แปลบทความ เรื่อง ...รถด่วนขบวนสุดท้าย... จากหนังสือ "คำหยาด"

รักคุณรักคุณสวัสดีค่ะ ไม่ค่อยเข้าใจเนื้อเรื่อง รบกวนช่วยแปลให้หน่อยได้ไหมคะ ยิ้ม
.... รถด่วนเที่ยวสุดท้าย ....
จาก หนังสือ"คำหยาด"
บทประพันธ์ของ อ.เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

เพียงคิดพลาดคาดผิดไปนิดหน่อย
คุณต้องพลอยคอยค้างบนทางเปลี่ยว
โอ้อาภัพอับจนเพียงคนเดียว
จะนึกเหลียวไหนเล่าน่าเหงาใจ

เพราะหลงเด่นเล่นตัวมัวถือสิทธิ์
ทะนงจิตคิดเลือกและยิ้มไส
จนโอกาสพลาดหมดรถผ่านไป
จึงตื้นใจตันจิตอนิจจา

เสียดายเอยเคยหวงอ้อมทรวงอุ่น
หมดละมุนเมื่อขาดปรารถนา
เสียดายฝันอันสวยด้วยศรัทธา
หมดคุณค่าฝันค้างร้างคนครอง

ต่อนี้ไปใจคุณจะครุ่นคิด
สำนึกสิทธิ์ขอบเขตเพศสนอง
ประตูรั้วหัวใจใช่คานทอง
สลักคล่องช่องกว้างคือทางดี

ละพยศลดทะนงลงเสียบ้าง
เปิดหนทางพลางคอยไม่ถอยหนี
รอรถหลงคงเหลือถ้าเผื่อมี
คว้าทันทีที่หมายท้ายขบวน

โอ้ดาวเลือนเดือนรางบนทางเปลี่ยว
เพียงดายเดียวดึกลงคงกำสรวล
คอยจนท้อชะลอฝันอย่างรัญจวน
คอยรถด่วนขบวนเดียวเที่ยวสุดท้าย

#ขอบคุณค่ะ รักคุณ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่