“โอ้โอ๋...ยอดยาจิตสุดคิดถึง”

คร่ำครวญคำย้ำผ่านม่านขอบฟ้า
ด้วยอุราคราร้างทางสุขสม
บรรยายความยามเศร้าเหงาตรอมตรม
ขาดเพรงพรหมขับเสียงสำเนียงใด

ยินแต่เพียงลมริ้วพัดพลิ้วแผ่ว
ไร้วี่แววรักสอดพลอดหวามไหว
ร้อยลำนำคำนึงจากบึ้งใจ
ส่งลอยไปให้ถึงใครหนึ่งนั้น

โปรดรับเอาเนาแนบแอบทรวงอุ่น
ชื่นละมุนกรุ่นกลิ่นไม่สิ้นฝัน
สลักคำร่ำร้อยถ้อยจำนรรจ์
แม้นจากกันนานนักยังปักตรึง-

อยู่กลางห้วงหทัยที่หมายพลอด
โอ้โอ๋...ยอดยาจิตสุดคิดถึง
เธออยู่ไหน-ไยหนอไม่คำนึง
คนเคยซึ้งเหตุไฉนไกลลับลา......

“สุนันท์ยา”
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไปโรงบาล ติดต่อกัน2วัน กลับมาพัก3วันแล้วยังเพลียอยู่เลยค่ะ
แต่ว่า ด้วยความคิดถึงทุกคนที่นี่จึงไม่อาจพักอยู่ได้นานค่ะ