ตั้งแต่ปฐมฌานกระทั่งจตุตถฌาน

ทั้งรูปและอรูปฌาน นั่นคือองค์ธรรมแห่งสัมมาสมาธิอันเป็นหนึ่งในมรรค อันเป็นกุศลที่พระพุทธองค์ทรงให้เจริญในสัมมาวายามาะ

และการเจริญ สมถะกระทั่งบรรลุฌานในระดับต่างๆ นั่นต้องเริ่มต้นที่สัมมาสติ

และเหตุให้เกิดสัมมาสติให้เป็นไปโดยง่าย นั่นคือการเจริญมรรคในข้อที่เป็นศีลได้แก่

สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ และสัมมาอาชีโว

                                            โดยผลของการเจริญสัมมาสมาธิในระดับสูงสุดนั่นคือเป็นไปเพื่อปัญญา

ซึ่งได้แก่อุเบกขา อันเป็นองค์ธรรมแห่งจตุตถฌาน

เป็นปัญญาคือ มีความเป็นกลางในอารมณ์ที่มากระทบทางอายตนะ โดยไม่มีอภิชฌา ( ราคะ ) และโทมมนัส ( โทสะ ) ต่ออารมณ์อันมากระทบนั้น

                                      นั่นคือการดับทุกข์ในชีวิตประจำวัน อันเป็นการละตัณหาด้วยการเจริญอริยมรรค

เมื่อเข้าใจฌานอันเป็นองค์ธรรมแห่งสัมมาสมาธิไม่ถูกต้อง จึงเป็นที่มาในการละเลยกระทั่งปรามาส ฌาน ในบางบุคคล

จะยกไปแสดงในความเห็นต่อไปครับ