คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
ไม่แน่ใจค่ะ ว่าใช่หรือไม่ หากมีโอกาส ไปโรงพยาบาลนะคะ คุณหมอจะวินิจฉัยให้ หากป่วย จะได้รับการรักษาต่อไป
มีกระทู้จำนวนมาก ที่ผู้ตั้งกระทู้เป็นวัยรุ่น พูดถึงความไม่มีค่าของตนเอง โดยส่วนตัวคิดว่า ส่วนหนึ่งเกิดจากช่วงวัย ที่เป็นวัยเปลี่ยนผ่านจากเด็กสู่ผู้ใหญ่ ความก้ำกึ่งมันทำให้จะเป็นเด็ก ก็ไม่ใช่ เป็นผู้ใหญ่ ก็ไม่ใช่ เพราะมีที่ยืนที่ไม่ชัด ไม่ว่าจะในครอบครัวหรือที่โรงเรียน ความไม่ชัดที่เห็นชัดอีกอย่างคือ ทั้งเจ้าตัวและผู้อื่นต่างก็ไม่รู้ว่าจะสัมพันธ์กันอย่างไรจึงจะดี สุดท้ายกลายเป็นว่าวัยรุ่นรู้สึกว่าตนนั้นไม่มีค่า
ในความจริง ไม่มีใครสักคนที่ปราศจากคุณค่า จะมีคุณค่าได้ ต้องลงแรงกายแรงใจ ไม่อยู่แต่กับความนึกคิดไปเรื่อยในหัว และจะให้ดี เมื่อทำผลงานทั้งให้ปรากฎแล้ว ไม่ต้องคาดหวังว่าจะมีคนเห็น จะมีคนชม หากจะมีบ้างก็ถือว่าดีไป แต่หากไม่มี ก็ไม่สะดุ้งสะเทือน แล้วก็เดินหน้าทำหน้าของตนเองต่อไปให้ดี
เคยอ่านเจอว่า หากคนเราต้องการให้โลกนอกตัวหรือผู้อื่น มองเห็นและยอมรับความมีคุณค่าของเรา จะเป็นเช่นนี้ได้ เจ้าตัว หรือตัวเราต้องหัดมองให้เห็นและยอมรับคุณค่าที่ผู้อื่นมีด้วยความสุจริตใจด้วย
เขียนมายาว หวังว่าจะมีประโยชน์ต่อ จขกท อยู่บ้างค่ะ
มีกระทู้จำนวนมาก ที่ผู้ตั้งกระทู้เป็นวัยรุ่น พูดถึงความไม่มีค่าของตนเอง โดยส่วนตัวคิดว่า ส่วนหนึ่งเกิดจากช่วงวัย ที่เป็นวัยเปลี่ยนผ่านจากเด็กสู่ผู้ใหญ่ ความก้ำกึ่งมันทำให้จะเป็นเด็ก ก็ไม่ใช่ เป็นผู้ใหญ่ ก็ไม่ใช่ เพราะมีที่ยืนที่ไม่ชัด ไม่ว่าจะในครอบครัวหรือที่โรงเรียน ความไม่ชัดที่เห็นชัดอีกอย่างคือ ทั้งเจ้าตัวและผู้อื่นต่างก็ไม่รู้ว่าจะสัมพันธ์กันอย่างไรจึงจะดี สุดท้ายกลายเป็นว่าวัยรุ่นรู้สึกว่าตนนั้นไม่มีค่า
ในความจริง ไม่มีใครสักคนที่ปราศจากคุณค่า จะมีคุณค่าได้ ต้องลงแรงกายแรงใจ ไม่อยู่แต่กับความนึกคิดไปเรื่อยในหัว และจะให้ดี เมื่อทำผลงานทั้งให้ปรากฎแล้ว ไม่ต้องคาดหวังว่าจะมีคนเห็น จะมีคนชม หากจะมีบ้างก็ถือว่าดีไป แต่หากไม่มี ก็ไม่สะดุ้งสะเทือน แล้วก็เดินหน้าทำหน้าของตนเองต่อไปให้ดี
เคยอ่านเจอว่า หากคนเราต้องการให้โลกนอกตัวหรือผู้อื่น มองเห็นและยอมรับความมีคุณค่าของเรา จะเป็นเช่นนี้ได้ เจ้าตัว หรือตัวเราต้องหัดมองให้เห็นและยอมรับคุณค่าที่ผู้อื่นมีด้วยความสุจริตใจด้วย
เขียนมายาว หวังว่าจะมีประโยชน์ต่อ จขกท อยู่บ้างค่ะ
แสดงความคิดเห็น
อาการแบบนี้ใช่โรคซึมเศร้า หรือ ป่าวครับ
เริ่มนอนดึกขึ้น เสียความรู้สึกง่าย อารมณ์แปรป่วนบ่อย เปลี่ยนอารมณ์เร็ว เดี๋ยวเศร้าอยู่ดีก็เปลี่ยนเป็นมีความสุขได้เอง
ด่าตัวเองบ่อยขึ้น เหมือนไร้ค่าสำหรับทุกคนเลย
อยู่ก็อยากบูชา ซาตาน อยากสักสัญญาลักซาตานบนหลัง(อันนี้น่าจะไม่เกี่ยว อิๆ^-^)
แต่
ผมก็ทำตัวปกติดี ไม่แสดงอาการออกมาให้ใครเห็น ไม่มีใครรู้เลยว่า ผมรู้สึกไร้ค่า พ่อแม่ ญาติ เพื่อน พี่
เคยอยากตายนะ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรแค่คิดว่าอยากตายเฉย
แต่
ก็ไม่ซึมตลอดเวลายิ้มง่ายหัวเราะบ่อยมาก
แบบนี้คืออาการซึมเศร้าหรือแค่คิดไปเองครับ