สวัสดีค่ะ เราเป็นโรคซึมเศร้าประมาณ 10 เดือนตั้งเเต่ตอนที่เราไปหาหมอก่อนที่เราจะเป็นโรคซึมเศร้าเราเป็นคนร่าเริงตลกๆเวลาอยู่กับเพื่อนกับครอบครัวเเต่กลับกันตอนที่เราอยู่คนเดียวเราร้องไห้ฟูมฟายเครียดอยากจะกรี๊ดออกมาดังเราทำได้เเค่นั่งร้องไห้ซ้ำๆต่อยกำเเพง ทุบพื้น เป็นเเบบนี้อยู่หลายเดือนเเต่มันก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆเราเครียดจากการที่ถูกที่บ้านกดดันเรื่องเรียน การทำงาน ใช้งานเราเเบบสั่งพร้อมกันหลายๆอย่าง[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เเบบว่าสั่งให้ทำอันนี้พอเราไปทำก็สั่งอันโน้นทั้งๆที่เรายังทำอย่างเเรกให้ไม่เสร็จเเเล้วเราก็โดนว่า ทั้งเดือนของเรามีเเค่ ไปโรงเรียนเรียนหนังสือ เฮฮากับเพื่อน กลับบ้านทำงาน นอน เเต่ละวันของเรามีเเต่เรื่องไม่เป็นเรื่องเราโดนใส่ร้ายจากลูกพี่ลูกน้อง เเล้วโดนเเกล้งเราโดนดูถูก เราโดนพูดตอกหน้าทั้งๆที่เราไม่ได้ไปทำอะไรเขาเลย เราโดนเขาทำเเบบนี่ตั้งเเต่เราอยู่ ป.6 จนบางครั้งมองเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะเครียดทุกวันร้องไห้ทุกวันเเต่มันก็ยังไม่หายเครียดเราไม่รู้จะทำอะไรเราเลยเอากรรไกรมาขูดเเขนเลือดซิบ ความรู้สึกตอนนั้นคือสนุกเเล้วเราก็ยิ้มออกมา หลังจากวันนั้นเราก็เป็นเเบบนั้นมาตลอด จนเราคุยกับพี่สาวเขาพาเราไปหาหมอเราคิดว่าเราคงไม่เป็นอะไรเเค่เครียดเฉยๆเราคุยกับหมอเสร็จผลตรวจบอกว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าเราไม่คิดว่าจะเป็นเเบบนี้เเต่เราไม่ได้เเสดงท่าทางหรือตกใจเราก็นิ่ง เราหาหมอได้ประมาณ2เดือนกว่าๆเราก็รู้สึกดีขึ้นเครียดน้อยลงไม่ทำร้ายตัวเองไม่คิดฆ่าตัวตายเรารู้สึกดีขึ้นมากเเต่ผ่านไปได้ไม่นานเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมเราทำร้ายตัวเองมากขึ้นเรากรีดเยอะขึ้นเเล้วเเผลลึกกว่าเดิมเรามองว่ามันเป็นเรื่องปกติเลือดไหล เเผลฉีก เราพอใจมากๆกับการที่เห็นเลือดหรือสิ่งที่เราทำกับร่างกายเราเองเราหัวเราะเรายิ้ม
         มีใครเป็นเเบบเราบ้างไหม เราอยากจะหาทางออกไม่ก็วิธีที่ทำให้มันเกิดขึ้นน้อยลง