เราเป็นคนนึงที่ร้องไห้ง่ายมากๆค่ะ วันก่อนเราเจอปัญหาเราร้องไห้เป็นหลายๆชม. ร้องจนอ้วก มันเป็นความรู้สึกที่แบบ หดหู่ เสียใจ ผิดหวัง แล้วก็โทษตัวเอง จนมันทนไม่ไหว เราก็ทำร้ายตัวเองค่ะ มีทุบหัวกับตบหน้าหนักๆในหัวก็คิดหาเชือกมารัดคอเจ็บแปปๆจะได้จบไปซะ(แต่ก็ไม่ทำค่ะ) มันร้องจนเพลียเเล้วก็หลับไปเอง พออีกวันมาคือซึมไม่อยากทำอะไรเลย เอาแต่นอนทั้งวัน อะไรสะกิดใจนิดๆหน่อยๆก็จะร้อง มันหน่วงใจและอยากร้องไห้ตลอดเวลา ปล.เราอยู่บ้านคนเดียวค่ะครอบครัวอยู่ต่างจังหวัดกลับบ้านปีละครั้ง คือเราเป็นโรคจิตอะไรหรือเปล่าคะ? โดยส่วนตัวไม่อยากพบจิตแพทย์ เราไม่ค่อยสนิทกับครอบครัวเท่าไหร่มีอะไรก็ไม่เคยบอกไม่เคยพูด และกลัวปัญหาหลายๆอย่างจะตามมา เพราะตอนนี้ก็เหมือนเป็นภาระมากพออยู่เเล้ว