ร่างบางในชุดเสื้อสูทสีขาวกับกางเกงขาม้าสีเดียวกันกำลังจดจ่ออยู่กับกรอบรูปสีขาวเรียบเก๋ขนาด 4x6 นิ้วแนวตั้งที่มีรูปถ่ายของหล่อน และคนรักฉีกยิ้มหวานอย่างมีความสุขถูกยกขึ้นจากโต๊ะ รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้า ร่างบางอิงร่างทิ้งตัวไปกับเบาะยกแขนซ้ายที่สวมใส่นาฬิกาเรือนหรูขึ้นเพื่อดูเวลา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์เครื่องบางขึ้นมาเลื่อนเปิดหน้าแอปพลิเคชันไลน์เพื่อพิมพ์ข้อความทักหาคนรัก วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของหล่อน ซึ่งทุก ๆ ปี คนรักของหล่อนมักจะหาของขวัญ และมีเซอร์ไพรส์เล็ก ๆ น้อย ๆ ให้แก่หล่อน ทว่าหล่อนเลือกที่จะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า ลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วหยิบกระเป๋าใบสวย และก้าวย่างด้วยท่าทางที่มั่นใจออกจากห้องทำงานไป
     มินิจอห์นคูเปอร์เวิร์คส์คันทรีแมนสีเหลืองมัสตาร์ดขับเคลื่อนเข้ามาจอดเทียบหน้าบ้านหลังกลางสีขาวสไตล์วินเทจ ร่างบางที่มีรอยยิ้มหวานอยู่เต็มวงหน้าก้าวลงจากรถอย่างเงียบ ๆ แล้วหยุดมองตามช่องประตูรั้วสีน้ำตาลนั้นเข้าไปภายในบริเวณบ้าน ทั้งยังกวาดสายตามองไปทั่ว หล่อนเห็นคนรักผ่านหน้าต่างที่เป็นกระจกใสกำลังจัดโต๊ะอาหารเย็นอย่างตั้งใจ รอยยิ้มหวานฉีกกว้างขึ้นเต็มวงหน้าความสุขใจแผ่ซ่านอยู่ในอกแต่จู่ ๆ ก็เหมือนโดนกระชากหัวใจออกจากอก เมื่อผู้หญิงหน้าหวานในชุดจั๊มสูทสีโอลด์โรสเดินเข้ามาสวมกอดคนรักของหล่อนจากข้างหลัง รอยยิ้มสุขใจเมื่อครู่แปรเปลี่ยน และเจื่อนลง ดวงตาคู่สวยวาวโรจน์แข็งกระด้างขึ้นฉับพลัน ความจริงที่ว่าเขาทิ้งหล่อนไปแล้ว และเขาก็มีคนรักใหม่แล้ว ทว่าหล่อนไม่ยอมรับความจริง ทั้งยังหลอกตนเองอยู่ร่ำไป ข้อเท็จจริงเหล่านั้นค่อย ๆ ชัดขึ้นในความรู้สึกนึกคิด ไวกว่าความคิดร่างบางของคนที่กลายเป็นคนนอกสำหรับคนรักไปแล้ววิ่งมาหยุดอยู่หน้าประตูรั้วแต่ประตูถูกคล้องโซ่ล็อกกุญแจเอาไว้อย่างแน่นหนา อารมณ์ที่คุกรุ่นกับความรู้สึกที่กำลังเดือดดาลขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เจ้าหล่อนตัดสินใจปีนรั้วเข้าไปภายในเขตของบ้าน พอผ่านเขตรั้วเข้ามาได้หล่อนก็วิ่งขึ้นบันไดแล้วหยุดยืนตรงประตูหน้าบ้าน ภาพของผู้ชายที่หล่อนรักสุดใจกับน้องสาวต่างมารดาที่หัวเราะต่อกระซิกกัน ทั้งยังส่งสายตาให้กันหวานซึ้งจนน่าหมั่นไส้ ภาพบาดตาตรงหน้าทำให้หัวใจของหล่อนแทบแหลกสลายลง
สาวสวยหน้าหวานที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขหุบยิ้มลงทันทีเมื่อเห็นการปรากฏตัวของมันตราพี่สาวต่างมารดาซึ่งเป็นคนรักเก่าของดนัย คนรักของหล่อน ณ ปัจจุบัน นัยน์ตาคมปลาบฉายชัดถึงความเจ็บปวดจ้องนิ่งมายังหล่อนกับคนรัก หวันยิหวารู้สึกขนลุกเกรียว และไม่อาจละสายตาออกจากพี่สาวต่างมารดาไปได้
     “เป็นอะไรไปหืม” เสียงทุ้มนุ่มของดนัยเอ่ยออกไป เขาไม่ได้รับคำตอบจึงหันหน้ามองตามออกไปนอกบ้าน “มาร์” ม่านตาของดนัยเบิกกว้างขึ้นทั้งยังเอ่ยเรียกมันตราด้วยน้ำเสียงตกใจ เขากรากเข้าไปที่ประตูพร้อมกับคนที่อยู่ด้านนอกแล้วกดล็อกประตูได้ทันก่อนที่คนด้านนอกจะเปิดเข้ามาได้ ร่างบางจ้องมองเข้ามาด้านในด้วยดวงตาคู่คมแผดกร้าว แข็งขึง เกลียดชัง และเว้าวอนขอร้องต่อคนที่หล่อนยังคงให้เขาเป็นคนรัก คนที่อยู่ด้านนอกปรี่เข้าไปดึงประตูที่ถูกล็อกเอาไว้อย่างคลุ้มคลั่ง ดวงตาคมแผดมองไปรอบ ๆ อย่างไม่ยอมแพ้ หล่อนต้องเข้าไปข้างในนั้นให้ได้ แล้วสายตาก็สะดุดเข้ากับกระจกตรงช่องประตูบ้าน มันตราถอยห่างออกมาจากประตูเพียงนิด แล้วใช้ดวงตาที่ลุกวาบด้วยความเกลียดชังจ้องมองคนรักกับน้องสาวต่างมารดาเขม็ง หากเปรียบสายตานั้นเป็นดั่งไฟ บัดนี้ดนัยกับหวันยิหวาคงมอดไหม้เป็นจุณไปแล้ว ใบหน้าเรียวเล็กเริ่มมีน้ำตาเอ่อคลอหน่วยตา และไหลรินอย่างสุดจะกลั้น ร่างบางของมันตราสั่นเครือน้อย ๆ ตามแรงอารมณ์ที่เดือดดาลขึ้นอีกครั้ง หล่อนมองตรงไปยังประตูบ้านที่ติดกระจกไว้เป็นสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ที่มือสามารถสอดเข้าไปได้ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วตรงเข้าไปใช้รองเท้าที่หล่อนหิ้วติดมือมาทุบกระจกตรงช่องสี่เหลี่ยมนั้นจนแตก และล้วงมือเข้าไปหมุนลูกบิดปลดล็อกประตูด้วยแรงอารมณ์ หล่อนกระชากประตูออกแล้วก้าวเดินเข้าไปในบ้านอย่างช้า ๆ ใช้สายตาที่เอ่อคลอไปด้วยน้ำตาจ้องทั้งคู่อยู่เนิ่นนานก่อนจะกะพริบตาเพื่อไล่น้ำตามิให้ไหลรินออกมาอีก แล้วหันไปสบตากับดนัยที่ทำท่าทีหวาดกลัวหล่อน เขามองหล่อนดั่งปีศาจร้ายที่พร้อมอาละวาด และน้องสาวต่างมารดาของหล่อนที่เอาแต่ซุกอยู่ด้านหลังคนรักซึ่งแย่งชิงไปจากหล่อน