คนจะไปก็ไม่คิดอะไรเลยไม่เคยนึกถึงว่าที่ผ่านมาผ่านมากับใครลำบากมากับใคร แล้วใครที่เป็นคนอยู่ข้างๆเขารับฟังทุกอย่างที่เป็นเขา ใครกันที่ไม่ปล่อยให้เขาต้องเครียดอยู่คนเดียว มีปัญหาอะไรเราช่วยตลอด แต่ทำไมมาทิ้งกันง่ายๆแบบนี้ มันเร็วเกินไป มันตั้งตัวไม่ทันเลย ไม่นึกถึงความรักของเราเลย รอยยิ้มที่เรายิ้มให้กัน คือตอนนี้เราทำใจไม่ได้ มันคิดอยู่ในหัวว่าเพราะอะไรทำให้เธอไปจากเรา ทั้งๆที่เราไม่เคยทำตัวไม่น่ารักเลย ไม่โกรธนะถ้าวันไหนเธอคิดได้ขึ้นมาเราก็ยังให้โอกาสเธอเสมอ เราคือคนที่ตั้งใจเข้ามาในชีวิตเธอ แต่คนพวกนั้นที่ไม่ได้ตั้งใจเข้ามาหาเธอ เธอคิดว่าเค้าจะทนอยู่กับเธอได้เหมือนเราหรอ 🙂
ทำไมถึงเป็นเราที่ยังรู้สึกอยู่