โอ้นวลน้อง แนนนี่ ของพี่จ๋า                    โปรดหลับตา แล้วค่อยหา พี่เถิดหนอ

อันตัวพี่ มิได้เจอ ให้เจ้ารอ                     อย่าเพิ่งทำ หน้างอ รีบท้อใจ

จงฟังเสียง ใบไม้ ที่ไหวผ่าน                    ฟังเสียงเป็ด เสียงห่าน อยู่ใกล้ๆ

จงมองหา ตัวพี่ ด้วยหัวใจ                     พี่อยู่ใน ทุกเวลา ของเจ้าเอย

อย่าเพิ่งบอก ว่าเจ้า นั้นคิดถึง                  เพราะคนหนึ่ง ตรงนี้ ยิ่งหนักหนา

แม้นหายใจ เข้าไป และออกมา                เป็นคำว่า แนนนี่ ทุกทีไป

หันมองซ้าย มองขวา ทุกแห่งหน              เหล่าผู้คน ต่างก็ชื่อ แนนนี่หนา

คงเป็นเพราะ แนนนี่นั้น ก้าวเข้ามา            ให้รู้ว่า ความคิดถึง เป็นเช่นไร






ถ้าเป็นไปได้ จะเล่นให้เตงฟังนะคะ


รักนางฟ้าของเค้านะคะ (หอมหน้าผาก 2ที งึบๆ)