“สายลมความหลัง”
ค่อยค่อยพัดผ่านสู่ลานใจ
ล่องเลื่อนเคลื่อนไหลในรู้สึก
งดงามความจำในสำนึก
บันทึกถูกเปิดออกทบทวน

เย็นลมพัดกวัดไกวกิ่งไม้โยก
ค้นพบโลกทับซ้อนซ่อนในสวน
เสียงเล็กเล็กตะโกนสั่งตั้งขบวน
นับครบถ้วนแล้วบอก “ออกเดินทาง”

ตื่นใจเมื่อได้แกล้งแมลงปอ
เล่นหยอกล้อ สนุกทุกก้าวย่าง
กระโดดน้ำในคลอง คลุกกองฟาง
มอมแมมไปบ้างก็อย่างนั้น

รวดเร็วชั่วขณะกระพริบตา
กาลเวลาหมุนเวียนแปรเปลี่ยนผัน
เราต่างเลือกเส้นทางที่ต่างกัน
ต่างคน ต่างความฝันต่างเป็นไป

เงี่ยหูฟังลมหนาวพัดกล่าวขาน
ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดเหมือนสดใหม่
แม้พฤกษาแห่งอดีตจะปลิดใบ
แมลงปอจะลับไกลตามเวลา

วันนี้เราผจญภัยในโลกจริง
โลกที่ยิ่งสับสนยิ่งค้นหา
ฝากสายลมความหลังผ่านพัดพา
บอกเพื่อนว่า “รักวิสุทธิ์..ยังดุจเดิม”
.....

เขียน:  รินศรัทธา  กาญจนวตี
กวีตาบอดผู้ถือคบเพลิง

พูดคุยแลกเปลี่ยนได้ที่ Facebook นะคะ
https://m.me/rinsatta.karnjanawati