อย่าพึ่งตกใจกับหัวข้อนะคะ ตอนนี้เราอยู่ม.3แล้วค่ะ เราสนิทกับเพื่อนคนนี้มากๆตอนม.1 เราสนิทกันมากๆมีกันแค่ 2 คน ตอนนั้นเราเป็นดุริยางค์เราเป็นตั้งแต่ป.5 แต่มีเพื่อนคนเดียวไง เลยชวนมันไปเป็นด้วยเพราะ ดุริยางค์มันต้องขอเวลานอกไปทำนู้นนี่บ่อยๆ(เพราะเป็นวงของอำเภองานเยอะนิดนึง) มันได้เป็นดรัมเมเยอร์โดยที่ไม่อยากเป็นเรายัดเหยียดเอง แฮร่ มันเป็นคนมีความรับผิดชอบและไม่ค่อยเด็ดขาดกับคำปฏิเสธสักเท่าไหร่ พอเป็นดุริยางค์ด้วยกันก็ทำให้เราสนิทกันมากๆๆ เพราะมีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะ ออกงานมั้งซ้อมมั้ง มันหยุดก็ออกไปเที่ยวไปกัน 2 คนนี้แหละ บ่ายก็ไปพักบ้านมัน ทำอะไรก็กับมัน เราสนิทกันมากๆๆ ถึงเนื้อถึงตัว เนื่องด้วยมันสูงกว่าเดินด้วยกันก็ชอบเอามือมาค้องขอเรา เราเองก็ชอบควงแขนมัน ชอบคอยห้ามไม่ให้กินของหวานๆ น้ำตาลเยอะๆ เพราะมันอวบ เดี๋ยวอ้วน 5555 มีครั้งนึงเราไปหาหมอครึ่งวันกลับมารร. ช่วงนั้นเรานั่งตรงข้ามกัน (นั่งเป็นกลุ่มหันหน้าเข้าหากัน) เพื่อนข้างมันบอกว่า "ตอนไม่อยู่กูนึก....ลืมเอาปากมา ไม่พูดไรเลย พอมาเท่านั้นแหละ แมบๆๆๆ พูดไม่หยุด" เราฟังถึงกับสตั้น จะรู้สึกยังไงอะ แต่ก็รู้สึกดีนะ

                   เนื่องด้วยเราสนิทกันมากๆๆ เลยมีเรื่องคุยกันตลอดจนหัวหน้าวงเคยกล่าว" ขนาดพวกอยู่กันละฝั่ง ยังคุยกันจนได้เนอะ "เราใช้ภาษาใบ้ ดวงตาเราก็คุยกันรู้เรื่อง 66555 มาม.2 เราจึงแยกกันนั่งในห้องเรียนจะได้ไม่คุยกัน แต่เวลาพักก็ไปไหนด้วยกันอยู่ดี
เราก็ทำอย่างนี้จนถึงปัจจุบันที่ไม่นั่งด้วยกัน มาม.3เราจากหัวหน้าวงก็เปลี่ยนมาเป็นที่ปรึกษา (รร.มีถึงม.3) เพราะเราเป็นนร.กิจกรรมงานยุ้งมากอยู่ในสภานร.(ไม่ใช้ประธานนร.นะ) เป็นหัวหน้านร.แกนนำ 4 ฝ่าย เป็นตัวแทนไปแข่งศิลปหัตกรรม เลยห่วงจากดุริยางค์อีกอย่างตอนนี้วงก็กำลังผันเป็นวงโย กฎก็เคร่งขึ้นมาก เพราะงี้มั้งทำให้ห่างกัน เราว่าไม่หรอกมันเป็นคนเฟรนลี่ สนิทกับคนไปทั่ว เราเองก็เป็นพวกที่เมื่อไหร่น้อยใจหรือไม่พอใจอะไรก็จะชอบถอยออกมา แถมขี้ประชด เรากับมันมักทะเลาะกันปีละ 1-2 ครั้งแบบจริงจังเลยอะ น้ำตาตกตลอด

                  เหตุผลส่วนใหญ่ก็คงน้อยใจที่ไปสนิทกับคนอื่น มันเคยบอกว่า "ไม่ชอบที่ไปสนิทกับคนอื่น แต่ก็ชินแล้วแหละ" เราก็ไม่คิดมากอะไรคิดว่ามันคงชินจริงๆ ก็ปกติ พอช่วงนึงก็ม.3 เนอะเราก็ไม่ค่อยไปดุริยางค์กับมัน มันไปสนิทกับคนนึงในวง เป็นผญ.ที่เคยมาจีบมัน เคยเป็นเพื่อนร่วมห้องตอนประถม แรกๆก็ไม่อะไรหรอก แต่แถบจะเรียกได้ว่ามันมาแทนนี้เราด้วยซ้ำ พี่เราเป็นทอมอยู่รร.นึงเป็นคู่จิ้นกับเพื่อนสนิทตัวเองทอมเหมือนกัน ทั้ง 2 ฮอตอยู่นะ วันนึงถ่ายรูปคู่ลงเฟซเป็นอัลบั้มเราอยากถ่ายมั้งเลยขอมัน แต่มันไม่ถ่าย แต่กับไอนั่น มันถ่าย เราโกรธ โกรธมากๆ ก็นิ่งๆ ไม่ค่อยคุยด้วยถ้าไม่จำเป็น เราก็เพื่อนคนอื่นนะ มีบัดดี้เป็นผช.แต่มันติดแฟน ติดเพื่อน ติดเกม มีสังคม เราเป็นพวกที่สนิทกับใครเราจะไว้ใจและบอกแทบทุกอย่างแต่คนที่ผ่านเอาไปเผาเราอะ อย่างเรารักเพื่อนสนิทคนนึง อยู่ในฐานนะที่มากกว่าเพื่อนที่ไม่ใช้แฟน มันชัดเจนอะยกเว้นสถานะ แล้วเราก็ไว้ใจเพื่อนคนนึงสุดท้ายมันก็แฉ จนแยกทางกัน แล้วก็อีก 2-3 คนที่ผ่านมา หรือบางทีเราอยากเล่าหรือระบายอะไร เขาก็ไม่สนใจ (เพื่อนคนอื่นนะ )ทำให้เราคิดได้ว่าไม่ควรไปไว้ใจเขาขนาดนั้น เขาอาจจะไม่สนใจเรา หรือ แอบคิดไม่ดีกับเรา

                      จนตอนนี้เรากับเพื่อนที่สนิทกันมากๆๆๆๆๆ ตอนม.1 กับเป็นแค่เพื่อนกันตอนนี้ ไม่สนิทแล้ว เรารู้สึกโด่ดเดี่ยวมาก ที่บ้านเรามักจะทะเลาะกับแม่อยู่บ่อยมากๆ เวลาโกรธก็จะรู้สึกอยากทำลายข้าวของ อยากทำร้ายตัวเอง อยากเตะนู้นนี่ ที่ผ่านมาเรารู้สึกโด่ดเดี่ยวมากๆ เก็บตัว เอะก็เข้าไปในห้อง ทำงานบ้านหรือไรเส็จล็อกกอนประตูอยู่ในห้องคนเดียว เวลาโกรธก็ต่อยตัวเองแรงๆ จนปวดไป 2-3 วัน แถมปวดหมักอีก แล้วก็เคยอยากกินยาเป็นกำเหมือนในหนังเพราะไม่อยากตื่นมาเจอใคร จนอยากฆ่าตัวตาย
เพราะเราโด่ดเดี่ยวมากจริงๆ เราไม่มีที่ระบายเหมือนเมื่อก่อนพูดอะไรไปก็ไม่มีใครอยากฟัง........  เราเหงามาก