« เสียงที่ลอยมากับสายลม »

- ได้ยินเสียงคนขับร้อง เอือนพ้องไปในลำธารสายนี้
- ขับกล่อมอย่างปราณี ดังนที ที่กำลังไหลริน
- กลิ่นวาโยโชยพัด ผ่านแก้มนวลเข้ามาให้ได้ยิน 
- หลั่งรินเป็นความหลัง อันฝังใน หัวใจมาแสนนาน 
- มองดูท้อง นภา อันกว้างไกล ดุจให้ทั้ง หัวใจ ได้เบิกบาน 
- ย้อนเรื่องราวที่ลืมไป เมื่อครั้งเนิ่นนาน คืนมาหา
- ให้หยดน้ำตา ไหลลงหลั่งริน 
- อันฤดู กาลผลิใบ ซากุระขาว ร่วงลงผืนดิน 
- เป็นได้เพียง ภาพความฝัน ที่ลอยอยู่ไกลแสน 
- กลีบไม้งาม โรยหล่นไป 
- ร่อนลมไสว กระซิบเสียงมาเป็นถ้อยคำอันจดจำไม่เลือนจากใจ 
- อยู่โดดเดี่ยวเดียวดาย ในสายลมโชยเอื่อยเช่นนี้ 
- ออกเดินยามราตรี กลางค่ำคืนที่ไม่อาจนิทรา
- วันเวลาที่เคย หยอกล้อกันมีความสุขนานมา
- กลับมองดูอีกครา แปรผันไปกลายเป็นความหลังเก่า 
- ในคืนวัน ท่ามกลาง ลมเอื่อยเบา โอ้ดวงจันทร์ เจ้ายังซ่อนจากเรา
- เมื่อเขาไป ใจอยากลืม ให้หายไม่กลับ คืนมาหา
- หยาด หยดน้ำตา ไม่อาจหยุดริน 
- จารึกลง ช่วงเวลา ที่ผ่านเลยมา โหดร้ายเหลือทน 
- ผูกมัดโยง ใจทั้งสองโดยไม่มีเหตุผล 
- จนไม้งาม ซากุระงอกกลีบสดเขียว หมดใบร่วงรา
- ยังไม่เอือน พูดวาจาใดๆ ออกไป
- อันฤดู กาลผลิใบ ซากุระขาว ร่วงลงผืนดิน
- เป็นได้เพียง ภาพความฝัน ที่ลอยอยู่ไกลแสน 
- กลีบไม้งาม โรยหล่นไป ร่อนลมไสว กระซิบเสียงมาเป็นถ้อยคำ
- อันจดจำ ไม่เลือนจากใจ

" เสียงที่ลอยมากับสายลม " 

(ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ)