สวัสดีค่ะ เรามาเป็นออแพร์ที่ USA (ปีแรก และคิดว่าแค่ 1 ปีเท่านั้น)
เราไม่ได้หมายความว่า ชีวิตการเป็นออแพร์ที่นี่แย่ (แต่ก็ไม่ได้ดี 555) เนื่องจากเราแมชกับครอบครัวไม่ใช่อเมริกัน (เราไม่ขอระบุเชื้อชาตินะ ไม่อยากให้ทุกคนคิดว่าเรามีอคติกับเชื้อชาติอื่นๆ )
เราตั้งเป้าหมายการมาเป็นออแพร์ที่ USA 1 ปี
1. ภาษาอังกฤษต้องได้ ดี-ดีมาก
2. กอบโกยความรู้ทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ (วัฒนธรรม, ภาษา, เข้าร่วมเทศกาล-วิธีการปฏิบัติต่าง ๆ) มีโอกาสได้โยนตัวเองมาถึงที่นี่แล้ว ใช้ทุกวินาทีให้คุ้มค่า
3. ผลพลอยได้ ท่องเที่ยวแลนด์มาร์ก, เก็บเงินกลับบ้านนิดๆหน่อยก็ยังดี (ค่าแรงออแพร์ได้ต่ำกว่าค่าแรงขั้นต่ำของคนในประเทศเขาอีก 5555)
แต่สิ่งนั้นมันกับ.....อยู่ไหน เรามาเลี้ยงเด็ก + เรียนรู้แลกเปลี่ยนภาษาและวัฒนธรรม ทุกวันนี้เรา....
- เขาพูดแต่ภาษาของบ้านเขา ~~~~? จะพูดภาษาอังกฤษเฉพาะตอนคุยกับเราเท่านั้น ส่วนคนในครอบครัวพูดภาษาของเขาตลอด เราเหมือนไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเขา (ไม่ได้อยากรู้เรื่องของเขานะคะ แต่คุณคงไม่โอเคเหมือนกันถ้าอยู่ในแวดล้อมที่เราไม่รู้อะไรเลย )
- เราได้ทำอาหารไทยให้เขาทาน ส่วนอาหารอเมริกันเขาให้เราศึกษาดูจากยูทูปเอง
- มีการทำงานเกินเวลา ซึ่งชีวิตการเป็นออแพร์ หนีไม่พ้นค่ะ เต็มใจช่วยได้ (บางครั้ง) แต่เหมือนเขาตีเนียนทุกวันเลยค่ะ
- จาน ชาม แก้ว งานบ้าน จิปาถะ เราบอก ช่วยได้ในกรณีที่ฉุกเฉิน เด็กบลาๆๆๆ คุณติดธุระ แต่เขาทานแล้วทิ้งไว้อย่างนั้นเลยค่ะ เคยลองไม่เก็บ เขาบอกถ้าคุณมีเวลาว่างช่วยเก็บทำความสะอาดหน่อยนะ ฉันต้องออกไป..... อืมมม!!!!
*** ความรู้สึกของเรา เหมือนเรามาถ่ายทอดวัฒนธรรม (เช่น อาหาร) ของเราแต่ไม่ได้รับจากเขาเลย เรื่องภาษาไม่ต้องพูดถึง ออกไปข้างนอกถึงจะเรียนรู้ทักถ่ายพูดคน คือได้รับจากนอกบ้านล้วนๆ ซึ่งในความคิดเรา สิ่งสำคัญที่เราจะได้เรียนรู้ วัฒนธรรม ภาษา หลักๆ แล้วมาจากในบ้าน เพราะเราใช้เวลาอยู่ร่วมกับเขามากกว่าคนนอกบ้าน
ปล. เราเลยคิดว่าการมาเป็นออแพร์ที่นี่ ไม่ตรงจุดมุ่งหมายของเราเท่าไหร่ค่ะ
ปล. คิดว่าถ้าจบโครงการปีแรกนี้แล้ว อยากไปเป็นออแพร์ที่อังกฤษ (ตามหาเป้าหมาย และเรียนรู้ พัฒนาตัวเองให้สำเร็จ)
ปล. ที่โพสนี่ คือความรู้สึกนึกคิดในใจเรา กับสิ่งที่เราเจอมานะคะ ถ้าไม่ถูกใจใคร อย่าว่าแรง แต่แนะนำทางออกที่ดีให้เราได้
ปล. ขอคนมีประสบการณ์ช่วยเล่าชีวิตออแพร์โซนยุโรปหน่อยค่ะ (การเตรียมตัว/โอกาสได้ไปมาก-น้อย/การเดินบัญชี/ไปเองหรือไปกับเอเจ้น/เอเจ้น?)
ออแพร์ USA สู่ ออแพร์โซนยุโรป
เราไม่ได้หมายความว่า ชีวิตการเป็นออแพร์ที่นี่แย่ (แต่ก็ไม่ได้ดี 555) เนื่องจากเราแมชกับครอบครัวไม่ใช่อเมริกัน (เราไม่ขอระบุเชื้อชาตินะ ไม่อยากให้ทุกคนคิดว่าเรามีอคติกับเชื้อชาติอื่นๆ )
เราตั้งเป้าหมายการมาเป็นออแพร์ที่ USA 1 ปี
1. ภาษาอังกฤษต้องได้ ดี-ดีมาก
2. กอบโกยความรู้ทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ (วัฒนธรรม, ภาษา, เข้าร่วมเทศกาล-วิธีการปฏิบัติต่าง ๆ) มีโอกาสได้โยนตัวเองมาถึงที่นี่แล้ว ใช้ทุกวินาทีให้คุ้มค่า
3. ผลพลอยได้ ท่องเที่ยวแลนด์มาร์ก, เก็บเงินกลับบ้านนิดๆหน่อยก็ยังดี (ค่าแรงออแพร์ได้ต่ำกว่าค่าแรงขั้นต่ำของคนในประเทศเขาอีก 5555)
แต่สิ่งนั้นมันกับ.....อยู่ไหน เรามาเลี้ยงเด็ก + เรียนรู้แลกเปลี่ยนภาษาและวัฒนธรรม ทุกวันนี้เรา....
- เขาพูดแต่ภาษาของบ้านเขา ~~~~? จะพูดภาษาอังกฤษเฉพาะตอนคุยกับเราเท่านั้น ส่วนคนในครอบครัวพูดภาษาของเขาตลอด เราเหมือนไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวเขา (ไม่ได้อยากรู้เรื่องของเขานะคะ แต่คุณคงไม่โอเคเหมือนกันถ้าอยู่ในแวดล้อมที่เราไม่รู้อะไรเลย )
- เราได้ทำอาหารไทยให้เขาทาน ส่วนอาหารอเมริกันเขาให้เราศึกษาดูจากยูทูปเอง
- มีการทำงานเกินเวลา ซึ่งชีวิตการเป็นออแพร์ หนีไม่พ้นค่ะ เต็มใจช่วยได้ (บางครั้ง) แต่เหมือนเขาตีเนียนทุกวันเลยค่ะ
- จาน ชาม แก้ว งานบ้าน จิปาถะ เราบอก ช่วยได้ในกรณีที่ฉุกเฉิน เด็กบลาๆๆๆ คุณติดธุระ แต่เขาทานแล้วทิ้งไว้อย่างนั้นเลยค่ะ เคยลองไม่เก็บ เขาบอกถ้าคุณมีเวลาว่างช่วยเก็บทำความสะอาดหน่อยนะ ฉันต้องออกไป..... อืมมม!!!!
*** ความรู้สึกของเรา เหมือนเรามาถ่ายทอดวัฒนธรรม (เช่น อาหาร) ของเราแต่ไม่ได้รับจากเขาเลย เรื่องภาษาไม่ต้องพูดถึง ออกไปข้างนอกถึงจะเรียนรู้ทักถ่ายพูดคน คือได้รับจากนอกบ้านล้วนๆ ซึ่งในความคิดเรา สิ่งสำคัญที่เราจะได้เรียนรู้ วัฒนธรรม ภาษา หลักๆ แล้วมาจากในบ้าน เพราะเราใช้เวลาอยู่ร่วมกับเขามากกว่าคนนอกบ้าน
ปล. เราเลยคิดว่าการมาเป็นออแพร์ที่นี่ ไม่ตรงจุดมุ่งหมายของเราเท่าไหร่ค่ะ
ปล. คิดว่าถ้าจบโครงการปีแรกนี้แล้ว อยากไปเป็นออแพร์ที่อังกฤษ (ตามหาเป้าหมาย และเรียนรู้ พัฒนาตัวเองให้สำเร็จ)
ปล. ที่โพสนี่ คือความรู้สึกนึกคิดในใจเรา กับสิ่งที่เราเจอมานะคะ ถ้าไม่ถูกใจใคร อย่าว่าแรง แต่แนะนำทางออกที่ดีให้เราได้
ปล. ขอคนมีประสบการณ์ช่วยเล่าชีวิตออแพร์โซนยุโรปหน่อยค่ะ (การเตรียมตัว/โอกาสได้ไปมาก-น้อย/การเดินบัญชี/ไปเองหรือไปกับเอเจ้น/เอเจ้น?)