วันนี้เรามาอัพเดท สถานะเรากับแฟนที่ห่างกัน 17ปี ค่ะ

ตอนนี้ เราคบกันได้ 2ปี 6 เดือน แล้วนะ

แต่ยังไม่ได้แต่งงานกัน  เพราะเราเองแหละ  เราว่าเรายังไม่พร้อม  ด้วยหลายๆ เรื่องราวที่ผ่านมา เราไม่มั่นใจเลย  กลัวว่าแต่งแล้วต้องเลิกกัน หรือเราจะกลัวการมีชีวิตคู่ไปแล้ว  คงแก่ตายคาบ้านก่อนแน่เลย😭😭😭😭

เพราะกว่าจะผ่านไปได้แต่ละวัน  สุดแสนจะเหนื่อย.............ทะเลาะ เถียง ดุ เตือน บ่น กันทู๊กกกกกวัน

แต่เราก็ยังไม่เคยปล่อยมือกันนะ😁

เราก็ไม่รู้หรอกว่า เพราะเรายังพอรับกับเรื่องราวจุกจิก เช่นการคุยคนละภาษา(ต่างวัย) ที่เวลาเราสื่อถึงอีกอย่าง  เขาเข้าใจและทำอีกอย่าง จนเราหัวเสีย
หรือบางทีเขาจะแสดงท่าทางที่ดูไม่ถูกใจเพราะเรามองว่าไม่สมควรทำแบบนี่  แต่วัยเขามองว่าเป็นเรื่องปกติ   และมองว่าไม่จำเป็นต้องซีเรียสเลย สรุปคือเราจุกจิกเกินไปเอง  (แอบถามหน่อยสิ คุณผู้อ่าน เราอยากรู้ ปกติถ้าแฟนคุณกินขนม แล้วปวดหนักเข้าห้องน้ำ  แล้วเราเข้าต่อ แล้วไปเจอถุงขนมอยู่ในห้องน้ำ เป็นคุณจะบ่นไหม ว่าสกปรก ทำไปได้ไง หนักไปกินไปหรา  แต่คำตอบที่ได้คือ เขาบอกว่าลืมตัว!!! เรื่องเล็กน้อยเอง ทำไมต้องทะเลาะด้วยเรื่อง ขี้ๆ ด้วย)

อันนี้แค่เรื่องยกตัวอย่างเล็กๆๆนะ  
เรื่องอื่นๆๆ หน่ะหรา.....คือ นาง หยิบจับอะไร  พังคามือ แทบทุกอย่าง  อันนี้เราหัวเสียสุด

ทำอะไร หยิบอะไร ไม่เก็บที่เก่า ทิ้งสกปรกเต็มบ้าน
ขี้ลืมเก่งงงงงง ลืมทุกเรื่องที่คุยภายใน 3วัน แล้วก็เรื่อง บร้าๆๆๆๆ

เราแอบนั่งถามตัวเอง ตอบเอง อยู่หลายครั้งหลายหนว่า  นี่มันคือความรัก หรือเราแค่ สงสาร แต่คำตอบที่ได้.....ก็ยังคงไม่กระจ่างสักที......เพราะเวลาอยู่ใกล้กันมันหงุดหงิด ที่ต้องคอยสอนคอยเตือนเหมือนเรามีลูกไม่ใช่แฟน.....แต่พอห่างกัน ก็คิดถึง เหงา และรู้สึกอยากคุยด้วย  มันรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปในชีวิต🙄

เคยจะเลิกกันหลายครั้งนะ  แต่เขาก็ไม่ยอมจะเลิก!!

ถึงเขาจะเริ่มโต มีความเป็นผู้ใหญ่ และความรับผิดชอบมากขึ้น  ซึ่งเราก็แอบยิ้มได้  เวลาเขาพูด หรือคิด  ทำอะไรดูมีเหตุผลมากขึ้น  แต่เราก็รู้สึกได้ถึงการขาดความเป็นผู้นำ ซึ่งคงต้องใช้เวลาอีกนานนนนนน🙄🙄🙄 ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าจะนานขนาดไหน แต่เราพอที่จะดูออกได้ถึงความพยายามของเขา เราเข้าใจว่ามันยากมาก  ที่จะเปลี่ยนเด็ก 24 ให้มีความคิดเท่าเราในวัย 41 แต่คนรอมันหงุดหงิดดดดดด


ภายใต้ความหงุดหงิด.....เขาก็ยังคงมีสิ่งที่ให้เราเห็นว่าเขารักเราคือ  ทุกการทะเลาะ เขาไม่เคยจะยอมเลิกกับเราสักครั้งเดียว ถึงแม้เราจะบอกเลิก และขาดการติดต่อเขาไปเป็นอาทิตย์ก็ตาม  ต่อให้ครั้งนั้นเราจะหลุดด่าว่าเขาด้วยถ้อยคำแรงๆๆ ขนาดไหน เขาก็คงยอมเรา ทุกครั้ง และยังคงไม่ไปไหน


แต่ตอนนี้เราเริ่มจะคิดมาก เพราะเขาเริ่มมีผู้หญิงเข้ามาคุยด้วยเยอะขึ้น  เพราะเขาเปิดร้านขายของ เกี่ยวกับโทรศัพท์  มีลูกค้ามาติดต่อเยอะ  

ล้าสุด!!!!!เราจับได้ว่าผู้หญิงแอบเข้ามาคุยในไลน์ (เราแอบส่องไลน์ หรือแอบดูมือถือนั่นเอง😁😁😁) ผู้หญิงถามว่า  แฟนอยู่ไหม  ถ้าอยู่ได้ไม่คุย เดี่ยวแฟนเทอรู้  อะไรประมาณนี้  (เดี่ยวนะ...พักก่อน...คืองงมากแม่  ผู้หญิงนางรู้จ้ารู้..... ว่าผู้ชายมีแฟนแล้ว  นางถามก่อนคุยแบบนี้ก็ได้หรา???? คือ???อัลลายยยยน์) แฟนเราก็เป็นผู้ชาย  มันก็คุยจร้า  แต่ทุกครั้งที่คุย เท่าที่เราอ่าน.....ผู้หญิงจะเริ่มอ่อย  มีส่งรูปของลับของสงวนนางมาด้วย เหมือนเซ็กซ์โฟน.......คือ เราอ่านไป เอ๋ออออ...กินเลยจ่ะ  เราเลยถามเขาตรงๆๆ  เขาบอกคุยจิง เป็นลูกค้า....เราเลยจัดชุดใหญ่ไฟประดับยนต์เลยจร้าาาาาา🤕🤕🤕 (นางยังไม่ได้ไปซั่มกัน แต่ทางเซ็กโฟน เคยแล้ว)  

สรุปครั้งนั้น เขาให้แม่เขาโทรมาง้อ เพราะเราขอเลิกอีกกกกกก (ใครจะทน) ถามหน่อยเถอะ🙄

เราเลยบอกว่า.....ถ้าจะกลับมาคืนดีกัน  เขาต้องไปบวชปาริวาสกรรม  แล้วถือศีลกลับมาข้อกาเม (ถ้าไม่ไปก็ได้นะ  แต่เราขอเลิก)

แล้วเขาก็ไป!!!! และตั้งแต่นั้น เขาจะสวดมนต์ก่อนนอนทุกคืน!!! และไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงอีกเลยยยยย  แต่!!!!!  สันดานคือ สันดานน๊าาาาา  เพราะความงี่เง่า  ยังคงมีทู๊กวันนนนนนนนน  เหมือนเดิมมมม

ช่วยเราคิดทีเถอะ!!!!  เราควรจะเลือกและรอเขาอยู่ไหม  ผู้ชายที่อ่อนกว่าเรา 17ปี