ทะเลาะกับสามีค่ะจะเรียกว่าทะเลาะก็ไม่เชิงเพราะไม่ได้มีการใส่อารมณ์หรือขึ้นเสียงใส่กันเรียกว่าความเห็นไม่ตรงกันจะดีกว่า

ครั้งนี้ที่ทะเลาะกันเพราะว่าสามีเลิกงานตั้งแต่4โมงเย็นแต่ห่วงกินเหล้ากับเพื่อนเราโทรตามกี่ครั้งๆก็บอกว่าอีก20นาทีกลับๆ สรุปกลับมาถึงบ้านตอน3ทุ่มครึ่งพอกลับมาเห็นเรากับลูกหลับแล้ว(จริงๆแล้วเราแกล้งหลับ)

เค้าก็ออกไปกินเหล้ากับเพื่อนอีกคนหนึ่งจนตี2ยังไม่กลับเราโทรไปตามก็ไม่กลับ แถมยังถามอีกว่าเค้าผิดอะไร?? เค้าผิดตรงไหน?? สรุปกลับมาถึงบ้านตี3 เราเลยล็อคห้องไม่ให้เค้าเข้าเค้าก็เลยนอนโซฟา ตื่นเช้ามาแม่สามีก็มีท่าทางเหมือนจะไม่พอใจเราที่เราให้ลูกเค้านอนนอกห้อง(เราอยู่ร่วมบ้านกับพ่อแม่สามีค่ะ) แม่สามีเค้าไม่ว่าอะไรลูกชายเค้าเลยเพราะเค้ารักสามีเรามาก

ครั้งก่อนที่เราจับได้ว่าสามีเราเสพยาเสพติดเราก็ไปบอกแม่สามีเพราะคิดว่าคงจะปรึกษาได้ แต่แม่สามีบังคับไม่ให้เราเอาเรื่องนี้ไปบอกใครค่ะโดยเฉพาะพ่อแม่ของเราเค้ากลัวว่าสามีเราจะมองหน้าพ่อแม่เราไม่ติด เค้าไม่ถามเราสักคำว่าเรารับเรื่องนี้ได้หรือเปล่า แม้แต่พ่อของสามีแม่สามีเราก็บอกว่าห้ามเราไปบอกเด็ดขาดเพราะถ้าพ่อสามีรู้เป็นเรื่องแน่นอนพ่อสามีไม่ชอบเรื่องแบบนี้เลย

สามีเราเป็นแบบนี้มาหลายครั้งแล้วค่ะตอนเราคลอดลูกใหม่ๆเรากลับไปอยู่บ้านพ่อแม่เรา สามีเราออกกินเหล้ากลับบ้านตี3ตี4ทุกวัน แต่พ่อแม่เค้าไม่เคยว่าหรือตักเตือนลูกชายเค้าเลยพอเราว่ากล่าวตักเตือนเค้าก็จะไม่พอใจเราทันที(โดยเฉพาะแม่สามี)

ความลำบากใจของเรายังมีอีกหลายเรื่องทั้งเรื่องสามีให้เงินแม่ใช้แต่ไม่ให้เงินเราใช้ ทั้งเรื่องห้ามเราซื้อของกินเพราะเปลืองอยากกินให้ทำกินเอง ทั้งเรื่องใช้เงินกี่บาทต้องรายงานว่าใช้เงินซื้ออะไรบ้างกี่บาท ทั้งเรื่องไม่ค่อยยอมให้เรากลับไปเยี่ยมบ้าน และอีกหลายๆอย่างเราอึดอัดมากค่ะ

เราคุยกับสามีแล้วแต่เค้าก็ไม่ยอมรับผิดเค้าก็พยายามหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองแล้วถามเราซ้ำๆว่าเค้าผิดอะไรๆ เราเบื่อมากค่ะไม่อยากจะคุยกับเค้าแล้ว

ตอนนี้เราไม่คุยกับสามีเลยตั้งแต่เช้า แม้แต่หน้าเค้าเราก็ไม่อยากมอง เราเสียใจ เราทุกข์ใจ เราอึดอัด เราอยากจะกลับบ้านไปอยู่ในที่สบายใจสักพักตั้งแต่แต่งงานกันมาเวลามีปัญหาเราไม่เคยหอบผ้าหนีกลับบ้านเลยสักครั้ง แต่ครั้งนี้เรารู้สึกว่าเราอยากกลับบ้านเหลือเกิน เพราะสามีเราเคยพูดกับเพื่อนเค้าว่า"เวลาเค้าออกไปกินเหล้าเราน่ะโกรธเค้าได้ไม่นานหรอกอย่างมากก็แค่บ่นๆเดี๋ยวก็ทำตัวปกติ"

เพราะเราไม่เคยจัดการเค้าได้เลยมันทำให้เค้าได้ใจทำแล้วทำอีกซ้ำซากจนคิดว่าเป็นเรื่องปกติ เราเคยอ่านกระทู้ในพันทิปที่บอกว่าเวลาทะเลาะกันอย่าหอบผ้าหนีกลับบ้านเพราะมันเป็นสิ่งไม่ดี ทุกครั้งที่มีปัญหาเราจะต้องอดทน และแอบไปร้องไห้คนเดียว เรารู้สึกโดดเดี่ยวว้าเหว่เหมือนไม่มีใครอยู่ข้างเราเลย

เราควรทำยังไงดีคะ จะหอบลูกหนีกลับบ้านไปหาที่สบายใจๆก็กลัวจะเป็นเรื่องใหญ่ระหว่างครอบครัวเราและครอบครัวสามี