เราเป็นนักกีฬาของโรงเรียนค่ะหลังเลิกเรียนทุกๆวันเราจะต้องอยู่ซ้อมที่โรงเรียนเป็นประจำเป็นปกติอยู่แล้ว
โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนมัธยมในอำเภอแห่งหนึ่งมีนักเรียน2-3พันคน รุ่นพี่ที่จบไปล้วนแต่มีการมีงานดีๆทั้งนั้น โรงเรียนของเราจะมีภาพลักษณ์ที่ดีอยู่เสมอ ทั้งในเรื่องของกีฬา การเรียน หรือศิลปทางดนตรี โรงเรียนของเรามีอาคารทั้งหมด5อาคาร ซึ่งอาคารที่6ที่กำลังจะเปิดให้เข้าศึกษาได้ในอีกไม่นานนี้ แต่ต้องตรวจสอบความปลอดภัยและขนสิ่งของหลายๆอย่างเข้าก่อน โรงเรียนของเรามีเรื่องเล่ามากมายค่ะ ครูรุ่งนภา*นามสมมุติ เรื่องเล่าของท่านก็คือเมื่อท่านได้เป็นครูประจำชั้นห้องใดห้องนั้นจะต้องมีคนตายเพื่ออะไรซักอย่าง แต่ก็อย่างว่าค่ะเราไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้วมันก็เป็นแค่เรื่องเล่าเท่านั้น แต่รุ่นที่ท่านสอนมาตายทั้งหมด7คนแล้วค่ะซึ่งใน7คนนั้นจะเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่3ทั้งหมด ทุกๆปีจะมีนักเรียนในการดูแลของท่านเสียชีวิตลงด้วยปัจจัยต่างๆ ตอนนี้ท่านยังสอนอยู่ที่รร.เรานี่แหละค่ะท่านเป็นครูสอนสังคมเราเคยเรียนกับท่านค่ะในรุ่นเรามีเพื่อนคนนึงเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ซึ่งตอนเลิกเรียนวันหนึ่งชายคนนั้นกำลังจะขับรถมอเตอร์ไซต์ข้ามถนนเพื่อที่จะกลับบ้าน ก็มีรถพ่วงคันหนึ่งพุ่งเข้าเต็มๆกับรถของเขาเสียชีวิตคาที่ค่ะ เรายังไปดูกล้องวงจะปิดดูกับครูอยู่เลยค่ะร่างกระเด็น (ปล.เราอาจเล่าเรื่องซับซ้อนนิดหน่อยนะพยายามเข้าใจหน่อยเราพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่5555) ปีต่อมารุ่นน้องของเราก็อยู่ในการปกครองของท่านเช่นกัน น้องเขาไปส่งเพื่อนที่บ้านห่างจากโรงเรียนประมาณ2-3กม. ขณะกลับค่ะน้องเขากำลังจะข้ามถนนก็มีรถเก๋งคันนึงสวนมาชนเข้ากับเสาไฟค่ะร่างกลิ้งลงในคลองพร้อมกับติดอยู่ในรถเก๋งด้วย เรารีบวิ่งไปดูค่ะเพราะไม่ได้ไกลจากโรงเรียนเท่าไหร่ เสียชีวิตคาที่ค่ะภาพติดตามากก
ทั้งในเรื่องของห้องเครื่องจักรเย็บผ้า
คืนนั้นเราต้องนอนพักที่โรงเรียนค่ะเพราะเป็นตัวแทนของโรงเรียนจะไปแข่งกีฬาในวันรุ่ง จะมาเองก็กลัวจะไม่ทันเพราะบ้านไกลจากโรงเรียน เรานอนในห้องเรียนค่ะขยับโต๊ะและเก้าอี้ไปหลังห้องแล้วนอนเสื่อ กับผ้าห่มของรร. เราอยู่กันประมาณ10-12คนค่ะนอนเรียงกัน เราซ้อมเสร็จตอน6โมงเย็นครูบอกให้ไปอาบน้ำแปรงฟันแล้วรีบไปนอนพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า เราเป็นคนที่ไม่เข้ากับคนค่ะ มีเพื่อนสนิทหนึ่งคนชื่อฝ้าย เราจึงแยกมานอนมุมห้องกัน2คน ตกดึกประมาณ2ทุ่มค่ะเราปวดท้องมาก คนอื่นนอนกันหมดเลยค่ะไม่มีการแอบเล่นทรส.หรืออะไรเพราะครูคุมโหดมาก เราลุกขึ้นดูนาฬิกาไม่ดึกมากจึงปลุกฝ้ายบอกให้พาไปเข้าห้องน้ำค่ะ ห้องน้ำอยู่ไม่ไกลจะอยู่ข้างๆอาคารที่เรานอน ฝ้ายบอกว่าลุกไม่ไหวเจ็บข้อเท้าด้วยความที่ปวดท้องแรงเราจึงลงมาคนเดียวค่ะ เราก็คุ้นกับโรงเรียนอยู่แล้วมีไฟจากโดมให้แสงสว่าง ไม่น่ากลัวเท่าไหร่ อีกอย่างเราเป็นคนไม่กลัวผีด้วยค่ะ ห้องน้ำหญิงจะเรียงกันทั้งหมด5ห้อง ทางออกมีทางเดียวจะมีกระจกอยู่ข้างหน้า เราเข้าห้องที่4ค่ะ เข้าได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงปิดประตูของห้องที่5เราไม่ได้คิดกลัวเลยค่ะตอนนั้นดีใจด้วยซ้ำนึกว่ามีเพื่อนเราทำธุระเสร็จกำลังจะเปิดประตูออกได้ยินห้องข้างๆเปิดน้ำ เราเลยเปิดประตูออกมารอหน้ากระจกข้างนอกค่ะคิดว่าจะมีเพื่อนเดินกลับไปด้วยกัน รออยู่ครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงปิดน้ำ เราเลยเดินกลับเข้าไปดูกลอนประตูเปิดออกค่ะแต่ไม่มีคนออกมา ตอนนั้นเราไม่กลัวเลยด้วยซ้ำ เดินไปที่หน้าประตูแล้วผลักเอาหน้าเข้าไปส่องปรากฎว่าไม่มีคนค่ะ เราเองก็ช็อกอยู่เหมือนกัน เพราะมันไม่มีทางออกอื่นนอกจากทางนี้แล้ว และตอนที่เราออกจากห้องน้ำ ห้องนี้ก็ยังปิดอยู่แถมยังมีเสียงเปิดน้ำ เราเริ่มกลัวค่ะแต่ไม่พูดอะไรเราเดินออกมาแล้วขึ้นอาคารค่ะเรานอนคิดไปมาจนเกือบจะ4ทุ่มก็ได้ยินเสียงเครื่องจักรค่ะฝ้ายสะดุ้งตื่นพอดีเรา2คนได้ยินเสียงนั้นค่ะ รู้เลยว่าตอนนั้นโดนเล่นแน่ๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหนตื่นมาอีกทีตี4ตอนที่คนอื่นๆเค้าอาบน้ำกันเสร็จหมดแล้วเรากับฝ้ายก็ไปอาบน้ำกันปกติ2คนเราตัดสินใจไม่เล่าเรื่องนี้ให้ฝ้ายฟังแต่เรายังถามกันถึงเรื่องเครื่องจักรเมื่อคืนว่าคิดเหมือนกันไหมฝ้ายบอกอย่าพูดถึง ค่ะเราจำคร่าวๆได้แค่นี้เดี๋ยวมาต่อนะคะ
เคยเจอเรื่องแปลกๆที่หาคำตอบไม่ได้ไหมคะ?
โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนมัธยมในอำเภอแห่งหนึ่งมีนักเรียน2-3พันคน รุ่นพี่ที่จบไปล้วนแต่มีการมีงานดีๆทั้งนั้น โรงเรียนของเราจะมีภาพลักษณ์ที่ดีอยู่เสมอ ทั้งในเรื่องของกีฬา การเรียน หรือศิลปทางดนตรี โรงเรียนของเรามีอาคารทั้งหมด5อาคาร ซึ่งอาคารที่6ที่กำลังจะเปิดให้เข้าศึกษาได้ในอีกไม่นานนี้ แต่ต้องตรวจสอบความปลอดภัยและขนสิ่งของหลายๆอย่างเข้าก่อน โรงเรียนของเรามีเรื่องเล่ามากมายค่ะ ครูรุ่งนภา*นามสมมุติ เรื่องเล่าของท่านก็คือเมื่อท่านได้เป็นครูประจำชั้นห้องใดห้องนั้นจะต้องมีคนตายเพื่ออะไรซักอย่าง แต่ก็อย่างว่าค่ะเราไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้วมันก็เป็นแค่เรื่องเล่าเท่านั้น แต่รุ่นที่ท่านสอนมาตายทั้งหมด7คนแล้วค่ะซึ่งใน7คนนั้นจะเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่3ทั้งหมด ทุกๆปีจะมีนักเรียนในการดูแลของท่านเสียชีวิตลงด้วยปัจจัยต่างๆ ตอนนี้ท่านยังสอนอยู่ที่รร.เรานี่แหละค่ะท่านเป็นครูสอนสังคมเราเคยเรียนกับท่านค่ะในรุ่นเรามีเพื่อนคนนึงเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ซึ่งตอนเลิกเรียนวันหนึ่งชายคนนั้นกำลังจะขับรถมอเตอร์ไซต์ข้ามถนนเพื่อที่จะกลับบ้าน ก็มีรถพ่วงคันหนึ่งพุ่งเข้าเต็มๆกับรถของเขาเสียชีวิตคาที่ค่ะ เรายังไปดูกล้องวงจะปิดดูกับครูอยู่เลยค่ะร่างกระเด็น (ปล.เราอาจเล่าเรื่องซับซ้อนนิดหน่อยนะพยายามเข้าใจหน่อยเราพูดไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่5555) ปีต่อมารุ่นน้องของเราก็อยู่ในการปกครองของท่านเช่นกัน น้องเขาไปส่งเพื่อนที่บ้านห่างจากโรงเรียนประมาณ2-3กม. ขณะกลับค่ะน้องเขากำลังจะข้ามถนนก็มีรถเก๋งคันนึงสวนมาชนเข้ากับเสาไฟค่ะร่างกลิ้งลงในคลองพร้อมกับติดอยู่ในรถเก๋งด้วย เรารีบวิ่งไปดูค่ะเพราะไม่ได้ไกลจากโรงเรียนเท่าไหร่ เสียชีวิตคาที่ค่ะภาพติดตามากก
ทั้งในเรื่องของห้องเครื่องจักรเย็บผ้า
คืนนั้นเราต้องนอนพักที่โรงเรียนค่ะเพราะเป็นตัวแทนของโรงเรียนจะไปแข่งกีฬาในวันรุ่ง จะมาเองก็กลัวจะไม่ทันเพราะบ้านไกลจากโรงเรียน เรานอนในห้องเรียนค่ะขยับโต๊ะและเก้าอี้ไปหลังห้องแล้วนอนเสื่อ กับผ้าห่มของรร. เราอยู่กันประมาณ10-12คนค่ะนอนเรียงกัน เราซ้อมเสร็จตอน6โมงเย็นครูบอกให้ไปอาบน้ำแปรงฟันแล้วรีบไปนอนพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า เราเป็นคนที่ไม่เข้ากับคนค่ะ มีเพื่อนสนิทหนึ่งคนชื่อฝ้าย เราจึงแยกมานอนมุมห้องกัน2คน ตกดึกประมาณ2ทุ่มค่ะเราปวดท้องมาก คนอื่นนอนกันหมดเลยค่ะไม่มีการแอบเล่นทรส.หรืออะไรเพราะครูคุมโหดมาก เราลุกขึ้นดูนาฬิกาไม่ดึกมากจึงปลุกฝ้ายบอกให้พาไปเข้าห้องน้ำค่ะ ห้องน้ำอยู่ไม่ไกลจะอยู่ข้างๆอาคารที่เรานอน ฝ้ายบอกว่าลุกไม่ไหวเจ็บข้อเท้าด้วยความที่ปวดท้องแรงเราจึงลงมาคนเดียวค่ะ เราก็คุ้นกับโรงเรียนอยู่แล้วมีไฟจากโดมให้แสงสว่าง ไม่น่ากลัวเท่าไหร่ อีกอย่างเราเป็นคนไม่กลัวผีด้วยค่ะ ห้องน้ำหญิงจะเรียงกันทั้งหมด5ห้อง ทางออกมีทางเดียวจะมีกระจกอยู่ข้างหน้า เราเข้าห้องที่4ค่ะ เข้าได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงปิดประตูของห้องที่5เราไม่ได้คิดกลัวเลยค่ะตอนนั้นดีใจด้วยซ้ำนึกว่ามีเพื่อนเราทำธุระเสร็จกำลังจะเปิดประตูออกได้ยินห้องข้างๆเปิดน้ำ เราเลยเปิดประตูออกมารอหน้ากระจกข้างนอกค่ะคิดว่าจะมีเพื่อนเดินกลับไปด้วยกัน รออยู่ครู่หนึ่งก็ได้ยินเสียงปิดน้ำ เราเลยเดินกลับเข้าไปดูกลอนประตูเปิดออกค่ะแต่ไม่มีคนออกมา ตอนนั้นเราไม่กลัวเลยด้วยซ้ำ เดินไปที่หน้าประตูแล้วผลักเอาหน้าเข้าไปส่องปรากฎว่าไม่มีคนค่ะ เราเองก็ช็อกอยู่เหมือนกัน เพราะมันไม่มีทางออกอื่นนอกจากทางนี้แล้ว และตอนที่เราออกจากห้องน้ำ ห้องนี้ก็ยังปิดอยู่แถมยังมีเสียงเปิดน้ำ เราเริ่มกลัวค่ะแต่ไม่พูดอะไรเราเดินออกมาแล้วขึ้นอาคารค่ะเรานอนคิดไปมาจนเกือบจะ4ทุ่มก็ได้ยินเสียงเครื่องจักรค่ะฝ้ายสะดุ้งตื่นพอดีเรา2คนได้ยินเสียงนั้นค่ะ รู้เลยว่าตอนนั้นโดนเล่นแน่ๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหนตื่นมาอีกทีตี4ตอนที่คนอื่นๆเค้าอาบน้ำกันเสร็จหมดแล้วเรากับฝ้ายก็ไปอาบน้ำกันปกติ2คนเราตัดสินใจไม่เล่าเรื่องนี้ให้ฝ้ายฟังแต่เรายังถามกันถึงเรื่องเครื่องจักรเมื่อคืนว่าคิดเหมือนกันไหมฝ้ายบอกอย่าพูดถึง ค่ะเราจำคร่าวๆได้แค่นี้เดี๋ยวมาต่อนะคะ