ถ้าถามว่าเหนื่อยไหมคงตอบว่ามากมาย แต่ที่เหนื่อยคือคำพูดของคนมากกว่าก็ไม่เคยแคร์นะ แต่บางทีก็รู้สึกว่า เมื่อไหร่จะข้ามผ่านมันไปได้ ...กว่าจะผ่านไปแต่ละวัน..แทบกระอัก.เลย  เพราะทุกสิ่งอย่างมันเกินที่จะแบกรับ ไหนจะหารายได้เลี้ยงลูก2คน ไหนจะที่อยู่อาศัย ไหนจะหนี้สิน เอาเป็นกะโหลกกะลาเปิดทุกวัน ..อยากได้นายทุนที่ใจดีจริงๆที่เขาเมตตาและหยิบยื่นช่วยเหลือ  แต่ก็ไม่รู้จะหาจากที่ไหน..คงต้องช่วยเหลือตัวเองไป..ชีวิตยังไม่สิ้นก็ดิ้นกันต่อไปเนอะ....คุณแม่เลี้ยงเดี่ยว.สู้ๆๆ