เรื่อง        "ก้าวคนละก้าว"
บทโดย     นัฐพันธ์

             บนพื้นคอนกรีตลาดยาวไปสุดตา ถนนสายที่เดินอยู่ในซอยของหมู่บ้านเเห่งหนึ่ง เท้าของฉันก้าวยาวๆเพื่อให้ทันต่อการไปทำงานในเช้าวันฝนตก วันที่การจราจรติดขัดเป็นอย่างมาก. วันนี้เป็นอีกวันเเละเป็นเเบบนี้เเทบทุกครั้ง ไม่มีจักรยานยนต์รับจ้าง หรือที่เราเรียกว่า "พี่วินมอไซค์" หากต้องรอ ฉันคงต้องโทรไปขอลางาน เพราะ คงอีกนานกว่าจะมีพี่วินมารับ

            ปล่อยครั้งจนฉันชินที่จะเดินออกมาจากบ้านมายังหน้าปากซอย ระยะทางหนึ่งกิโลกว่า ไม่ต้องถามว่าเสื้อผ้าจะชุ่มฉ่ำไปด้วยเหงื่อหรือไม่ เเละในวันฝนตกร่มถูกกางเพื่อกันฝนที่ตกปอยๆลงมา ใช่เเล้วฉันเดินตากฝนออกมาหน้าปากซอย ทั้งๆที่พี่วินขับผ่านมาเเต่ไม่รับฉัน. บางที่ฉันก็งงเหมือนกัน มีรถวินจอดเเต่ไม่ยอมรับ เป็นเเเบบนี้มาหลายรอบ จนวันนี้ฉันจึงเดินผ่านเลยตามเลยไม่เรียก เพราะถึงอย่างไร หากฉันเรียกเขาก็คงปฏิเสธฉันอีกเเน่นอน ฉันพอรู้เหตุผล ว่าทำไมเขาถึงไม่รับผู้โดยสาร ??

          เช้าวันนี้ก็เป็นอีกวัน ฉันเดินสาวเท้าไปตามถนน วันนี้อากาศดี เเต่เดินๆไปเหงื่อก็ท่วมเหมือนกัน เดินเร่งฝีเท้าอย่างเร็ว จนออกพ้นเกือบหน้าหมู่บ้าน พี่วินคันหนึ่งผ่านมาเเละจอดรับฉันที่เหงื่อท่วม ฉันก้าวขึ้นนั่ง พี่วินคงสงสัย? เขาจำได้ว่าฉันอยู่ซอยไหน เเละนี้ก็คือบทสนทนาระหว่างทาง

วิน         นี้น้องอย่าบอกนะว่าเดินออกมาจากซอย...
ฉัน.        ใช่พี่
วิน          ในซอยไม่มีในหรอน้อง
ฉัน          ไม่มีพี่  เเต่ซอยข้างๆมี
วิน          เเล้วทำไมไม่ขึ้นล่ะ? (พี่วินสงสัย)
ฉัน          เคยเรียกเเต่ไม่รับพี่ เลยเดินออกมาดีกว่าขืนรอก็คงไปทำงานสาย
วิน         (เงียบ) น้องรู้หรือเปล่าทำไมเขาไม่รับผู้โดยสาร
ฉัน         (คิดในใจ รู้ สิ)เงียบ
วิน         เขารับผู้โดยสารที่จองคิว ได้ข่าวผู้หญิงคนหนึ่ง ทำงานกระทรวง.......หากคนขับวินคน                  ไหนรอ ผู้หญิงคนนั้นเขาจ้าง80บาทไปส่ง
                มันก็เลยรอไม่ยอมรับคนอื่น
ฉัน         ใช่ๆลำบากคนอื่นเลย. เคยเรียกนะพี่ มีวินสองคัน เถียงกันไม่ยอมรับผู้โดยสาร อ้างไม่ว่าง
วิน         ทุเรศเนอะ เป็นวินยังเลือกรับผู้โดยสาร บางคันนะ เขาจ้างไปรับไปส่งเเบบประจำ เดี๋ยวนี้วินมันเลยน้อย เพราะมันไปรับจ้างวิ่งส่งคนประจำ
                เเบบนี้มันไม่น่าเอาเสื้อวินมาใส่หรอกเนอะ ทุเรศ.   #:$-$##$$$$(#

รถถึงป้ายรถประจำทางพอดี ฉันลงจ่ายเงินพี่วิน
ฉันได้เเต่ครุ่นคิด. พี่วินคนนี้พูดเเทนความคิดฉันไปหมดเเล้ว  เรื่องนี้คุณผู้อ่านคงคิดได้เอง
ฉันข้ามสะพานลอยมาอีกฝั่ง เพื่อรอรถประจำทางไปทำงาน ได้เเต่คิดไปว่า เมื่อไหร่พี่ตูนจะจัดวิ่ง ก้าวคนละก้าวอีกครั้ง หากจัดอีกฉันจะไปร่วมวิ่งด้วย เพราะทุกวันนี้ฉันก็ก้าวคนละก้าว เดินออกมาจากซอยทุกวันอยู่เเล้ว คิดในทางที่ดี ฉันถือว่าฝึกวิ่ง ฝึกเดินไปละกัน555