ตอนนี้ฉันได้กลับมาทำงานที่จังหวัดบ้านเกิด ในตอนแรกดีใจมากที่ได้ดูแลพ่อแม่ ที่ทำงานดี รายได้ดี งานดี สภาพแวดล้อมดี
แต่ที่ไม่คาดคิดคือ

มีการบูลลี่ เกิดขึ้นในแผนกของฉัน จากคนที่มีตำแหน่งหัวหน้าแผนก (เพศชาย) ตอนแรกนั้น บูลลี่ น้องคนสนิทของหัวหน้าคนเก่า ซึ่ง ณ ขณะนั้น หัวหน้าเก่าเปลี่ยนแผนกความรับผิดชอบไปแล้ว จนทำให้น้องคนนั้นลาออกไปแบบไม่ได้ยื่นใบลาออก คือเครียดจนไม่มาทำงาน
 
ซึ้งทุกคนในแผนกก็ต้องเอาตัวรอด คือก็ ตามน้ำ ร่วมบูลลี่ น้องคนนั้นไปด้วย เพื่อเอาใจหัวหน้า ผช คนใหม่

และหลังจากที่น้องคนนั้นออกไปแล้ว การ บูลลี่ก็ตกมาอยู่ที่ตัวฉัน เพราะก่อนที่ หัวหน้าชายคนนี้จะขึ้นตำแหน่งหัวหน้า หลายๆคนคาดหวังว่าฉันจะขึ้นเป็นหัวหน้าต่อจากหัวหน้าคนเดิม เพราะฉันมีอายุมากที่สุดในแผนก (ตอนนั้นก็ยังไม่ถึง30ดี) และจบปริญญาตรี ทำให้พี่ หัวหน้า ผช คนใหม่ไม่ชอบหน้าฉัน คิดว่าฉันอยากเป็นหัวหน้าแผนก ซึ่งฉันเองก็เคยบอกพี่เค้าไปหลายๆครั้งแล้วว่า ฉันมีทุรกิจส่วนตัวเยอะ ฉันไม่เคยอยากเป็นหัวหน้าแผนก ฉันกลัวไม่ได้ทำทุรกิจส่วนตัวของฉัน แต่ทำไมเค้ายังคิดอกุศลกับฉัน ก็ไม่เข้าใจ

ฉันโดนสารพัด ไม่ว่าจะเป็น การด่าแหกหน้าในไลน์กลุ่มของแผนก จากหัวหน้าใหม่ ซึ่งในช่วงแรกฉันอายน้องๆมาก รู้สึกโดนเหยียดหยามมาก โดนมา 2ถึง 3 ปี จนปัจจุบันก็ยังโดนอยู่ แต่ตอนนี้ฉันปลงแล้ว การแหกหน้าด่าว่าฉันต่างๆนาๆ ทั้งๆที่เป็นความผิดพลาดในการทำงานปกติ ซึ่งฉันแก้ไขได้เรียบร้อยแล้ว แต่เค้าก็เอาเรื่องที่ฉันทำผิดมาเรื้อฟื้น หาความผิดฉันประจานให้ทุกคนอ่านในไลน์ เป็นแบบนี้ประจำ จนน้องๆในแผนก ไม่มีความเคารพในตัวฉัน และพวกน้องๆที่เค้าจะเอาใจหัวหน้าคนนี้ ก็รวมกลุ่มกัน บูลลี่ ฉันอีกเพื่อความสะใจของน้องๆหรือ เพื่อเอาใจหัวหน้าใหม่ก็ไม่ทราบ เช่น เช้ามาเจอกันไม่ทักทายสวัสดี เวลามีปัญหาอะไรก็รีบเอาไปฟ้องหัวหน้า (ฉันแก้ไขปัญหาได้แล้ว) ให้หัวหน้าตามมาด่าฉันในไลน์อีก มันเครียดมากจริงๆ และน้องๆพวกนี้ จะคอยตรวจสอบงานของฉันย้อนหลังตลอด ถ้าพบความผิดพลาด เค้าจะรีบไปแจ้งให้หัวหน้ารู้เพื่อมาเล่นงานฉัน 

ช่วงแรกๆไม่มีใครในแผนกกล้าคุยกับฉันเลย ฉันต้องทำงานเงียบๆคนเดียว เช้าถึงค่ำ ทั้งๆที่งานฉันนั้น ต้องทำกันเป็นทีม ฉันก็ได้แต่ทำงานเงียบๆไป

แต่ฉันก็ทนมาได้ ปีแรกร้องไห้หนักมาก คิดจะลาออกหลายครั้ง และเดินไปลาออกถึง2ครัง แต่พี่ Manager พี่หัวหน้าฝ่ายบุคคล   พี่ Supervicer ห้ามฉันไว้และพี่หัวหน้าอีกแผนก โทรมาหาฉันส่วนตัว ขอให้ฉันอดทน เพราะเค้าเสียดายคนทำงานแบบฉัน

ฉันก็อดทน เพราะตอนนั้นมีภาระผ่อนรถยังไม่หมด และผ่อนบัตรนิดหน่อย ฉันก็อดทนมาถึงทุกวันนี่เข้าปีที่ถแล้วที่ทำงานที่นี่

ตอนนี้หัวหน้า ผช คนนั้นเจริญก้าวหน้าในการงาน ได้ดูแลหลายแผนกมากขึ้น แต่เค้าก็ยังคง บลูลี่ ฉันอยู่ และยังแต่งตั้งน้องให้เป็นตำแหน่งรองหัวหน้า ซึ่งฉันก็ยินดีกับน้องด้วยแต่กลายเป็นว่า หัวหน้า ผช พยายาม ให้น้องที่เป็นรองหัวหน้า ไม่ไว้หน้าฉันทุกๆเรื่อง ไม่มีความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง มีแต่คำว่า ตำแหน่งที่สูงกว่าต่ำกว่า

ซึ่งฉันก็รู้สึกว่าตอนนี้ทุกคนในแผนก ก็ไม่ได้มีความสุขอะไรแล้ว เพราะ พี่หัวหน้า ผช เริ่มมีอารมณ์ ที่รุนแรงขึ้นทุกวัน เช่น ตะหวาดลูกน้องหน้าเค้าเตอร์เสียงดังลั่นแผนก ไม่สนใจผู้รับบริการ ด่าดูถูกทุกคนในไลน์ ลดค่าความเป็นคนของคนในแผนก ตัวอย่าง พวกนอกคอกแตกแถว อย่าเสนอหน้าไปคุยกับผู้ใหญ่ก่อนพี่ ถ้าคิดว่าทำงานในระบบไม่ได้ผมแนะนำให้ไปทำงานนอกระบบ(ให้พิจรณาตัวเองออกเพียงแค่ไม่ได้แจ้งปัญหาที่พนักงานแก้ไขได้แล้วแต่มีการเขียนรายงานเหตุการณ์ หรือ ให้พิจรณาตัวเองออกเพียงเพราะเจ้าหน้าที่เค้าเตอร์จองห้องประชุมผิดพลาด)  อย่าคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของบริษัทร ระหว่าที่รอลูกน้องตอบไลน์ใช้คำว่า จะไปตรัสรู้หรอ 
และอื่นๆอีกมากมาย

ตอนนี้ฉันหมดหนี้สินแล้ว ก็ทำงานเก็บเงินไป และโชคดีที่มีน้องในที่ทำงาน ที่สนิทและจริงใจต่อกันอีก 2 คน ซึ่งพวกฉัน 3 คนถูกจัดอยู่ใน คำจำกัดความที่เรียกว่า พวกนอกคอก ก็งงมาก นอกคอกตอนไหน เพราะพวกฉันเป็นมนุษย์ไม่ใช่สัตว์เดรัชฉาน 

ที่พิมมาทั้งหมดแค่อยากระบาย เพราะวันนี้ก็โดนด่ามาอีก ทั้งๆที่ปัญหานั้นแก้ไปแล้ว

ฉันก็ได้แต่ปลง และวันที่ฉันลาออกก็อยากจะฟ้อง หัวหน้างานผู้ชายคนนี้

ทุกท่านที่อ่านคิดว่าฉันควรฟ้องเค้าหรือไม่ และจะฟ้องเค้าที่มาบูลลี่ ฉันในทีทำงานได้หรือไม่