สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 2
...ดูท่า คุณ จขกท. อาจจะแทบไม่เคยศึกษาเข้าใจในเรื่องของศาสนาพทธหรือธรรมะในพุทธศาสนา
...ที่คุณบอกว่า -> " เป็นที่ทราบกันว่าพระไตรปิฎกสังคายนาหลังพระพุทธเจ้าปรินิพพานหลายร้อยปี " ... อันนี้คุณผิด เพราะความจริงคือ การสังคายนาหลักธรรมวินัยของศาสนาพุทธ เริ่มต้นครั้งแรก หลังจากพระพุทธเจ้าทรงเสด็จดับขันธปรินิพพาน 3 เดือน..., สังคายนาครั้งที่ 2 เมื่อประมาณ พ.ศ. 100 คือ หลังพระองค์ทรงเสด็จดับขันธ์ปรินิพพาน 100 ปี , สังคายนาครั้งที่ 3 เมื่อ พ.ศ. 218 คือหลังจากพระองค์ทรงเสด็จดับขันธ์ปรินิพพาน 236 ปี , สังคายนาครั้งที่ 4 ที่ประเทศศรีลังกา เมื่อ พ.ศ. 238 , สังคายนาครั้งที่ 5 และเริ่มจดจารึกลงเป็นตัวอักษรครั้งแรก พ.ศ. 433 ที่ประเทศศรีลังกา ....และสังคายนามาเรื่อยๆๆ จนถึงครั้งที่ 9
...คิดตามประสาปุถุชน มักจะคิดง่ายๆว่า ในเมื่อพระที่มีฤทธิ์เดช สามารถแสดงปาฏิหาริย์ได้ แล้วทำไมต้องห้าม เพราะจะได้อาศัยการแสดงปฏิหาริย์มาดึงดูดคนจำนวนมากเข้าหาศาสนา ...แนวคิดแบบนี้ เป็นแนวคิดที่ไม่เข้าใจความจริง .... ความจริงคือ ถ้าปล่อยให้พระที่มีฤทธิ์สามารถแสดงฤทธิ์ได้ ศาสนาจะยิ่งสูญสลายไว ...เพราะว่า พระที่สามารถเล่นฤทธิ์ได้ มีจำนวนน้อยอย่างยิ่ง ถ้ามาแสดงปาฏิหาริย์อวดชาวโลก
คนจำนวนมากจะมุ่งสนใจแต่พระที่มีฤทธิ์ จะไม่สนใจพระอื่นๆที่ไม่มีฤทธิ์ แม้พระอื่นๆเหล่านั้นจะสอนธรรมะได้ถูกต้องก็ตาม ก็จะไม่มีใครไปสนใจฟัง ไม่สนใจจะเชื่อ... ลาภผลต่างๆจะไปรวมกองที่พระที่มีฤทธิ์แทบหมด พระอื่นๆก็จะอดอยาก แทบไม่มีใครสนใจ ..หลังจากพระที่มีฤทธิ์มรณภาพตายไปหรือมีปัญหา...คนจำนวนมากก็จะเสื่อมศรัทธา จะหนีจากศาสนา จะตำหนิพระที่ไม่มีฤทธิ์ว่า ไม่มีประสิทธิภาพ ... ศาสนาก็จะสูญสลายไว
...ที่คุณบอกว่า -> " เป็นที่ทราบกันว่าพระไตรปิฎกสังคายนาหลังพระพุทธเจ้าปรินิพพานหลายร้อยปี " ... อันนี้คุณผิด เพราะความจริงคือ การสังคายนาหลักธรรมวินัยของศาสนาพุทธ เริ่มต้นครั้งแรก หลังจากพระพุทธเจ้าทรงเสด็จดับขันธปรินิพพาน 3 เดือน..., สังคายนาครั้งที่ 2 เมื่อประมาณ พ.ศ. 100 คือ หลังพระองค์ทรงเสด็จดับขันธ์ปรินิพพาน 100 ปี , สังคายนาครั้งที่ 3 เมื่อ พ.ศ. 218 คือหลังจากพระองค์ทรงเสด็จดับขันธ์ปรินิพพาน 236 ปี , สังคายนาครั้งที่ 4 ที่ประเทศศรีลังกา เมื่อ พ.ศ. 238 , สังคายนาครั้งที่ 5 และเริ่มจดจารึกลงเป็นตัวอักษรครั้งแรก พ.ศ. 433 ที่ประเทศศรีลังกา ....และสังคายนามาเรื่อยๆๆ จนถึงครั้งที่ 9
...คิดตามประสาปุถุชน มักจะคิดง่ายๆว่า ในเมื่อพระที่มีฤทธิ์เดช สามารถแสดงปาฏิหาริย์ได้ แล้วทำไมต้องห้าม เพราะจะได้อาศัยการแสดงปฏิหาริย์มาดึงดูดคนจำนวนมากเข้าหาศาสนา ...แนวคิดแบบนี้ เป็นแนวคิดที่ไม่เข้าใจความจริง .... ความจริงคือ ถ้าปล่อยให้พระที่มีฤทธิ์สามารถแสดงฤทธิ์ได้ ศาสนาจะยิ่งสูญสลายไว ...เพราะว่า พระที่สามารถเล่นฤทธิ์ได้ มีจำนวนน้อยอย่างยิ่ง ถ้ามาแสดงปาฏิหาริย์อวดชาวโลก
คนจำนวนมากจะมุ่งสนใจแต่พระที่มีฤทธิ์ จะไม่สนใจพระอื่นๆที่ไม่มีฤทธิ์ แม้พระอื่นๆเหล่านั้นจะสอนธรรมะได้ถูกต้องก็ตาม ก็จะไม่มีใครไปสนใจฟัง ไม่สนใจจะเชื่อ... ลาภผลต่างๆจะไปรวมกองที่พระที่มีฤทธิ์แทบหมด พระอื่นๆก็จะอดอยาก แทบไม่มีใครสนใจ ..หลังจากพระที่มีฤทธิ์มรณภาพตายไปหรือมีปัญหา...คนจำนวนมากก็จะเสื่อมศรัทธา จะหนีจากศาสนา จะตำหนิพระที่ไม่มีฤทธิ์ว่า ไม่มีประสิทธิภาพ ... ศาสนาก็จะสูญสลายไว
เม็ดมะม่วง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4890237 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4538599 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3470033 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 733938 ถูกใจ, เมฆน้อยคอยดาว ถูกใจ, kittie ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4722158 ถูกใจ, มังคลา ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3344432 ถูกใจรวมถึงอีก 2 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 17
หายากจริง ๆ พระที่เหาะได้ เพราะเป็นคุณวมบัติชั้นสูงของพระอรหันต์จริง ๆ ต้องเป็นอรหันต์ผู้ได้อภิญญาหกเท่านั้น ถ้าเราไปอ่านดูในเถราปทาน พระอรหันต์ทั้งหมดจะได้ วิโมกข์ ๘ ปฏิสัมภิทา ๔ อภิญญา๖ กันทั้งนั้น อภิญญาตัวนี้อยู่หลังวิโมกข์ ๘ ของการทำลายอาสวะไปแล้ว แต่ยังไม่สิ้น
ฤทธิ์ตัวนี้เรียก ฤทธิ์พระอริยะ
หันกลับมาดูอรหันต์มีหลายประเภท
สุขวิปัสสโก แสดงฤทธิ์ไม่ได้
เตวิชโช ได้วิชชาสาม ยังไม่ได้อิทธิวิธี
ปัญญาวิมุติ ยังไม่ได้อิทธิวิธี
อุภโตภาควิมุติ สิ้นอาสวะ แต่อภิญญา ๖ ยังไม่เกิด แต่บางท่านก็ได้วิชชาสาม เช่น พระองค์คุลีมาร
อภิญญา๖ เป็นการสั่งสมพลังจิตที่นิโรธสมาบัติ
แล้วทำให้เกิดฤทธิ์ ท่านพระโมคคัลลานะก็ได้สมาบัติแปดเหมือนกัน
คราวนี้สาวกจะมีฤทธิ์โดดเด่นในด้านใดด้านหนึ่งไม่เหมือนกัน
เช่น พระโมคคัลลานะ เลิศด้านอิทธิ
พระโสภิตะระลึกชาติ พระอนุรุทธทิพยจักขุ ฯลฯ
ปัจจุบัน คุณวิเศษด้านการบรรลุธรรมลดลง
ผู้ที่แสดงฤทธิ์ได้จึงหาได้น้อยมาก
ฤทธิ์ตัวนี้เรียก ฤทธิ์พระอริยะ
หันกลับมาดูอรหันต์มีหลายประเภท
สุขวิปัสสโก แสดงฤทธิ์ไม่ได้
เตวิชโช ได้วิชชาสาม ยังไม่ได้อิทธิวิธี
ปัญญาวิมุติ ยังไม่ได้อิทธิวิธี
อุภโตภาควิมุติ สิ้นอาสวะ แต่อภิญญา ๖ ยังไม่เกิด แต่บางท่านก็ได้วิชชาสาม เช่น พระองค์คุลีมาร
อภิญญา๖ เป็นการสั่งสมพลังจิตที่นิโรธสมาบัติ
แล้วทำให้เกิดฤทธิ์ ท่านพระโมคคัลลานะก็ได้สมาบัติแปดเหมือนกัน
คราวนี้สาวกจะมีฤทธิ์โดดเด่นในด้านใดด้านหนึ่งไม่เหมือนกัน
เช่น พระโมคคัลลานะ เลิศด้านอิทธิ
พระโสภิตะระลึกชาติ พระอนุรุทธทิพยจักขุ ฯลฯ
ปัจจุบัน คุณวิเศษด้านการบรรลุธรรมลดลง
ผู้ที่แสดงฤทธิ์ได้จึงหาได้น้อยมาก
แสดงความคิดเห็น
เรื่องเหาะชิงบาตร แล้วจึงทรงห้ามอวดอุตริมนุษยธรรม น่าสงสัยครับ
ในกรณีปาฏิหาริย์ต่างๆ ไม่ว่าเด็กเดินเจ็ดก้าว การแสดงเตโชกสิณ วาโยกสิณ เปิดนรก สวรรค์ ต่างๆ ถ้าเป็นเรื่องจริง เหมือนนาซ่าลงดาวอังคาร ศาสนา ลัทธิอื่นน่าจะเสียคะแนนนิยมทันที ต่างศาสนาน่าจะเฮโลมาพุทธไม่เหลือหรอเพราะเห็นฤทธิ์เดชจริงแม้จะเป็นกระพี้ไม่ใช่แก่น
คำข้อห้ามไม่ให้สาวกแสดงปาฎิหาริย์เริ่มจากกรณีเหาะฉวยบาตร เหมือนนิทานไหม และลงท้ายว่าห้ามใครทำตามนิทานนั่นอีก เหมือนจะบอกว่าทำได้นะ แต่ไม่ดีห้ามทำ กรณีเหาะคว้าบาตร ถ้าจริง ต้องเป็น Talk of the town. ปานประหนึ่งมนุษย์ต่างดาวมา ปรากฎตัวเป็นใกล้ๆเลยแหละ และต้องมีจารึกไว้ในคัมภีร์ร่วมสมัย ศาสนาเชน ต้องไม่ได้เกิด