เราใช้ชีวิตไปวันๆค่ะ เพื่อนๆเป็นกันมั้ย เราอยู่ปี4 กำลังฝึกงานอยู่ค่ะ ทั้งๆที่จริงๆชีวิตมีหลายเรื่องให้คิด หลายเรื่องให้วุ่นวาย แต่เราทิ้งทุกอย่างเลยค่ะ แล้วนอนอย่างเดียว เอาง่ายๆมันเหมือนเป็นการไม่รับรู้และหนีปัญหาได้ดีที่สุด จริงๆเราฝึกงานตีห้าถึงสองโมงค่ะ กลับหอมาก็นอน ไม่กินอะไรอีกเนื่องด้วยต้องประหยัดเงินไปอีก4เดือนกว่าจะฝึกเสร็จ เรามีความคิดที่จะทำอะไรหลายๆอย่างแต่เป็นไปไม่ได้สักอย่างเลยค่ะ(เพราะงบน้อย) เหมือนเหนื่อยก็ไม่เชิง เราทำงานมาตั้งแต่อายุ14 เพิ่งมาหยุดทำเพราะต้องออกฝึกงานนี่เละค่ะ มันเลยทำให้ชีวิตว่างๆ และเราเลือกที่จะหยุดทำเนื่องจากเหนื่อยมากไปนั้นเละค่ะ จริงๆก็เป็นโรคเครียด และซึมเศร้านะคะ แต่กลัวกินยาและไม่ตื่นเพราะต้องตื่นเช้า เอาเป็นว่าเข้าประเด็นเลยละกัน เราอยากออกจากความรู้สึกตรงนี้สักทีค่ะ เราสร้างพื้นที่ส่วนตัวมากเกินไป เราไร้ความรู้สึกมาก เราอยากหาทางออกมาใช้ชีวิตเหมือนคนปกติเขาทำกัน แต่เพราะปัญหาที่มีมันทำให้เรากลัวค่ะ