ตอนนี้เขาซึมไปมากเลยค่ะ เหมือนเขาฝืนยิ้มให้เราเท่านั้นแต่แววตาของเขาไม่ได้ยิ้มตามเลย แล้วเขาก็เอาแต่บอกกับเราว่าถ้าแต่งงานกับเราแล้วเขาจะไม่มีทางทำแบบพ่อของเขาเด็ดขาด เขาเสียใจมากที่พ่อกับแม่เลิกกัน เอาแต่พูดแบบนี้อะ เราก็ไม่รู้จะปลอบเขายังไงแล้ว พอกอดพอปลอบหน่อยก็ร้องไห้ จนตอนนี้เราไม่กล้าให้เขาอยู่ที่บ้านตัวเองเลยให้มานอนที่บ้านของเราแทนแล้ว คือเขาเป็นเด็กที่ค่อนข้างจะติดพ่อแม่ค่ะมันเลยอาจจะทำให้เขารู้สึกแย่ขนาดนี้ มีใครที่จะพอให้คำแนะนำไหมคะ กลัวเขาเป็นโรคซึมเศร้ามากเลยค่ะ