-1-
O ทอดทอแดดอุ่นอ่อนลงอ้อนไม้
ลมแผ่วไหว, เสียงแว่วก็แผ่วหวาน
ของนกเช้าพรั่งพร้อม .. ขับกล่อมกาล
แตะตื่นความชื่นบานให้ผ่านวน
O อ้อยอิ่งนัก-โคมสรวงเมื่อช่วงฉาย
โอบรำบายห้อมเห่ห้วงเวหน
ก็เมื่อรอบอาลัย, น้ำใจคน-
ค่อยค่อยล้นเอ่อแล้วที่แววตา
O ลับล่มสิ้น-หมอกเช้าแต่เข้าสาย
เหลือใจว่าย-เวียนคอยรูปรอยหน้า
จะแฝงฝากเปล่าเปลี่ยวเข้าเยียวยา-
ความละห้อยคอยท่า-ผู้อาวรณ์
O ปีกผีเสื้อโบกผ่านดอกมาลย์สี
ลมไหววีห้อมเห่ช่อเกสร
โอบจบกลีบเบาบางในต่างตอน
เหมือนจบอ่อนนุ่มปราง .. โอบร่างไว้
O แทนอ้อมโอบลมพลิ้ว-คือริ้วแก้ม-
โอบจบแต้มผูกขวัญ-ผู้ฝันใฝ่
เพียงเพื่อการสั่นรัวของหัวใจ
จะผ่านเสียงสั่นไหว .. แว่วให้ฟัง
O งดงามสี, ลวดลายที่ปลายปีก
บินหลบหลีกแดดเช้า .. ด้วยเฝ้าหวัง-
จะแทรกกายจ่อมจมใต้ร่มบัง
เพื่อหวานหอมหลอมหลั่ง .. สุมสั่งรส
O ละม่อมหน้าเนียนแก้มก็แซมภาพ
กลางกำซาบหวานหอมพรั่งพร้อมบท
เกสรช่อลมร่ำ-ถ้อยคำพจน์
น้อมลงจดอารมณ์ .. กลางลมวี
O ปีกผีเสื้อ-ยอร่าง, เงาร่างนั้น-
ก็ยอร่างแนบขวัญในฝันพี่
ล่องลอยผ่านอาลัย, เพรียกไมตรี
แล้วค่อยลีลาศบท .. ลงกดดัน
O พลิ้วลมแผ่วโผยผ่านช่อมาลย์หอม
ก็เมื่องามพักตร์ละม่อมรายล้อมขวัญ
โบกปีกกลางหมู่มาลย์ก็ปานกัน
กับการผันรูปล่วงรับห่วงใย
O กรุ่นหอมรื่นรวยรินในถิ่นที่
พร้อมลายผีเสื้อโบก .. ปีกโยกไหว
ขณะวันลอยดวง, อีกดวงใจ-
ก็แกว่งไกว .. ด้วยถวิลอันดิ้นรน
O ลายดำแฝงแดงเหลืองอยู่เบื้องหน้า
โบกปีกช้าเฉื่อยล่วงฝ่าห้วงหน
เคลื่อนคล้อยร่างผันผก .. ลอย-วกวน
ก็เช่นใจของคน .. คิด .. วน-วก
O มีหอมและมีหวานสุมาลย์หมู่
มีรอบชู้วาบไหวอยู่ในอก
มีดวงตาไหวสั่น .. แววหวั่นสะทก
ด้วยสุดปกป้องใจจากใครนั้น
O ผีเสื้อยังว่อนบินในถิ่นที่
กลางเรื่อยรี้ลมวก, หัวอก-หวั่น
แรงอาวรณ์อาลัยของใครกัน
หนอ-ช่างมั่นคงอยู่ไม่รู้คลาย
O โบกปีก-เบาบางพาร่างน้อย
บินล่องลอยผ่านเช้าจนเข้าสาย
เมื่ออาวรณ์อาลัยแห่งใจชาย
ค่อยค่อยว่าย-วนรอบ .. รอมอบตัว
O พลิ้วผ่านมวลแมกไม้ .. ฝ่าไอแดด-
อยู่ในแวดล้อมห่ม .. ของร่มหลัว
ผ่านแล้วหนอไหวหวั่น .. ใจสั่นรัว
กับเย้ยยั่วอาลัย .. ด้วยนัยน์ตา
O พลิ้วผ่านเงาม่านใบ .. ดอกไม้หอม-
ลงแนบน้อมรูปคอยละห้อยหา
มอบใจและมอบขวัญในฉันทา
รับบัญชานิรมิตจากฤทธิ์พรหม
O รวยรวยรสหอมมาลย์, รูปคราญเจ้า-
ก็รุมเร้าแรงถวิล .. รับกลิ่นฉม
จนเผยผ่านแววตา-ห้วงอารมณ์-
ก็จ่อมจมด้วยนัย .. จากใจนั้น
O ปีกผีเสื้อบอบบาง .. ลับร่างแล้ว
เหลือเพียงแววอาลัย .. วาบ-ไหว-สั่น
โอ-งามเห็นจะงามไปตามกัน
เมื่อยิ้มนั่น, เนตรพรับ .. ตอบ - รับรู้ !
.
.
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=05-2014&date=24&group=11&gblog=549