อยากถามความเห็น
เราคบกับแฟนคนแรกมาครึ่งปีแล้ว แฟนแก่กว่าปีนึงยังเรียนมหาลัยอยู่แต่เราจบแล้ว แฟนกับเราเรียนกันคนละมหาลัยระยะทางค่อนข้างห่างกันค่อนข้างมาก เราก็คุยกันแฟนว่าอาทิตย์นึงต้องเจอกันครั้งนึงอย่างต่ำนะ ซึ่งพวกเราก็พยายามทำกันมาเรื่อยๆ วันอื่นก็คุยกันผ่านวีดิโอคอล พวกเรารักกันดีมีทะเลาะงอนกันบ้าง แต่ไม่เคยขึ้นคำหยาบใส่กัน ไม่มีเรื่องมือที่สามมาเกี่ยวและเขาก็อารมณ์เย็นมากเพราะฉะนั้นเวลาเราทำอะไรไม่ดีเขาก็จะคุยกันด้วยเหตุผล แลกเปลี่ยนคุยกันบอกในการกระทำที่อีกฝ่ายไม่ชอบเพื่อจูนเข้าหากัน
พอไปเรื่อยๆ เราก็เริ่มรู้สึกว่าชีวิตมันไม่บาลานซ์
1. คุณภาพงานที่เราทำที่มหาลัยลดลง
2. มีเวลาให้ครอบครัวน้อยลง
3. คุยกับเพื่อนน้อยลง
4. ไม่มีเวลาให้กับตัวเอง รวมไปถึงเวลาในการการพัฒนาตัวเองและทำตามเป้าหมาย
แฟนของเราเป็นข้อ3,4 เพราะไม่ได้อยู่กับครอบครัว
ซึ่งเราก็พยายามหาวิธีคือจะคุยกันให้น้อยลง แต่พอคุยลดลงก็ทำใจกันไม่ได้เพราะที่คุยกันมันเป็นroutineจนกลายเป็นนิสัย
ความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นมาหลังคบกันคือ“เราอยากเลิกกับแฟน”
- อารมณ์นี้เราเป็นบ่อยมาก บางครั้งก็รู้สึกว่าเขาดูแลเราไม่ดี(ในความรู้สึกเรา)เพราะเวลาเจอกันทีนึงเราจะเป็นฝ่ายไปหาเขาซะส่วนใหญ่มีไปเซอร์ไพรสบ้างไปง้อบ้างที่มหาลัยเพราะเรามีรถ แต่ของแฟนคือถ้าเราไม่ได้ขอให้มามหาลัยเค้าก็จะไม่ไป เทอมที่ผ่านมาเขามามหาลัยเราแค่ 2 ครั้ง ส่วนเราไปหาเขาเกิน 10 ครั้ง แม่เราบอกว่าไปเยอะๆมันดูไม่ดีเราเป็นผู้หญิง แต่ถึงงั้นบางทีเราก็แอบไปเหมือนกัน
- ตอนที่เจอกันก็มีเลี้ยงข้าวกันบ้าง หารครึ่งซะส่วนใหญ่ ซึ่งเราโอเคกับตรงนี้ ยังหาเงินเองไม่ได้กันทั้งคู่ แต่เขาเล่นโทรศัพท์บ่อยมากระหว่างคุยกับเรา ชอบเอาเกมขึ้นมาเล่นแล้วพูดถึงแต่เรื่องเกมคุยเรื่องเพื่อนของเขา พอแยกย้ายกลับไปเขาก็จะเล่นเกมหรือไม่ก็ดูอนิเมะ แต่เปิดกล้องให้เห็นเราไปด้วย แล้วก็คุยกับเพื่อนไปด้วย ซึ่งมันเป็นสิทธิ์ของเขา แต่คือเราไม่ชอบ... เราพยายามปรับใจของตัวเองให้กว้างขึ้นเพราะแต่ละคนมันต้องมีสังคมเป็นของตัวเองและเคยคุยกันเรื่องนี้เขาก็เลยไม่เล่นต่อหน้าเราแต่พอเพื่อนชวนเล่นเขาชอบเอาไปบอกเพื่อนว่าแฟนไม่อยากให้เล่น เราก็แบบใช่ไม่อยากแต่บางเรื่องก็ไม่ต้องบอกเพื่อนทุกอย่างได้มั้ย พูดแบบนี้เราก็ดูแย่ดิวะ(อารมณ์นี้) เวลาจะปลีกตัวจากเพื่อนเขาก็จะใช้วิธีว่าแฟนบอกให้รีบกลับทั้งๆที่บางทีเราไม่ได้บอกเลย จนกลายเป็นว่าเราเป็นคนดึงเขาออกมาจากกลุ่มเพื่อนซะงั้น
- เวลาไปอยู่กับเพื่อนคือจะคุยกับเราน้อยแบบน้อยมาก บางทีหายหัวไปเลยครึ่งวันหรือมากกว่านั้น เราเข้าใจนะว่าสังคมผู้ชายมันต้องอยู่กับเพื่อนแล้วเราเพิ่งมาทีหลัง แต่เขาชอบพูดประมาณว่าเดะคุยกับเราก็คุยกันดึกอยู่ดีกว่าจะกลับถึงห้องก็3ทุ่มกว่า ซึ่งปกติเรานอน4ทุ่มพอเปิดกล้องคุยก็ยาว กลายเป็นว่านาฬกาชีวิตเราเปลี่ยนนอนไม่พอ มึนๆตลอด สุขภาพแย่ลง
- เวลาว่างเขาเยอะมากแต่ชอบนอนดึก(เล่นเกม+ดูเมะ)และตื่นเที่ยง เราทำงานช่วงเรียนด้วยนิดหน่อย แต่เขาดูไม่กระตือรือร้นกับชีวิต เคยถามคำถามยอดฮิตเวลาเป็นแฟนกันว่าต่อไปอนาคตจะทำอะไรดี เขาคิดและเงียบไปพักนึงสุดท้ายก็บอกว่าหางานทำละมั้งไม่รู้เหมือนกัน แล้วก็ไม่พูดอะไรต่อเลย (***ตรงนี้เราบอกก่อนเลยว่าไม่ได้มีความคิดจะเกาะแฟนหรืออะไรทั้งนั้นเพราะเราก็มีลู่ทางของเราเช่นกัน ที่ถามเพราะเราอยากรู้มุมมองของเขากับเรื่องนี้ บวกกับรู้สึกไม่มั่นคงกับเขาขึ้นมาเรื่อยๆหลังคบกัน)
- เวลาปรึกษาอะไรเขาน้อยครั้งที่เขาจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้น เขาจะชอบถามว่า’ทำไม’เราถึงทำแบบนี้ๆๆ ตอนที่เรากำลังรู้สึกแย่หรือทะเลาะกัน ทำไมไม่ยอมบอกว่าอะไร ทำไมๆๆๆๆๆ สุดท้ายเรามาเครียดร้องไห้คนเดียวหาย เหตุการณ์นี้ทำให้รู้สึกว่าเขาอยู่กับเราแค่ตอนที่มีความสุขเท่านั้น
พร่ำมานาน ที่เราอยากถามคือ
นี่เป็นแฟนคนแรกของเรา
1. เราอยากรู้ว่าเราจริงๆแล้วเราชอบเขารึเปล่า หรือหวังแค่ผลประโยชน์ หรือเราคาดหวังกับเขาเกินไปรึเปล่า
2. เราเยอะเกินไปรึเปล่า ถ้าเยอะเราควรปรับปรุงความคิดด้านไหนดี
รู้สึกเริ่มไม่ชอบแฟนตัวเอง
เราคบกับแฟนคนแรกมาครึ่งปีแล้ว แฟนแก่กว่าปีนึงยังเรียนมหาลัยอยู่แต่เราจบแล้ว แฟนกับเราเรียนกันคนละมหาลัยระยะทางค่อนข้างห่างกันค่อนข้างมาก เราก็คุยกันแฟนว่าอาทิตย์นึงต้องเจอกันครั้งนึงอย่างต่ำนะ ซึ่งพวกเราก็พยายามทำกันมาเรื่อยๆ วันอื่นก็คุยกันผ่านวีดิโอคอล พวกเรารักกันดีมีทะเลาะงอนกันบ้าง แต่ไม่เคยขึ้นคำหยาบใส่กัน ไม่มีเรื่องมือที่สามมาเกี่ยวและเขาก็อารมณ์เย็นมากเพราะฉะนั้นเวลาเราทำอะไรไม่ดีเขาก็จะคุยกันด้วยเหตุผล แลกเปลี่ยนคุยกันบอกในการกระทำที่อีกฝ่ายไม่ชอบเพื่อจูนเข้าหากัน
พอไปเรื่อยๆ เราก็เริ่มรู้สึกว่าชีวิตมันไม่บาลานซ์
1. คุณภาพงานที่เราทำที่มหาลัยลดลง
2. มีเวลาให้ครอบครัวน้อยลง
3. คุยกับเพื่อนน้อยลง
4. ไม่มีเวลาให้กับตัวเอง รวมไปถึงเวลาในการการพัฒนาตัวเองและทำตามเป้าหมาย
แฟนของเราเป็นข้อ3,4 เพราะไม่ได้อยู่กับครอบครัว
ซึ่งเราก็พยายามหาวิธีคือจะคุยกันให้น้อยลง แต่พอคุยลดลงก็ทำใจกันไม่ได้เพราะที่คุยกันมันเป็นroutineจนกลายเป็นนิสัย
ความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นมาหลังคบกันคือ“เราอยากเลิกกับแฟน”
- อารมณ์นี้เราเป็นบ่อยมาก บางครั้งก็รู้สึกว่าเขาดูแลเราไม่ดี(ในความรู้สึกเรา)เพราะเวลาเจอกันทีนึงเราจะเป็นฝ่ายไปหาเขาซะส่วนใหญ่มีไปเซอร์ไพรสบ้างไปง้อบ้างที่มหาลัยเพราะเรามีรถ แต่ของแฟนคือถ้าเราไม่ได้ขอให้มามหาลัยเค้าก็จะไม่ไป เทอมที่ผ่านมาเขามามหาลัยเราแค่ 2 ครั้ง ส่วนเราไปหาเขาเกิน 10 ครั้ง แม่เราบอกว่าไปเยอะๆมันดูไม่ดีเราเป็นผู้หญิง แต่ถึงงั้นบางทีเราก็แอบไปเหมือนกัน
- ตอนที่เจอกันก็มีเลี้ยงข้าวกันบ้าง หารครึ่งซะส่วนใหญ่ ซึ่งเราโอเคกับตรงนี้ ยังหาเงินเองไม่ได้กันทั้งคู่ แต่เขาเล่นโทรศัพท์บ่อยมากระหว่างคุยกับเรา ชอบเอาเกมขึ้นมาเล่นแล้วพูดถึงแต่เรื่องเกมคุยเรื่องเพื่อนของเขา พอแยกย้ายกลับไปเขาก็จะเล่นเกมหรือไม่ก็ดูอนิเมะ แต่เปิดกล้องให้เห็นเราไปด้วย แล้วก็คุยกับเพื่อนไปด้วย ซึ่งมันเป็นสิทธิ์ของเขา แต่คือเราไม่ชอบ... เราพยายามปรับใจของตัวเองให้กว้างขึ้นเพราะแต่ละคนมันต้องมีสังคมเป็นของตัวเองและเคยคุยกันเรื่องนี้เขาก็เลยไม่เล่นต่อหน้าเราแต่พอเพื่อนชวนเล่นเขาชอบเอาไปบอกเพื่อนว่าแฟนไม่อยากให้เล่น เราก็แบบใช่ไม่อยากแต่บางเรื่องก็ไม่ต้องบอกเพื่อนทุกอย่างได้มั้ย พูดแบบนี้เราก็ดูแย่ดิวะ(อารมณ์นี้) เวลาจะปลีกตัวจากเพื่อนเขาก็จะใช้วิธีว่าแฟนบอกให้รีบกลับทั้งๆที่บางทีเราไม่ได้บอกเลย จนกลายเป็นว่าเราเป็นคนดึงเขาออกมาจากกลุ่มเพื่อนซะงั้น
- เวลาไปอยู่กับเพื่อนคือจะคุยกับเราน้อยแบบน้อยมาก บางทีหายหัวไปเลยครึ่งวันหรือมากกว่านั้น เราเข้าใจนะว่าสังคมผู้ชายมันต้องอยู่กับเพื่อนแล้วเราเพิ่งมาทีหลัง แต่เขาชอบพูดประมาณว่าเดะคุยกับเราก็คุยกันดึกอยู่ดีกว่าจะกลับถึงห้องก็3ทุ่มกว่า ซึ่งปกติเรานอน4ทุ่มพอเปิดกล้องคุยก็ยาว กลายเป็นว่านาฬกาชีวิตเราเปลี่ยนนอนไม่พอ มึนๆตลอด สุขภาพแย่ลง
- เวลาว่างเขาเยอะมากแต่ชอบนอนดึก(เล่นเกม+ดูเมะ)และตื่นเที่ยง เราทำงานช่วงเรียนด้วยนิดหน่อย แต่เขาดูไม่กระตือรือร้นกับชีวิต เคยถามคำถามยอดฮิตเวลาเป็นแฟนกันว่าต่อไปอนาคตจะทำอะไรดี เขาคิดและเงียบไปพักนึงสุดท้ายก็บอกว่าหางานทำละมั้งไม่รู้เหมือนกัน แล้วก็ไม่พูดอะไรต่อเลย (***ตรงนี้เราบอกก่อนเลยว่าไม่ได้มีความคิดจะเกาะแฟนหรืออะไรทั้งนั้นเพราะเราก็มีลู่ทางของเราเช่นกัน ที่ถามเพราะเราอยากรู้มุมมองของเขากับเรื่องนี้ บวกกับรู้สึกไม่มั่นคงกับเขาขึ้นมาเรื่อยๆหลังคบกัน)
- เวลาปรึกษาอะไรเขาน้อยครั้งที่เขาจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้น เขาจะชอบถามว่า’ทำไม’เราถึงทำแบบนี้ๆๆ ตอนที่เรากำลังรู้สึกแย่หรือทะเลาะกัน ทำไมไม่ยอมบอกว่าอะไร ทำไมๆๆๆๆๆ สุดท้ายเรามาเครียดร้องไห้คนเดียวหาย เหตุการณ์นี้ทำให้รู้สึกว่าเขาอยู่กับเราแค่ตอนที่มีความสุขเท่านั้น
พร่ำมานาน ที่เราอยากถามคือ
นี่เป็นแฟนคนแรกของเรา
1. เราอยากรู้ว่าเราจริงๆแล้วเราชอบเขารึเปล่า หรือหวังแค่ผลประโยชน์ หรือเราคาดหวังกับเขาเกินไปรึเปล่า
2. เราเยอะเกินไปรึเปล่า ถ้าเยอะเราควรปรับปรุงความคิดด้านไหนดี