สวัสดีค่ะเราชื่อแป้งนะ
คืองี้ค่ะเราเป็นผู้พิการ ประสบอุบัติเหตุตอนอายุ 21 ปี ผ่านมา 2 ปีแล้ว เรานอกจากจะพิการแล้ว สะโพกซ้ายยังกระดูกหลุดออกจากข้อ ปวดตลอดตลอดเวลา ไม่สามารถออกจากเตียงได้ตลอดระยะเวลา 2 ปี นอกจากจะหมอนัดรึมีอะไรที่ต้องการจะไปหาหมอ ไปข้างนอกจะโหมยาแก้ปวดหนักๆล่ะค่อยเดินทาง
แล้วเราเป็นผู้พิการที่ไม่เหมือนคนอื่นอย่างนึงคือ ขาเกร็งมาก ขาแข็ง กระตุก ดีด ไปหาหมอมา 6 โรงบาลก็ไม่เคยเจอหมอที่เป็นหมอจริงๆ อาจารย์หมอ จะได้เจอแต่นักเรียนหมอปีสุดท้าย และพอยิงคำถามไปแทนที่จะได้คำตอบแต่กลับได้คำถามแทนว่า "ทำไมเป็นงี้" และ "ไม่เคยเจอเคสแบบนี้" แต่ก็ไม่รักษาวิธีที่ดีมากไปกว่าให้ยาที่แรง และเยอะ จนเกลียดโรงบาลไปแล้วทุกวันนี้
ด้านความโรคจิตก็มี
-ชอบถอนผมตัวเองตลอด
-กัดเล็บตัวเองจนเลือดแทบทุกวัน
-ไม่คุยกับคนในบ้าน
-คนที่อยู่ด้วยขัดใจไม่ได้
• เราเป็นคนที่ปากร้าย เถียงเก่งเป็นทุนเดิม ที่น่ารังเกียจคือ "เราเถียงแม่ คิดหาคำมาเอาชนะแม่ในเรื่องต่างๆ" ส่วนแม่เราก็ชอบมี "โทรไปบ่นเราให้พี่ๆเราฟังล่ะพี่ก็แชทมาด่าเรา เราก็เถียง"
*พี่น้องเราเลยเกลียดเราทุกคน เลวร้ายกว่าพิการก็เรื่องนี้ มีสารพัดปัณหาที่เราโดนเอาเปรียบโดนโกง บวกกับความโรคจิตของตัวเอง เราอยากตายทุกวินาทีแต่เราค่อนข้างกลัวต้องเกิดมาชดใช้กรรมซ้ำๆนี่อีกเลยยังทนชดใช้กรรมนี้ไป
• ไม่รู้สิ เราไม่รู้ ไม่รู้คือไม่รู้ทุกทาง ไม่รู้นี่ไม่ใช่ว่าจะดิ้นรนหาทางออกแต่แค่ไม่รู้ว่าทำยังไงกับตัวเรา ครอบครัว คนรอบข้าง และสถานการณ์ที่เจออยู่
เราไม่รู้
คืองี้ค่ะเราเป็นผู้พิการ ประสบอุบัติเหตุตอนอายุ 21 ปี ผ่านมา 2 ปีแล้ว เรานอกจากจะพิการแล้ว สะโพกซ้ายยังกระดูกหลุดออกจากข้อ ปวดตลอดตลอดเวลา ไม่สามารถออกจากเตียงได้ตลอดระยะเวลา 2 ปี นอกจากจะหมอนัดรึมีอะไรที่ต้องการจะไปหาหมอ ไปข้างนอกจะโหมยาแก้ปวดหนักๆล่ะค่อยเดินทาง
แล้วเราเป็นผู้พิการที่ไม่เหมือนคนอื่นอย่างนึงคือ ขาเกร็งมาก ขาแข็ง กระตุก ดีด ไปหาหมอมา 6 โรงบาลก็ไม่เคยเจอหมอที่เป็นหมอจริงๆ อาจารย์หมอ จะได้เจอแต่นักเรียนหมอปีสุดท้าย และพอยิงคำถามไปแทนที่จะได้คำตอบแต่กลับได้คำถามแทนว่า "ทำไมเป็นงี้" และ "ไม่เคยเจอเคสแบบนี้" แต่ก็ไม่รักษาวิธีที่ดีมากไปกว่าให้ยาที่แรง และเยอะ จนเกลียดโรงบาลไปแล้วทุกวันนี้
ด้านความโรคจิตก็มี
-ชอบถอนผมตัวเองตลอด
-กัดเล็บตัวเองจนเลือดแทบทุกวัน
-ไม่คุยกับคนในบ้าน
-คนที่อยู่ด้วยขัดใจไม่ได้
• เราเป็นคนที่ปากร้าย เถียงเก่งเป็นทุนเดิม ที่น่ารังเกียจคือ "เราเถียงแม่ คิดหาคำมาเอาชนะแม่ในเรื่องต่างๆ" ส่วนแม่เราก็ชอบมี "โทรไปบ่นเราให้พี่ๆเราฟังล่ะพี่ก็แชทมาด่าเรา เราก็เถียง"
*พี่น้องเราเลยเกลียดเราทุกคน เลวร้ายกว่าพิการก็เรื่องนี้ มีสารพัดปัณหาที่เราโดนเอาเปรียบโดนโกง บวกกับความโรคจิตของตัวเอง เราอยากตายทุกวินาทีแต่เราค่อนข้างกลัวต้องเกิดมาชดใช้กรรมซ้ำๆนี่อีกเลยยังทนชดใช้กรรมนี้ไป
• ไม่รู้สิ เราไม่รู้ ไม่รู้คือไม่รู้ทุกทาง ไม่รู้นี่ไม่ใช่ว่าจะดิ้นรนหาทางออกแต่แค่ไม่รู้ว่าทำยังไงกับตัวเรา ครอบครัว คนรอบข้าง และสถานการณ์ที่เจออยู่