สวัสดีค่ะ คือหนูเป็นคนนึงที่หงุดหงิดง่ายมาก โดยเฉพาะคนในครอบครัว คืออยากได้คำปรึกษาค่ะ ตอนนี้อยู่วัยมัธนม แม่หนูไม่ได้ทำงาน(พ่อทำคนเดียว) นางเลยว่างแบบมากๆ ว่างถึงขนาดเราขอไปดูหนังกับเพื่อน นางก็เดินตามเรากับเพื่อน รอเราหน้าโรงไม่ไปไหน เราจะไปเที่ยวกับเพื่อนก็นั่งเฝ้า เคยถามว่ารอนานแบบนี้ทำไมไม่กลับบ้านไปก่อน นางก็บอกว่าขี้เกียจ เคยถามว่าไม่ทำงานหรอ ก็บอกว่าขี้เกียจ(ขอเงินพ่อคงง่ายกว่า555 แอบสงสารคุณพ่ออะค่ะ หาเลี้ยงคนเดียว ละแม่เราชอบเอาเงินที่หาได้ไปให้คนอื่นยืมบ่อยมาก) เรากลับจากเรียนมาเหนื่อยๆก็ชอบบ่นชอบว่าจุกจิกตามประสาคนเป็นแม่ คือเราเข้าใจแต่เราเป็นคนขี้หงุดหงิดมาก ละก็ชอบเครียดด้วย คือมันอึดอัดมากๆๆ เลยค่ะ ละนี่เราก็เริ่มโตแล้ว เค้ายังเลี้ยงเราเหมือนเด็ก ชอบบังคับเอาพวกแบบฝึกหัดมาให้เราทำ เรานอนพึ่งตื่นอาบน้ำเสร็จ หยิบโทรศัพท์มานิดเดียว ก็บ่นว่าเล่นอีกแล้วทั้งๆที่ตัวเองก็เล่น พอเราใส่หูฟังละไม่ได้ยินเขา เขาก็มาโวยวายชักสีหน้าใส่ แม่เราขี้งอลไม่เป็นเรื่องมาก ตอนนั้นเราซื้อน้ำมา เขาก็ชอบหยิบไปกินบ่อยๆ เราเลยเอาไปให้เขาเลย เขาก็เอามาคืนละก็มาตะคอกใส่ เขาคงคิดว่าเราประชดแต่เปล่า

              ทุกวันแม่จะชอบ บ่นเรา จุกจิกเราแบบคือเขาว่างอะค่ะ มาค้นห้องเรา หยิบของเราไปไว้ไหนนักไม่รู้ละเราก็หาไม่เจอ ชอบหยิบของเราไปใช้บ้างคือเราไม่ได้ขี้หวงแต่แบบ อืมขอกันบ้าง5555 เราเป็นคนเกรงใจแม่มาก แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าเราจะรู้สึกไง ทุกวันนี้จะไปเที่ยวกับเพื่อนเพื่อนก็ถามละค่ะ ว่าพ่วงแม่มารึเปล่า เพราะทั้งเราทั้งเพื่อนก็คืออึดอัดมากกกกกกก หนูเครียดจนนอนร้องไห้ละค่ะ คืออยากให้เขาเคารพความเป็นส่วนตัวหนูหน่อย บางทีก็เข้าใจว่าเป็นห่วง แต่เราไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลยค่ะ ไม่เคยคิดจะมั่วสุมอะไรอยู่แล้ว อยากได้ความเป็นส่วนตัวมาก ทำไงดี