พ่อผมอายุ 71 ปกติจะอยู่ ต่างจังหวัดคนเดียว แม่ผมอายุ 71 อยู่กับผมที่ กรุงเทพฯ
     สาเหตุที่พ่อกับแม่แยกกัน ต้องเกริ่นก่อนว่า พ่อผมเป็นคนอารมณ์ร้อน และกินเหล้าเป็นประจำ พอเมามาก็จะทะเลาะกับแม่ และบ่อยครั้งที่ถึงขนาดลงไม้ลงมือกัน หลายครั้งผมกับพี่ชายก็จะโดนทั้งตี ไม่ก็ดุด่า บ่อยครั้งก็จะไปมีเรื่องกับญาติพี่น้อง ตั้งแต่เด็กจนโตผมก็จะเห็นภาพและอารมณ์แบบนี้มาแต่เด็ก แต่เขาก็ส่งเสียเลี้ยงดูแบบไม่บกพร่อง
     สักเมื่อช่วง 15 ปีก่อนหลังจากที่ early retire ออกมาและแม่ยังทำงานอยู่ ทะเลาะกันหนักมากจนแม่ไม่ทนเลย ออกจากบ้านพ่อ ตอนนั้นพี่และผมก็ทำงานกัน แยกมาอยู่กทมแล้วไม่อยากต้องรองระงับอารมณ์  จากนั้นพ่อ อาละวาดหนักใครไปหาก็ดุด่า โวยวาย กินเหล้า พาเพื่อนมาเลี้ยง ผลาญจนเงิน early แทบจะหมด ญาติพี่น้อง ไม่มีใครสนใจ ผมกับพี่ชาย ก็ไปทีดูว่าสบายดีก็รีบกลับ
    เขาเบาลงเพราะเมาขับรถไปคว่ำ ดีที่ไม่ไร เพื่อนหายหมด ก็มีแค่ลูกกับเมียเท่านั้นแหละ ที่คอยดูแล จนแม่เกษียณ ย้ายมาอยู่กับผมที่ กทม พ่อก็จะมา อยู่บ้างสัก 2-3 อาทิตย์ก็กลับไป ต่างจังหวัด
     แต่สิ่งที่เขาไม่เปลี่ยนคือ ความอารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ ชอบสั่งและถ้าไม่ได้ดังใจก็จะ ดุ เสียงดังใส่แม่ตลอด แม่มักจะเงียบๆ สำหรับผมเองเขามักจะเลี่ยงๆ ไม่ค่อยอะไรเพราะ พ่อผมมักอยากได้อะไร ผมก็จะหามาให้ถ้าไม่ลำบาก พาไปกินไปเที่ยวตลอดในใจยอมรับนะครับว่าหลายหลายครั้งก็หงุดหงิดเขามักจะมีพฤติกรรมที่เราไม่ชอบ มีความคิดแปลกๆ  มีบ้างที่ผมมักจะดุเขาแรงๆ โดยเฉพาะถ้าเขาดุหรือโวยวายใส่แม่ เพราะผมโกรธ แม่ก็แทบจะเอาใจเขา รองรับอารมณ์เขาทุกอย่าง
     พอผมดุ เขาก็จะงอนกลับต่างจังหวัดไป ห่างสักพัก ผมก็ต้องไปหา ดีสักพักก็จะวนลูปอีก ผมเบื่อมากเลยครับ เปลี่ยนเขาก็ยาก เราอดทนเราก็เสียสุขภาพจิต
      เข้าใจว่าพ่อตัดยังไงก็ไม่ขาด คือถึงต้องแยกกันอยู่ ขนาดนานนานเจอทียังทนกันไม่นาน ยอมรับว่าพออยู่กับแม่ สองคนก็จะสบายใจกว่า พอพ่อลง แม่ก็บ่นหลังจากพ่อกลับไปว่าเครียด ต้องอดทน ผมควรทำไงดีครับ บางทีก็สงสารเขาแต่พอหงุดหงิดขึ้นมาก็แยกกันอยู่ดีกว่า กลัวแก่ๆไป เขาไม่เบาลงเราจะดูแลเขายังไง