เมื่อวันอาทิตย์ที่ 2 ธันวาคม ผมได้มีโอกาสเข้าร่วมการแข่งขัน ไทยแลนด์ ไตรลีกส์ สนามสุดท้ายของปีในชื่อว่า
" Sattahip Triathlon 2018 " ซึ่งครั้งนี้จัดเป็นครั้งทีสามแล้ว โดยใช้เส้นทางบริเวญ วิหารเซียน และ เขาชีจรรย์ อำเภอสัตหีบ จังหวัด ชลบุรี
เป็นสนามแข่งขัน โดยผมแข่งขันในระยะ โอลิมปิค ดิสแทนส์ คือ ว่ายน้ำ 1500 เมตร ปั่นจักรยาน 40 กิโลเมตร และ วิ่ง 10 กิโลเมตร

ก่อนวันงาน เป็นวันรับบิบแข่งขัน และ ชี้แจงเส้นทางการแข่งขันโดยผู้จัด และ มี welcome dinner party

ผมขออนุญาต ตัดมาที่วันแข่งเลยนะครับ

ว่ายน้ำ 1500 เมตร

ว่ายในสระหน้าวิหารเซียน น้ำที่นี่ขึ้นชื่ว่าหนืดและว่ายยากๆมากที่สุดสนามนึงในประเทศ แต่เรื่องความสะอาดผมว่าโอเคเลยครับ
ผม พยายามออกตัวแลกๆ เพื่อป้องกันปัญหาปลาตีน 555 และ พยายามว่ายฉีกออกขวา เพื่อไม่มีปัญหากับการ ชนคนข้างหน้า แต่
ปรากฎว่า ครั้งนี้พระอาทิตย์มาไว ผมหันขวาหายใจ โดนพระอาทิตย์เต็มๆ ทำให้มองทางยากมาก ว่ายเบี้ยวออกไปเยอะมาก และ สี่ร้อยเมตรสุดท้าย
ตะคริวแวบมา เพราะไปใส่เต็มเกินไปในการว่ายกลับเข้าเส้นทาง เสียวมากๆตอนนั้น พยายามว่ายกบประคองไปก่อน และตะคริวหายค่อยกลับมา ฟรีสไตลต่อ ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ผมว่ายไป ทั้งหมด 30.32 นาที ถือว่าช้ามากๆๆสำหรับผม

ทรานซิชั่น 1

สนามนี้ถือว่าเป็นสนามที่ทรานซิชั่นหรือจุดเปลี่ยนการแข่งขันไม่ไกลมาก วิ่งขึ้นไป ก็ใส่หมวกกันน้อค ใส่รองเท้าเตรียมออกปั่น ลากจักรยานวิ่งพรวดๆ
พร้อมกินเจลเพิ่มพลังบวกกับกล้วยตากอีกสองห่อ (เยอะไปไหน55)

ปั่นจักรยาน 40 กิโลเมตร

เป็นช่วงที่เข้าทางผมทีสุด สนามนี้ถือว่า การปั่นยากระดับสามดาวเลย เพราะไม่มีทางตรงๆยาวๆ และ มีเขาถึง 40 % เพราะฉนั้นรถเสือหมอบ จะได้เปรียบกว่ารถไตร หรือ TT มากๆ และทางเขาก็เข้าทางเด็กดอยแบบผม และจักรยานรอบนี้ผมเซทมา จาน 50-34 เฟืองหลัง 28 น่าจะเอาอยู่ทั้งเส้นทาง พยายามคุมหัวใจโซนสาม ในทางเขาและ กดให้ยับ ในทางเรียบ และตัดสินใจไม่ฟรีขา ตอนลง เขา และจะอัดลงเต็มๆ ผมมั่นใจพอสมควรแต่ว่าความมั่นใจนี้เอง ทำให้ผมเกือบตายตอนเนินรอบสองหลังเขาชีจรรย์ ที่อยู่ดีดี ตะคริวก็มาตอนขึ้นเขา ผม กัดฟันสุดๆ ปั่น เอนซ้ายขวาลดความชัน แต่เกือบไม่รอด รีบควักเจลมาทานทั้งๆทีรู้ว่ามาไม่ทัน แต่ เดชะบุญ ไปรอด ครับขาลงเลยฟรีขาพักยาวๆ เรายังมีอีก หนึ่ง มินิมาราธอนรออยู่ 5555 ผมใช้เวลาไปทั้งสิ้น 1.14ชัวโมง

ทรานซิชั่น 2
นี่คือความผิดพลาดที่แรงมากคือผมลืมปลดสายรองเท้าวิ่ง ทำให้ยัดไม่เข้า ปกติผมจะปลดให้ยัได้ทันทีโดยไม่ต้องใส่หรือผูกสาย แต่คราวนี้ผมต้องเสียเวลาถอดและผูกใหม่ ซึ่งกินเวลาไปสองนาทีกว่าๆ และพอก้มเยอะๆ ตะคริวมาหน้าขาครับ ซวยละ ผมทาน โอรีโอ ไปสามชิ้นตรงนี้และเจเล่ไลท์อีกถุง

วิ่ง 10 กิโลเมตร

พัง พัง พัง ทางวิ่งสนามนี้เขาเยอะมาก ทั้งเนินและดอยซึมๆ มาหมด ผม ปวดหน้าขาสุดๆแต่หยุดไม่ได้เพราะถ้าหยุดตะคริวมาแน่ๆ พยายามประคองเพส 5 ไปให้นานที่สุดในรอบแรก 5 กิโล ผมยังโอเคแต่รอบสอง ผมต้องแวะทุกจุดให้น้ำเพื่อพักขาฉีดสเปรย์ เสียเวลามากๆ และ เป็นห้าโลที่ทรมานสุดๆ เพราะเพสตกมาเหลือ 6 ต้นๆ พยายามประคอง หัวใจ ไม่ให้ดีดไปมาก เพราะอากาศตอนรอบสองร้อนมากกกก ดีที่ทางวิ่งค่อนข้างร่มรื่นพอสมควรมีแค่หนึ่งโลแรกที่เป็นทางยาวๆไม่มีร่มไม้ ผมวิ่งและมาสปรินทใน 500 เมตรสุดท้าย จบที่ 1.03 ชั่วโมง

สรุป ผมใช้เวลาไปทั้งสิ้น 2.48 ชั่วโมง ถือว่าดีกว่าปีที่แล้ว ไป สามนาที

สนามนี้เป็นอีกสนามที่สนุกมากๆไม่ยาวเกินไปอาจไม่ถูกใจคนที่เบื่อการปั่นและวิ่งซ้ำแตผมว่าทางกำลังดีเอื้อให้ขาดอยแบบผม 555 จักรยานเอาหมอบมาเหอะ ทีที แทบไม่ได้เปรียบอะไรเลย และ ซ้อมวิ่งเขากันเยอะๆ เพราะเนินเกือบครึ่งงนึงของทางวิ่งเลยครับ


โดยรวมการจัด น้ำท่า ระบบต่างๆ ผมว่ายอดเยี่ยม รวมทั้งความปลอดภัยและ การบริหารในเรื่องคิวและระบบจับเวลาดีมากๆครับ

ควรมาโดนกันสักครั้งเลยพี่น้อง 5555

ไปชมภาพกันครับผมพี่น้อง