สวัสดีค่ะวันนี้เราอยากจะมาขอคำปรึกษาซักหน่อยค่ะ
พอดีตอนนี้ เรารู้ตัวเลยว่าตัวเองนั้น กำลังเป็นโรคซึมเศร้า เราเครียดมาก  เราไม่รู้จะทำยังไงดี ไม่รู้จะคุยกับใคร ไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหน 
เราคิดว่าอาการของเราเป็นหนักมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เราไม่อยากเรียนเราเบื่อ เบื่อบ้าน เบื่อทุกอย่าง เราอยากออกไปหางานทำ เพราะเราอยู่บ้าน พ่อแม่เราไม่เคยจะปล่อย เหมือนชีวิตต้องอยู่ในกรอบที่พ่อแม่สร้างขึ้นมาไว้ให้ ตีกรอบให้เราเเค่นี้ เราไม่สามารถจะมีชีวิตเป็นของตัวเองได้หรอ
เข้าใจนะคะว่าบางคนอาจจะด่าเราว่าโง่บ้าง แต่ตอนนี้เราแย่จริงๆ เราเศร้า เราร้องไห้ทุกคืน จากที่เคยทำอะไรเเล้วมีความสุข ตอนนี้มันกลับไม่มีความสุข จากที่เคยหัวเราะ แต่ตอนนี้มันกลับหัวเราะไม่ออก อะไรที่เคยชอบมากๆตอนนี้กลับรู้สึกเฉยๆกับมันไปแล้ว ต่อหน้าคนอื่น เราต้องทำตัวให้ตัวเองมีความสุข ยิ้ม หัวเราะกับทุกคน แต่พออยู่คนเดียวมันฟุ้งซ่านไปหมด ร้องไห้ ทำอะไรไม่ถูก เราอยากคุยกับพ่อแม่เรื่องเรียนว่าเราไม่อยากจะเรียนแล้ว เพราะตอนนี้ใจเราไม่ได้อยู่กับการเรียน เราอยากออกมาทำงาน มาเก็บเงิน เพื่อที่อยากจะมีชิวิตที่อิสระบ้าง ไม่ใช่ต้องอยู่แค่ในกรอบที่พ่อแม่เป็นคนตีไว้
เราควรจะเริ่มคุยกับท่านยังไงให้ท่านเข้าใจเราดี ? เราไม่อยากที่จะยืนอยู่ในจุดแคบๆนั้นอีกแล้ว เพราะเรารู้ว่าใจเราเริ่มจะไม่ไหว
ถ้าเรายืนอยู่ในจุดนั้นต่อ เราอาจจะคิดสั้นก็ได้ เพราะมันไม่มีความสุขเลย ความเศร้ามันดิ่งลงไปในใจมากเกินไปแล้ว