จำหัวข้อกระทู้นั้นเป๊ะๆ ไม่ได้
แต่เราจะบอกว่า เราเพิ่งผ่าน ปสก. นั้น และรู้สึก ว่ามันไม่เวิร์คค่ะ
ใครจะเปลี่ยนตัวเองแบบนั้น เราว่าไม่คุ้มนะ

เราอายุ 30 ค่ะ
คือปกติเราเป็นคนเรียบร้อย พูดเพราะ ใจดี ไรงี้
ด้วยความที่เป็นเราด้านนี้ มันส่งผลดีกับงานเรามาก
ทำให้เราได้งานดีๆ ตั้งแต่ไหนแต่ไร มากมายตั้งแต่สมัยฝึกงาน
จนทำงานปัจจุบัน (คือมักจะได้ทำแผนก vip/vvip ได้ทำงานสำคัญ
ได้ไต่ขึ้นตำแหน่งดีๆ ในอายุยังน้อย ได้รับการไว้วางใจจากที่ทำงาน
จากผู้ใหญ่ หลายๆ อย่างที่เราไม่คิดว่าจะได้)
ได้เจอคนดีๆ เยอะ ที่รักและซัพพอร์ทเรา
การที่เราได้ไต่ไปไกล มันก็มีเรื่องยากอยู่

แผนกปัจจุบัน เราต้องทำเป็นทีม เราเป็นพี่โตสุด
ต้องสอนงานน้องๆ ใจเย็นมาตลอด แต่ช่วงนี่พวกเขางานช้า
และออกมาไม่เรียบร้อย เราก็พยายามช่วย แต่มันไม่โอ
สังเกตว่าน้องเล่นมือถือเยอะ ไม่ตั้งใจทำงาน เริ่มพูดไม่เพราะ
จนเราหมดความอดทน อยากลาออกจากทีมมาก
หลังๆ เราเริ่มเปลี่ยน จากใจดี เป็นค่อยๆ ดุ
จากดุ ก็ด่าเลย แต่ไม่มีคำหยาบ แต่เสียงดัง ทำไมทำงี้ เวลาทำงานไปอยู่ไหนมา ทำไมทำงานช้า
เราโกรธมากอ่ะ แต่ไม่เกลียดน้องๆ นะ ก็รักแหละ โกรธไม่นาน

น้องๆ ก็เริ่มเกลียดเรา เริ่มแอนตี้ละ
ผู้ใหญ่ก็เรียกเราไปคุย ให้เราพูดเพราะๆ กับน้องๆ
เราก็เลยบอกท่านว่าเราโกรธ สงสัยน้องไม่ชอบทำงานกับนางฟ้า
ชอบทำงานกับยักษ์

แต่เราเสียใจมาก ที่เวลาเราทำผิดผู้ใหญ่ท่านไม่เคยด่าว่าเราเลย
และไม่เคยด่าว่าใคร
ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเราแย่กว่าตอนนี้มาก ท่านก็อดทน
เป็นตัวอย่างที่ดีกับเรา สอนเราเหมือนลูก
คิดงี้ได้ เราเสียใจมาก น้ำตาไหล

แต่วันนี้ก็ต้องมาหาทางช่วยน้องๆ อีกแหละ เพราะงานห่วย
จนเรา ต้องรับเรื่องแทนไปก่อน

แล้วเรื่องใหญ่ คงต้องสังคายนายกทีม
กลับกลายเป็นว่า เออ เห็นใจน้องๆ อยากช่วย
ทั้งๆ ที่อีกด้านอยากจะบอกว่า อิ5 กุบอกเมิงแล้วจนปากจะฉีก
ว่าให้ทำงี้ๆ ตั้งใจทำหน่อย แล้วทีนี้เป็นไง บอกดีๆ ไม่ฟัง
ต้องให้ด่า

จริงๆ ถ้าเราใจร้าย ... เค้าจะเจ็บมากแน่นอนงานนี้
แต่เราก็เลือก รักษาความสัมพันธ์
แล้ว ปรับที่ตัวเอง ให้เวลา ให้โอกาสทั้งตัวเองและเขา
เราเองมีข้อบอกพร่องมากมาย
แต่ละคนเหตุปัจจัยไม่เหมือนกัน ความถนัดในงานก็ไม่เหใือน

บทเรียนครั้งนี้ เราคงไม่คิดกลับไปเป็นคนขี้โวยวายแล้วล่ะ

เพราะมันไม่ช่วย แล้วมันทุเรศตัวเอง
มันมีวิธีแก้ปัญหาที่ดีกว่านี้
เราต้องเรียนรู้ต่อไป
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ คงจะพูดดีๆ ไม่ด่าใคร

ไปละค่ะ