.
.
.
ขออนุญาตเจ้าของรูปไว้ ณ ที่นี้ด้วยความขอบคุณ
.
.
O อีกครั้งและอีกคราว .. เนตรวาวแสง-
ราวฝากแฝงความนัย .. เผยให้เห็น
อีกครั้งที่แก้มอิ่มและยิ้มเย็น-
ดั่งเฝ้าคอยบีบเค้น .. ไม่เว้นวาง
O เมื่อมีรูป .. มีใจ .. หวั่นไหวรูป
จิตวิญญาณถูกสูบด้วยรูปสร้าง
ใดเล่าอาจยอขวัญ .. ขึ้นกั้นกลาง
แล้วล่มล้างปรารถนาแห่งอารมณ์ ?
O เมื่อมีใจ มีรูป, ความวูบไหว-
ก็เหมือนได้แรงหวัง .. เข้าสั่งสม
แววในตารำร่าย .. ดั่งสายลม-
หอบความฉมชื่นมาลย์ .. พลิ้วผ่านมา
O งามปีกผีเสื้อลาย .. บินว่าย .. วน
ฤๅ- ต่างหัวใจคน .. เฝ้าค้นหา-
ความอ่อนหวานอ่อนไหว .. แวว-นัยน์ตา
เพื่อยกยอคุณค่าสู่อารมณ์
O พลิ้วปีกบางโบกบินล้อมกลิ่นมาลย์
เสพรสหวานเรณู .. เข้าสู่สม
วูบไหวพลิ้วแผ่วมา .. แววตาคม-
ราวรอล่มความคิดอีกจิตใจ
O กี่รสหวานกลิ่นหอมแวดล้อมที่-
ฤๅ- เท่าหอมหวานนี้ .. เขามีให้
ปีกผีเสื้อบอบบางที่กลางไพร-
ฤๅ-อาจโบกปีกไหว .. เท่าใจคน
O ชั่วเพียงความเร้นพราง .. นั้นจางหาย
เนตรที่ฉายแววช่วง .. คล้าย-ร่วงหล่น-
ลงรับรองใจชาย .. พาว่าย-วน
ร่วมสืบค้นจุดหมายที่ปลายจร
O ลม-พร้อมปีกผีเสื้อบินเหนือที่
ก็-วาดวี กล่อมเห่ .. ช่อเกสร
ละม่อมรูป .. แววตา .. ความอาวรณ์-
ก็-สืบตอนต่อเนื่องเกินเปลื้องปลง
O ลมแผ่วล้อมวาดวี, ปีกผีเสื้อ-
ก็ลอยเหนือกลิ่นฉมด้วยลมส่ง
สบ-แววตา .. อาวรณ์ก็ย้อนลง-
แนบ-อกคงคาอยู่ .. เกินรู้คลาย
O ใกล้เพียงช่วงคำนึง, แววซึ้งหวาน-
ก็เผลอผ่านแววล่วง .. ออกช่วงฉาย
ชั่วเพียงแววเสน่หา .. จากตาชาย-
สบ- เขินอาย .. ก็วูบไหวอยู่ในแวว
O กลางสรรพเสียงพากย์ถ้อยที่คอยล้อม-
ก็พรั่งพร้อมรูปพิไลอยู่ในแถว
โอ นั่น ความอ่อนโยน .. เมื่อโชนแวว-
ฤๅ-อาจแล้วรมย์รื่น .. ทั้งตื่นตา
O นั่น-แววยิ้มซ่อนเร้น .. มองเห็นอยู่
ทอดแววสู่ .. เหลือบคอย .. ชม้อยหา
แววอ่อนหวานลึกล้ำก็ค้ำคา-
อยู่แนบในสัญญา .. ผู้อาวรณ์
O ดูเถิด .. รูปเอวองค์ที่ตรงหน้า
แววที่พร่าพรายเต้น .. แม้นเร้น - ซ่อน-
หาก-เหมือนคอยรุมเร้า .. นัยเว้าวอน-
ให้ช่วงตอนอภิรมย์ ทับถมตัว
O ทุกครั้งและทุกคราว .. เนตรวาวแสง-
ราวฝากแฝงอ่อนหวาน .. ออกผ่านยั่ว
ฤๅ-หมายใจทั้งนั้นต้องสั่นรัว-
แกว่งไหวกลั้วเกลือกหวานที่ผ่านรอ ?
O ต่อสู้ขัดขืนงาม .. รุกลามทรวง-
ที่เหมือนบ่วงบาศก์ชู้ .. เขาชูจ่อ-
คล้องดวงใจรุมเร้าพะเน้าพะนอ-
แล้วเติมต่อแรงถวิลให้ดิ้นรน !
O ต่อสู้ขัดขืนงาม .. จนยามผ่าน-
เลื่อนกรอบกาลฝ่าเลศของเหตุผล
หนึ่งในความมอดดับ .. คืออับจน-
ด้วยการขวนขวายอยู่ .. ไม่รู้วัน
O เมื่อวางรูปตรึงแนว .. ทุกแววตา-
เหลือเพียงว่ารูปใคร .. ทุกไหวสั่น-
จักเผยให้โลกดู .. แล้วรู้กัน-
ว่า-ผูกพันด้วยรูป .. เพียงรูปเดียว !
.
.
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=02-2015&date=05&group=11&gblog=613&fbclid=IwAR3HjZNlePZedkfIlgfjib6iFmzKvQRsYjyQaBY7D8LUZ2nlnj5tNviHzKs
O รูปในคำนึง .. O
.
ขออนุญาตเจ้าของรูปไว้ ณ ที่นี้ด้วยความขอบคุณ
.
.
O อีกครั้งและอีกคราว .. เนตรวาวแสง-
ราวฝากแฝงความนัย .. เผยให้เห็น
อีกครั้งที่แก้มอิ่มและยิ้มเย็น-
ดั่งเฝ้าคอยบีบเค้น .. ไม่เว้นวาง
O เมื่อมีรูป .. มีใจ .. หวั่นไหวรูป
จิตวิญญาณถูกสูบด้วยรูปสร้าง
ใดเล่าอาจยอขวัญ .. ขึ้นกั้นกลาง
แล้วล่มล้างปรารถนาแห่งอารมณ์ ?
O เมื่อมีใจ มีรูป, ความวูบไหว-
ก็เหมือนได้แรงหวัง .. เข้าสั่งสม
แววในตารำร่าย .. ดั่งสายลม-
หอบความฉมชื่นมาลย์ .. พลิ้วผ่านมา
O งามปีกผีเสื้อลาย .. บินว่าย .. วน
ฤๅ- ต่างหัวใจคน .. เฝ้าค้นหา-
ความอ่อนหวานอ่อนไหว .. แวว-นัยน์ตา
เพื่อยกยอคุณค่าสู่อารมณ์
O พลิ้วปีกบางโบกบินล้อมกลิ่นมาลย์
เสพรสหวานเรณู .. เข้าสู่สม
วูบไหวพลิ้วแผ่วมา .. แววตาคม-
ราวรอล่มความคิดอีกจิตใจ
O กี่รสหวานกลิ่นหอมแวดล้อมที่-
ฤๅ- เท่าหอมหวานนี้ .. เขามีให้
ปีกผีเสื้อบอบบางที่กลางไพร-
ฤๅ-อาจโบกปีกไหว .. เท่าใจคน
O ชั่วเพียงความเร้นพราง .. นั้นจางหาย
เนตรที่ฉายแววช่วง .. คล้าย-ร่วงหล่น-
ลงรับรองใจชาย .. พาว่าย-วน
ร่วมสืบค้นจุดหมายที่ปลายจร
O ลม-พร้อมปีกผีเสื้อบินเหนือที่
ก็-วาดวี กล่อมเห่ .. ช่อเกสร
ละม่อมรูป .. แววตา .. ความอาวรณ์-
ก็-สืบตอนต่อเนื่องเกินเปลื้องปลง
O ลมแผ่วล้อมวาดวี, ปีกผีเสื้อ-
ก็ลอยเหนือกลิ่นฉมด้วยลมส่ง
สบ-แววตา .. อาวรณ์ก็ย้อนลง-
แนบ-อกคงคาอยู่ .. เกินรู้คลาย
O ใกล้เพียงช่วงคำนึง, แววซึ้งหวาน-
ก็เผลอผ่านแววล่วง .. ออกช่วงฉาย
ชั่วเพียงแววเสน่หา .. จากตาชาย-
สบ- เขินอาย .. ก็วูบไหวอยู่ในแวว
O กลางสรรพเสียงพากย์ถ้อยที่คอยล้อม-
ก็พรั่งพร้อมรูปพิไลอยู่ในแถว
โอ นั่น ความอ่อนโยน .. เมื่อโชนแวว-
ฤๅ-อาจแล้วรมย์รื่น .. ทั้งตื่นตา
O นั่น-แววยิ้มซ่อนเร้น .. มองเห็นอยู่
ทอดแววสู่ .. เหลือบคอย .. ชม้อยหา
แววอ่อนหวานลึกล้ำก็ค้ำคา-
อยู่แนบในสัญญา .. ผู้อาวรณ์
O ดูเถิด .. รูปเอวองค์ที่ตรงหน้า
แววที่พร่าพรายเต้น .. แม้นเร้น - ซ่อน-
หาก-เหมือนคอยรุมเร้า .. นัยเว้าวอน-
ให้ช่วงตอนอภิรมย์ ทับถมตัว
O ทุกครั้งและทุกคราว .. เนตรวาวแสง-
ราวฝากแฝงอ่อนหวาน .. ออกผ่านยั่ว
ฤๅ-หมายใจทั้งนั้นต้องสั่นรัว-
แกว่งไหวกลั้วเกลือกหวานที่ผ่านรอ ?
O ต่อสู้ขัดขืนงาม .. รุกลามทรวง-
ที่เหมือนบ่วงบาศก์ชู้ .. เขาชูจ่อ-
คล้องดวงใจรุมเร้าพะเน้าพะนอ-
แล้วเติมต่อแรงถวิลให้ดิ้นรน !
O ต่อสู้ขัดขืนงาม .. จนยามผ่าน-
เลื่อนกรอบกาลฝ่าเลศของเหตุผล
หนึ่งในความมอดดับ .. คืออับจน-
ด้วยการขวนขวายอยู่ .. ไม่รู้วัน
O เมื่อวางรูปตรึงแนว .. ทุกแววตา-
เหลือเพียงว่ารูปใคร .. ทุกไหวสั่น-
จักเผยให้โลกดู .. แล้วรู้กัน-
ว่า-ผูกพันด้วยรูป .. เพียงรูปเดียว !
.
.
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=02-2015&date=05&group=11&gblog=613&fbclid=IwAR3HjZNlePZedkfIlgfjib6iFmzKvQRsYjyQaBY7D8LUZ2nlnj5tNviHzKs