จิตของคน ย่อมมากด้วย โลภโกรธหลง
หาที่ปลง ลงไม่ได้ จนตายหนอ
ต่างแก่งแย่ง แข่งขันกัน ไม่รีรอ
ทั้งสอพลอ เชิดชูคอ เหยียบย่ำคน
.......
ประวัติศาสตร์ อันเก่า เล่าอำนาจ
แสนองอาจ รุกรานไป ทุกแห่งหน
แต่อดีต ยังวันนี้ แสนมืดมน
สุดอับจน หนทางแก้ เห็นแก่ตัว
.......
ยามยกพล เขาตอบโต้ น่ากลัวนัก
แผ่นดินรัก ข้าหวงแหน ไม่หดหัว
กลับอ้างสิทธิ์ ความชอบธรรม อันเมามัว
เอ็งแหละตัว รังแกข้า หน้าไม่อาย
......
ตัวรุกราน ข่มเหง อยู่เช่นนี้
หน้าหันรี ขอเรียก ค่าเสียหาย
บ้างขอยึด เอาดินแดน แขนขากาย
บ้างทลาย สถาบัน จากภายใน
......
ดูสงคราม แต่อดีต ขีดวันนี้
คนดีคือ ผู้ชนะ อันแจ่มใส
แท้จริงแล้ว ล้วนเป็นแค่ ผู้จุดไฟ
ต่างกันตรง ใครมีชัย นั้นคนดี
......
เมืองน้ำหอม ล่องเรือรบ จบแม่น้ำ
ทหารยาม รักประเทศ สู้ไม่หนี
ยิงปืนใหญ่ ใส่เรือไป ให้รู้ดี
เป็นสักขี ต่อต้าน ผู้รุกราน
......
เขานั้นมา หาเรื่องเรา เขาเริ่มก่อน
แต่อุทรณ์ เสียงองอาจ ชาติทหาร
จนสุดท้าย เรานั้นแล ผู้ระราน
เผด็จการ เราเสียบ้าน เสียแผ่นดิน
......
ซามูไร ยกพลขึ้น บกสยาม
ยุคสงคราม บูรพา ด้วยใจหิน
ขอเป็นที่ ทางผ่าน ใช่หากิน
ไม่ถวิล หรอกหนา ประชาไทย
......
ชาติอำนาจ พันธมิตร สะกิดหู
อย่างนี้กู ปล่อยไอ้ยุ่น ได้ฉไน
กูจะทิ้ง ระเบิด ที่เมืองไทย
ให้บรรลัย เถิดไอ้ยุ่น ไอ้สาธาร
......
โอ้เสบียง เขาเสีย นั้นเป็นแน่
โอ้แน่แท้ ทัพเขาพัง มหาศาล
โอ้แน่แท้ ทางรถไฟ จักวายปราณ
โอ้แน่แท้ สังหารไทย ใครสนเลย
......
เราเสียหาย มากเหลือแท้ แม้ไม่ผิด
ระเบิดฝัง คร่าชีวิต ไทยมากหลาย
เมื่อจบศึก สิ้นสงคราม ยังไม่วาย
เรียกชดใช้ ค่าเสียหาย จากคนไทย
......
ใครเล่าที่ มาเห็นใจ ใครเร้ารู้
ลองพิศดู น่าอดสู สิ้นสงสัย
เมื่อคนพาล เขาชนะ เขามีชัย
จึ่งกำไร มีแด่เขา อย่างชอบธรรม
.....
คนแพ้ฤา หรือคนเลว ชั่วสุดจิต
ถูกคือดี มีแต่ได้ ใจถลำ
แต่คนกลาง ทางผ่าน กลับรับกรรม
นี่หรือธรรม ของชาวโลก ผู้เมตตา
.....
ยามช่วยเหลือ ศัตรูเขา เพื่อเรานั้น
เขาคาดคั้น ให้เราผิด เหมือนหมูหมา
แม้ยุคนี้ เขายังคง ทรงศักดา
อเมริกา แลรัสเซีย เพลียจิตใจ
.....
เขาหาช่อง โกยประโยชน์ อย่างใหญ่หลวง
เขามาทวง ความถูกต้อง น่าหลงไหล
แต่ซ่อนความ เห็นแก่ตัว มัวสุมไฟ
สงครามใด มีคุณดี เขาร่วมแรง
.....
แดนน้ำมัน ขัดแย้ง ทุกแห่งที่
เราคนดี ช่วยระงับ รอยระแหง
เราคนดี ส่งทหาร เข้าร่วมแรง
เราคนดี ใครกำแหง จงวอดวาย
......
แม้นจะตาย หลายชีวิต ไม่คิดสน
แม้นเป็นคน เท่าเทียมกัน ใช่เป้าหมาย
แม้นพลีตน คนร่วมชาติ ชีพมลาย
ยังไม่คลาย ความมักมาก ลากความดี
.....
เศรษฐกิจ ไม่เข้าตา หาทางออก
ใครนอกคอก คว่ำบาตรสิ้น ไม่เผาผี
ใครเด่นดัง ทำเขาพัง ไม่เหลือดี
ใครไม่พลี เพื่อเรา คือศัตรู
.....
เหล่านี้คือ สิ่งที่เป็น เห็นแก่ตัว
คือความชั่ว มัวเมาหนา น่าอดสู
ผองเรา ชาวโลกเอ๋ย โปรดจงดู
กู้เถิดกู้ คุณธรรม ย้ำดั่งไฟ
......
ทำไมหนอ ไม่ร่วมกัน เสริมสรรสร้าง
ทำไมหนอ ไม่ร่วมทาง สร้างยุคสมัย
ทำไมหนอ ไม่ร่วมช่วย ดับฟืนไฟ
คงสุขใจ รวมกันได้ ไม่กอบกิน
.......
ประวัติศาสตร์ความเห็นแก่ตัว(ชอบธรรมและน่าขัน)
หาที่ปลง ลงไม่ได้ จนตายหนอ
ต่างแก่งแย่ง แข่งขันกัน ไม่รีรอ
ทั้งสอพลอ เชิดชูคอ เหยียบย่ำคน
.......
ประวัติศาสตร์ อันเก่า เล่าอำนาจ
แสนองอาจ รุกรานไป ทุกแห่งหน
แต่อดีต ยังวันนี้ แสนมืดมน
สุดอับจน หนทางแก้ เห็นแก่ตัว
.......
ยามยกพล เขาตอบโต้ น่ากลัวนัก
แผ่นดินรัก ข้าหวงแหน ไม่หดหัว
กลับอ้างสิทธิ์ ความชอบธรรม อันเมามัว
เอ็งแหละตัว รังแกข้า หน้าไม่อาย
......
ตัวรุกราน ข่มเหง อยู่เช่นนี้
หน้าหันรี ขอเรียก ค่าเสียหาย
บ้างขอยึด เอาดินแดน แขนขากาย
บ้างทลาย สถาบัน จากภายใน
......
ดูสงคราม แต่อดีต ขีดวันนี้
คนดีคือ ผู้ชนะ อันแจ่มใส
แท้จริงแล้ว ล้วนเป็นแค่ ผู้จุดไฟ
ต่างกันตรง ใครมีชัย นั้นคนดี
......
เมืองน้ำหอม ล่องเรือรบ จบแม่น้ำ
ทหารยาม รักประเทศ สู้ไม่หนี
ยิงปืนใหญ่ ใส่เรือไป ให้รู้ดี
เป็นสักขี ต่อต้าน ผู้รุกราน
......
เขานั้นมา หาเรื่องเรา เขาเริ่มก่อน
แต่อุทรณ์ เสียงองอาจ ชาติทหาร
จนสุดท้าย เรานั้นแล ผู้ระราน
เผด็จการ เราเสียบ้าน เสียแผ่นดิน
......
ซามูไร ยกพลขึ้น บกสยาม
ยุคสงคราม บูรพา ด้วยใจหิน
ขอเป็นที่ ทางผ่าน ใช่หากิน
ไม่ถวิล หรอกหนา ประชาไทย
......
ชาติอำนาจ พันธมิตร สะกิดหู
อย่างนี้กู ปล่อยไอ้ยุ่น ได้ฉไน
กูจะทิ้ง ระเบิด ที่เมืองไทย
ให้บรรลัย เถิดไอ้ยุ่น ไอ้สาธาร
......
โอ้เสบียง เขาเสีย นั้นเป็นแน่
โอ้แน่แท้ ทัพเขาพัง มหาศาล
โอ้แน่แท้ ทางรถไฟ จักวายปราณ
โอ้แน่แท้ สังหารไทย ใครสนเลย
......
เราเสียหาย มากเหลือแท้ แม้ไม่ผิด
ระเบิดฝัง คร่าชีวิต ไทยมากหลาย
เมื่อจบศึก สิ้นสงคราม ยังไม่วาย
เรียกชดใช้ ค่าเสียหาย จากคนไทย
......
ใครเล่าที่ มาเห็นใจ ใครเร้ารู้
ลองพิศดู น่าอดสู สิ้นสงสัย
เมื่อคนพาล เขาชนะ เขามีชัย
จึ่งกำไร มีแด่เขา อย่างชอบธรรม
.....
คนแพ้ฤา หรือคนเลว ชั่วสุดจิต
ถูกคือดี มีแต่ได้ ใจถลำ
แต่คนกลาง ทางผ่าน กลับรับกรรม
นี่หรือธรรม ของชาวโลก ผู้เมตตา
.....
ยามช่วยเหลือ ศัตรูเขา เพื่อเรานั้น
เขาคาดคั้น ให้เราผิด เหมือนหมูหมา
แม้ยุคนี้ เขายังคง ทรงศักดา
อเมริกา แลรัสเซีย เพลียจิตใจ
.....
เขาหาช่อง โกยประโยชน์ อย่างใหญ่หลวง
เขามาทวง ความถูกต้อง น่าหลงไหล
แต่ซ่อนความ เห็นแก่ตัว มัวสุมไฟ
สงครามใด มีคุณดี เขาร่วมแรง
.....
แดนน้ำมัน ขัดแย้ง ทุกแห่งที่
เราคนดี ช่วยระงับ รอยระแหง
เราคนดี ส่งทหาร เข้าร่วมแรง
เราคนดี ใครกำแหง จงวอดวาย
......
แม้นจะตาย หลายชีวิต ไม่คิดสน
แม้นเป็นคน เท่าเทียมกัน ใช่เป้าหมาย
แม้นพลีตน คนร่วมชาติ ชีพมลาย
ยังไม่คลาย ความมักมาก ลากความดี
.....
เศรษฐกิจ ไม่เข้าตา หาทางออก
ใครนอกคอก คว่ำบาตรสิ้น ไม่เผาผี
ใครเด่นดัง ทำเขาพัง ไม่เหลือดี
ใครไม่พลี เพื่อเรา คือศัตรู
.....
เหล่านี้คือ สิ่งที่เป็น เห็นแก่ตัว
คือความชั่ว มัวเมาหนา น่าอดสู
ผองเรา ชาวโลกเอ๋ย โปรดจงดู
กู้เถิดกู้ คุณธรรม ย้ำดั่งไฟ
......
ทำไมหนอ ไม่ร่วมกัน เสริมสรรสร้าง
ทำไมหนอ ไม่ร่วมทาง สร้างยุคสมัย
ทำไมหนอ ไม่ร่วมช่วย ดับฟืนไฟ
คงสุขใจ รวมกันได้ ไม่กอบกิน
.......