เกริ่นก่อนว่าเราเป็นนักศึกษาเภสัชปีหนึ่ง ที่ดรอบไปหนึ่งปีแล้วกลับมาเรียนใหม่ค่ะ ตอนอยู่หอในเราก็นอนหลับได้ปกติไม่เคยมีอาการอย่างนี้เลยค่ะ  แต่เมื่อย้ายออกมาอยู่หอนอกตอนกลับมาเรียนใหม่ก็เริ่มมีอาการ  ตอนแรกเราคิดว่าเราแค่แปลกที่แค่นั้นเพราะหอใหม่นั้นกว้างกว่าห้องที่เคยอยู่ทั้งหมด  แต่อาการกลับเป็นนานประมาณ 1-2 เดือน ไม่หายสักที จนเราจะไปง่วงในคาบเรียน ซึ่งพอได้งีบที่ห้องเรียนประมาณ 15 นาที ทุกครั้งเลยค่ะ  จนกระทั่งช่วงเดือนกันยายน ( เรามาอยู่หอช่วงเดือนกรกฎาคมค่ะ ) แถวบ้านก็มีคนเสียชีวิตจากโรคเส้นเลือดในสมองแตกค่ะ เป็นป้าที่เรารู้จัก ตอนนั้นเราก็แค่คิดว่าเรื่องนี้มันก็ใกล้ตัวเหมือนกันนะ จนผ่านไปอีกไม่นานประมาณเดือนนึง  ปู่เราก็เป็นโรคเดียวกันอยู่โรงพยาบาลประมาณ 5 วันและเสียชีวิตค่ะ ตอนนั้นเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเรารู้สึกยังไง หลังจากงานศพปู่เราก็ไม่อยากกลับบ้านค่ะถึงแม้จะในวันหยุดยาวก็ตาม เรากลัวบ้านที่ไม่เหมือนเดิม อีกทั้งเรายังกลัวอุบัติเหตุที่เราเคยมองว่ามันไกลตัว  จนไม่กล้าขึ้นรถโดยสารข้ามจังหวัด และไม่อยากให้พ่อแม่ขับรถมาเยี่ยมเพราะกลัวท่านจะประสบอุบัติเหตุด้วยค่ะ  แล้วยังบวกกับโรคนอนไม่หลับของเราที่เป็นมาก่อนยิ่งไปกันใหญ่เลยค่ะ  เรากลัวนอนหลับแล้วไม่ตื่นค่ะ กลัวอยู่ๆตายไปทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย กลัวความตายที่เรามองว่าไกลตัว แต่มันกลับอยู่ใกล้ขนาดนี้ เราไม่กล้าใช้ยานอนหลับค่ะ  เพราะถึงแม้เราจะง่วงแต่กลัวไม่ตื่นมากกว่า  ทั้งที่เราเป็นคนชอบอ่ะไรท้าทายแต่ตอนนี้กลับกลัวไปหมด จะทำยังไงดีคะ  เราอยากกลับไปสนุกกับชีวิตที่ไม่กลัวอะไรเหมือนเดิม