https://ppantip.com/topic/38363475/comment4
ต่อจากกระทู้นี้เลยครับ

เมื่อวานนี้แฟนเก่าโทรมาหาผมครับ สงสัยไม่ได้ลบเบอร์ผมแน่ๆเพราะผมเองก็ไม่ได้เปลี่ยนเบอร์ เธอโทรมาขอโทษผม ที่เคยทำกับผม ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่จะมาขอผมคืนดี ผมคงไม่ครับ มันแค่สงสารแต่ไม่ได้รักแล้ว เพราะถ้าปกติเธอเศร้าร้องไห้ ผมต้องบึ่งไปหาทันทีแน่นอน ผมได้แต่ฟังครับ แล้วพ่อเขาก็มาคุยต่อว่า

พ่อแฟนเก่า : ลูกผมเขาเสียใจมากนะ ไม่คิดจะมาหาหรอ
ผม : ไม่แล้วครับ ผมบอกลุงไปแล้วนิครับว่าผมไม่ได้รักเขาแล้ว
พ่อแฟนเก่า : แต่เขาไม่มีที่พึ่งละนะ จากนี้เขาคงลำบากแน่ๆ อายุ 28 ไปละ งานการก็ไม่เคยได้มีทำ
ผม : ก็ให้เขาหางานหาเงินเองสิครับ ก่อนเลิกกับผมเขาก็ทำงานนิ
พ่อแฟนเก่า : ก็ผมให้เขาไปคบกับคนที่ผมหาให้ เห็นเขารวยเลี้ยงลูกผมได้ เลยไม่อยากให้ลูกลำบากไปทำงานไง
ผม : งั้นจากนี้ก็ให้ลูกกลับไปทำงานครับ พึ่งพาตัวเองครับ ไม่ใช่ให้ผู้ชายหาให้นะครับ  คนเราจะสบายได้ก็ต้องรู้จักลำบากก่อนครับ จะได้มีภูมิคุ้มกันและโตเป็นผู้ใหญ่ได้
พ่อแฟนเก่า : คุณพูดได้ดีนะ ทำไมตอนนั้นไม่พูดแบบนี้ล่ะ
ผม : สถานะไงครับ ถ้าผมพูดไปก็คงดูไม่ดี อีกอย่างสังคมคงมองว่าไม่มีปัญญาเลี้ยงดูลูกสาวเขาก็ยังไปสอนพ่อแฟนอีก ไม่แนาอาจเสียถึงพ่อแม่ผมก็ได้
พ่อแฟนเก่า : ผมขอโทษอีกครั้งที่เคยพูดจาไม่ดีใส่คุณ แต่คุณแน่ใจว่าไม่กลับมาใช่ไหม
ผม : แน่ใจครับ ไม่ลังเลด้วย ตอนนี้ผมอยู่คนเดียวแบบนี้สบายกว่า
พ่อแฟนเก่า : ขอบคุณที่คุย โชคดี
ผม : เช่นกันครับ

ผมเองก็ไม่ได้เล่นบทพระเอกหรือยังไงหรอกครับ ผมก็ไม่ได้โกรธแค้นอะไรเขา ได้แต่ปล่อยไป เพราะไม่ได้รักแล้วแค่สงสารที่พ่อเขาบังคับลูกจนลูกเจอเรื่องกระทบจิตใจ จริงๆเรื่องแบบนี้ก็แล้วแต่หลายๆคนจะมองด้วย ผมจะพูดมากไปก็ไม่ดี เพราะผมยังไม่มีลูกเลยบอกไปแค่ว่าควรให้ลูกพึ่งตัวเองก่อน คนส่วนมากที่ผมได้ยินมาคือเขาไม่อยากให้ลูกลำบาก แต่ต่างกับที่บ้านผมสอน เขาอยากให้ผมลำบากไว้เยอะๆเพราะความลำบากจะสอนให้เราพึ่งตัวเองและโตเป็นผู้ใหญ่ได้

หลายคนอาจคิดต่างกับผมก็ได้นะครับ 😊