คุณเอ๋ย เสียงดังโป๊ะ ดังมากจนสมาชิกในห้องโยคะตกใจ
ส่วนผมน้ำตาแทบไหล มันปวดมาก ปวดจนคิดว่าเส้นเอ็นมันขาดเรียบร้อยโรงเรียนจีนไปแล้ว

ตอนนั้นเรากำลังทำอาสนะ ผมจำชื่อไม่ได้นะครับ คือท่าขัดสมาธิเพชร แล้วชันเข่าขึ้นทั้งๆ ที่ขายังขัดกันอยู่
ปกติ ก็ทำได้ครับ แต่วันนั้น ผมเพิ่งกลับมาฝึกต่อ หลังจากเว้นมา 1 ปี เข้าคลาสได้ 3 ครั้งเองกระมัง
เส้นเอ็น ความยืนหยุ่นและความแข็งแรง ไม่ดีเหมือนเก่า 
ประจวบกับ ขาผมโก่งเล็กน้อย  เส้นเอ็นข้างเข่า เส้นนอกรับภาระมากกว่าปกติอยู่แล้ว
พอไปเล่นท่าฝืนธรรมชาติ มันดีดหลุดออกจากตำแหน่ง ยังโชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก

ผมพักอยู่ 30 นาที แล้วฝืนขับรถกลับบ้าน วันรุ่งขึ้นก็ไม่หายปวด ใจคิดว่าเอ็นเข่าคงขาด 
ไปหาหมอออโธฯ ใน รพ.เอกชน ย่านสีลมแห่งหนึ่ง ตรวจดู คุยแล้วก็บอกว่า ขาดชัวร์ แต่ขอ MRI ก่อน
เผอิญผมมี สิทธิ์ ประกันสังคมอยู่ใน รพ.โรงเรียนแพทย์ เย็นนั้น ไปคลีนิกพิเศษ หมอสั่ง MRI ฟรี ไม่เสียสักบาท
ผลออกมาคือ แค่เส้นเอ็นมันดีด เท่านั้น ทานยาแก้ปวด 2 วันก็เดินได้ตามปกติ
แล้วก็หยุดโยคะไปเลย ตามมาด้วยอาการเจ็บแปลบๆ เมื่อยๆ ตรงเส้นเอ็นข้างเข่าอยู่อีก นานเป็นปี 
นี่ผ่านมา 4 ปีแล้ว ตอนนี้ยังมีความรู้สึกแปลกๆ ตรงนั้นอยู่เลย ถ้าใช้งานเดินหรือวิ่งหนักๆ

ตอนนั้นยอมรับเลย เราประมาท คิดว่าทำได้ชิลๆ อาสนะนี้ที่จริงมันไม่ยาก
ผมพลาดตรงที่ ไมได้อบอุ่นร่างกายและยืดเส้นนานพอ จำได้ว่าครูที่สอนวันนั้น อายุมากแล้ว แกสอนเบสิค ไม่ค่อยเน้น
ไม่ได้ให้ยืดกล้ามเนื้อเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนทำอาสนะชุดนี้ ครูในคลาสตามสตูฯ ชั้นนำ จะสอนได้เซฟกว่าครับ

เป็นประสบการณ์ล้ำค่าเลย เพราะถ้าวันนั้น มันขาด ชีวิตผมคงเปลี่ยนไปอีกเยอะเลย เพราะขาขวา น่าจะมีปัญหาให้แก้ไขและคงไม่กลับมาเป็นแบบเดิมอีกต่อไป