเนี่ย