พ่อแม่หนูมีลูกสองคน หนูเป็นน้องค่ะ แต่พ่อแม่ไม่ได้สนใจเลย ตอนแม่ท้องหนู ก็จะทำแท้งเพราะกลัวเลี้ยงไม่ไหว แต่ป้าหนูไม่ให้ทำ พอหนูเกิดพ่อแม่ก็แยกทางกัน อยู่กับพ่อค่ะ ค่าเทอมพ่อแม่ก็ไม่จ่ายให้ตั้งแต่เด็กเลยค่ะ จ่ายให้แต่ของพี่ ยายหนูเป็นคนหาเงินจ่ายให้ค่ะ แต่ตอนนี้ยายก็เริ่มแก่แล้ว หนูเลยต้องหาเงินเอง หนูไม่เคยได้อะไรจากพ่อเลย พี่ขออะไรก็จะซื้อให้ มีครั้งหนึ่ง หนูขอให้ซื้อสีให้ค่ะ แต่พ่อบอกเปลืองเงิน ไม่มีประโยชน์ หนูก็เลยไม่กล้าขออะไรอีก วันเกิดหนูกับพี่วันเดียวกันค่ะ แต่ไม่เคยได้ของขวัญจากใครเลย ลุงป้าน้าของหนูให้พี่กันหมด ทั้งๆที่มันเป็นวันเดียวกัน ตอนนี้คืออยากได้รถค่ะ หนูขอให้พ่อออกเงินดาวน์ให้แต่ผ่อนเอง พ่อบอกว่าได้ แต่สุดท้ายพ่อก็บอกว่าเปลืองเงิน พ่อจะซื้อไอโฟนให้พี่อยู่ หนูเลยเอาเงินในธนาคารมาดาวน์ทั้งๆที่จะใช้เป็นค่าเทอม แล้วทำงานหาเงินผ่อนเอง คือถ้าจะลำเอียงขนาดนี้ ทำไมไม่ให้เกิดมาคนเดียวคะ ร้องไห้ทุกคืน. บอกว่าหนูใช้เงินเปลืองทั้งๆที่หนูไม่เคยอะไรเลย ไม่ได้อะไรเลย ทั้งความรัก ความอบอุ่น หนูเรียนดีแค่ไหน แต่พ่อก็ไม่เคยชม ทำตัวดีตลอดพูดเพราะ ใช้ให้ทำอะไรก็ทำ ทั้งๆที่พี่พูด เออๆอืมๆ ตะคอกบ้านใส่ทุกคนในบ้าน แต่ทุกคนก็ยังรักและเอาใจตลอดไม่ได้อิจฉาพี่เลยทำดีด้วยทุกครั้งคุยก็เรียกพี่แทนตัวเองว่าน้องแต่พี่ก็จะเรียกหนูว่ากู ไม่ได้เกลียดไม่ได้อิจฉาแต่รู้สึกน้อยใจมากกว่าแต่เราเป็นลูกก็คงทำอะไรไม่ได้😢
ทำไมพ่อแม่ต้องลำเอียงด้วยคะ?