เเอบชอบเเล้วพูดคุยกับครูคนนั้นมาด้วย1ปี3เดือน วันเเรกที่รู้จักกันมันเกิดมาจากความไม่คิดของเราเองเเหละ! คือไปเเกล้งครูเขาที่ห้องสมุดในวันที่ซ้อมบอลเสร็จที่นี้ไปจะเอ๊ะครูเเกรที่หน้าต่าง ..ครูก็เลยตะโกนมาว่าไอ่บ้าเอ่ยตกใจหมดเราก็เลยยิ้มเเล้วหัวเราะครูเเกรถามมาว่า เเล้วเธอไม่เรียนหรอ? เราก็เลยตอบไปว่าเรียนค่ะเเต่พึ่งซ้อมเสร็จค๊า นับจากวันนั้นมาเลื่อยๆก็พากันยิ้มๆเเซวๆใส่กันจนเพื่อนรู้ว่าเราเเอบชอบ คือเราต้องไปส่งครูเเกรไปกินข้าวทุกเช้าไปหาทุกเที่ยงเว้ย คือเเบบเขิล เหมือนว่าเป็นคนคุ้มอะไรงี้ไปเที่ยวที่เเรกไปลพบุรีด้วยกัน กิจกรรมวันสุนทรภู่หรือกิจกรรมต่างๆครูเเกรก็มองมาเเล้วก็ยิ้มให้เราเวลาเราเป็นเเผลไม่สบายไรงี้ ครูเเกรก็จะมองหม้าเเล้วก็ทำหน้าบึ่งใส่ เวลาจะกลับบ้านวันไหนที่ครูเขายืนประตูเลิกเรียนเราไม่มีเพื่อนยืนรอรถครูเเกรก็จะหันมามองตลอดๆพอเราหันไปครูเขาก็หันนี้ เราสองคนทำกิจกรรมาเเบบนี้มาตลอดๆ จนม.2 ก็เริ่มห่างกันไปเลื่อยๆคนเป็นเพราะพักนี้ เราไม่ค่อยได้เจอกัน ครูก็ย้ายโต๊ะทำงานไปที่ห้องผ.อเราจึงเจอกันยากขึ้น ได้เจอกันเเค่ตอนเช้า บางวันเราก็เจอ นะเเต่คงเป็นเพราะความน้อยใจของเราเเหละ เราจึงไม่ค่อยพูดจาอะไรด้วยได้เเค่มองห่างๆ ส่วนครูเขาก็ทำได้เเค่มองเรา กิจกรรมยุวะม.2 เราก็จะไปเต้น อยู่ตรงคนเยอะๆ เเต่มีเพื่อนคนนึ่งเรียกเราขึ้นมานั่งด้วยที่นี้ ครูเขาก็หันมามองเเละเพื่อนครูอีกคนนึ้ง พอผ่านไปสัก10นาทีได้ เเล้วครูก็ไม่ยอมให้เราลงไปเต้นตรงที่คนเยอะๆเพราะคนเยอะจะได้ไม่เขิล จึงมานั่งข้างๆครูเขาก็ไม่ให้เราเต้น ให้รำทุกเพลง555 เเบบตอนนั้นคือ เอ่อ....นึกในใจกูกลัวไรวะ พอสักพักรอบกองไฟ ครูเเกรก็กวนๆหน่อย ตะโกนไปว่ายุวะกับลูกเสือเเสดงด้วยกันได้ไงว๊าา นั่งดูละครด้วยกันไปเลื่อย 3ทุ่มจะ4ทุ่ม ครูเเกรก็รถกลับบ้าน เพราะเเกรจะต้องไปส่งเพื่อนกับ หลานอีก2คน เเกรก็เลยกลับเราก็เลย คิดจะไปก็ไปยังไม่ทันได้ส่ง  พักหลังๆมานี่ปิดเทอม เราก็ไม่ได้เจอกัน คุยกันน้อยลง มากขึ้น ถ้าเลือกได้ตอนนันเราคงไม่ทำเเบบนั้นหรอก ครูเขาคงจะรู้เเหละว่าจรรยาบรรคืออะไร เเละเขาก็มีครอบครัวเเล้ว ถ้าหากไม่มีคำว่าโรงเรียนมากั่นระหว่างกลาง. เเละครอบครัวมันคงดีกว่านี้
#ขอบคุณโรงเรียนเเห่งนี่ทีทำให้เรามาเจอกัน #ครูภาษาไทย😑